Alle inzendingen over Tranend glas

Menig glas is al bekeken, menig glas is al geleegd. Maar een glas laat zich snel breken, de scherven worden weggeveegd.…

Nuchter spant het licht de kleurbogen van druppels dauw en klaart de stilte een tranend bezinnen. Het nachtgemijmer bidt een tempel van geduld, het kranig gestut van zorgeloze zuilen wordt geplet door de zon.…

Tranend kijk ik hoe je ó zo lief slaapt, hoe je ten laatste male knorrend gaapt. In de spiegel van de liefde, zie ik aankomen, het mes dat mij kliefde. Af is het ogenschijnlijk eeuwige leven, zonder enige angst, zonder beven. Zonder hart is een mens niets dan gedachten, er is dan ook niets meer te verwachten.…

Ik proef de puurheid van haar tranend zijn wanneer ik haar zachtjes, voorzichtig met mijn tong van mijn lippen wil likken. Dauwdroppel, uit nevelige sluier drager en spiegeling van het ganse heelal. Natte stille dauwdroppel die in haar zachtheid op d'aardkorst breekt en haar ziel verliest bij het goede doel...…

En toch moeten ramen en deuren dicht, hebben mensen bij brand tranende ogen, hebben mensen bij overstromingen de naarste ziektes, maar er is nooit iets mis, je hoeft je nooit druk te maken! Roken is slecht, drinken is niet goed, gezondheid gaat naar de knoppen, maar er is niks wat kwaad kan!…

De angst is zo zwaar als lood het is stil aan de overkant zelfs haat heeft hoge nood moderne pest staat in de krant Zinnen druipen vol van verdriet mijn ogen gaan tranend dicht populisten zingen het dode lied verzet is nu mijn enigste plicht Iedereen heeft recht op brood en zeker hier in ons Nederland voor de liefde niet voor de dood…

krap vier dagen bleef je glas staan, ik dronk eruit; het was van jou maar ik heb de afwas net gedaan spoelde je weg; het sop wat lauw dus ik boende je lieve glimlach uit de bodem van het glas en wist dat morgen weer een dag zoals gewoon weer zonder was weer zonder dat niet-zeker-weten weer zonder stiekem houden-van zonder met onze maten meten…

Open mijn ogen, Wijs me op het glas Het zilver verandert, In een donkere plas Het beeld lijkt amper Bewogen.…

Sprak de spiegel jouw gedachten of wilde ik de glans behouden terwijl mijn ogen lachen houd ik de jaren even vast zie plots de strepen en de lijnen pak de glassex uit de kast ...…

ik heb een raam zonder sterren of zonder enige waarde van jou tot mij en woorden, woorden om te vertellen dat wat ik ben niet meer is tussen steen en wolken vond je mijn naam om m’n ziel te overtuigen de vorm van een open zicht en diep zo diep breken vingers de zomer alvorens die in mij kon dringen en leeg zo leeg wieg…

steeds als ik een vogel hoor fluiten is er de drang om glas te breken glas uiteenspattend in gebroken kleuren als de geest in al haar dimensies.…

het water, stil van wolken, spiegelt mijn binnenste naar buiten alsof het weet heeft van de vreemdeling en wat geschreven kan worden als je te dichtbij komt; het gezicht gesloten, weggerukt uit de warmte van een zomerochtend omgekeerd door regen alsof hemelsblauw geen eenzaamheid kent, geen landingsplaats van weemoed of treurnis…

Jachtige sneeuw, waarvan de vlokken zich bewegen op de vleugels van alle gekozen winden, de windroos van het kompas is niet vermurwen, verwijst naar een bestemde richting van het bestaan, verstuurt de adem over thuislozen en allen die nog verder moeten gaan, het ijzelt glas over beminden en iedere gezinde, bewegingloos is de kristallen…

de dag is onrustig, wil deuren toetrekken ik sta dichtbij en mijn verlangen wordt even groot om jou te vinden ik zal het verleden ontmoeten in toekomstig geluk en weer afscheid nemen tussen de teugjes door het zal niet langer dan één seconde duren glanzend, gretig wanneer de nacht in déjà-vu een nieuw en groot lichaam baren…

ik heb dat niet geschreven plaatste slechts mijn glas terug en daarbij is het gebleven…

Ik zag de zonnestralen Een eeuwig ogenblik verspelen in zijn glas. Hij zal nooit weten (God weet waar wij dwalen !) Dat ik de Dichter van zijn wijnkelk was.…

't leven heeft losgelaten gisteren toen de zon mild scheen haar gezicht tussenin na nachten van gewilde slaap er zal nog meer geschreven worden morgen of overmorgen als zij het jonge afscheid draagt verder weg van vandaag 't leven heeft losgelaten wit op hemelsblauwe lakens…

Geslepen glas, in de spin; rijgt mij tussen al zijn draden in. Geslepen glas, gevangen in het spinnenrag; wacht ik op die ragebol die mij boenen mag.…

'k Deed m'n ogen open, voelend dat je er was niet slechts een verschijnsel nee ik zag, je wazig als door glas. 'k Was blij je te zien was al eventjes gelee 'k zie je niet zo vaak meer, maar volgend keer ga 'k met je mee.…

Grijze splinters glas strooien as rond in de woestijn. Ze weerspiegelen de ruimte van de kapotte krater van vroeger. Pas veel later slaat alles wat kapot ging in. Wat het losse zand had kunnen lijmen, vormt een vaste substantie onder de druk van de inslag. Ver weg verstopt glas onder woestijnzand.…

Rotsen bloeien als kostelijke nardussen, Al tranend leest men de lezing, Gezaaide oesters broeden meer dan dit, gedicht kan bevatten, opteren, toch, tenslotte.…

je nipte aan je glas van rode wijn. met je glanzende ogen keek je naar je glas. je zat voor je heen te dromen al kijkend naar de wijn. je dronk er voorzichtig van al dromend van je glas rode wijn…

ja u daar heeft u weet van dat u leeft u ziet wel en denkt en denkt maar dwaalt af, terwijl u ogenschijnlijk leest, doch het beeld dat u waarneemt hangt nog bij het feest van gisteren of omdat u zich verveelt of aldoor uw tranende ogen zeemt heeft u weet dat u leeft of zijn uw gewoonten gewoon u doet maar wat bent u het niet zat…

Zacht verlaten ze stralend, tranend, het firnament waar geen feeksen zich onthouden tot zuiver ongetemd de zeven hemelenkoren zuiver zingen. Tot we bijna blijven kleven - heel even- aan de honing van grote beer. Er zijn meer dan duizend dingen boven de dertien daken waar we nooit van los zullen geraken.…

Op eenzame hoogte waar ze al tranend zich een weg probeert te banen in de geheel witgrauwe lucht waar een regelmatige wind het stuur wel in handen houdt zodat zij weet welke richting op moet en ook niet zal verdwalen in de verschillende lagen.…

Ook ik ben zeer begaan met het klimaat Maar deze actie was beslist foutief Ik heb Het Meisje met de Parel lief Het werk bekladden was een dwaze daad Ik was geschokt dus mijn reactie was: ‘Toon ook respect voor meisjes achter glas!’…

gesproken zinnen zoek ijlend wil ik dromen ontsluiten nogmaals in een roes verdrinken Jouw ogen zet ik uit mijn hoofd vlij ze voor even naast mij neer smoor jouw blikken met mijn kussen sloop immer voortrazende hoop De angst om wéér te verliezen verdringt elke rede van denken het licht van de opkomende zon verdrijft diep duistere verwarring tranend…

Springend hoog gewrichten knarsen over vergeten rotspartijen ruw geslepen Grijze betonnen vlekbevloekte aangekoekt de substantie naderbij geslopen rondtollend bloedstollend Roestend metaal oogt ontevreden gekalkt uitgebraakt en opgewreven Warm aanvoelend in golven spoelend rimpelend jagend onderwater tranend De pont gromt…

Leven op een eiland Stil en verlaten Omgeven door golven Tranend nat Door isolatie Niets in de gaten Alleen met je medicijn Pil van bittere smart Als ineens op Een zondagmorgen Het zon dag licht Aan jou laat zien Voel jij je verbonden Helen de wonden De bron geeft Het vergezicht bovendien Langzaam aan Begin je te beseffen Komt…

snaarigheid langs een prinsessenhals noten die verdwalen in een melodie zoekend naar een apotheosisch eind ritmisch gebonden aan muzikale wetten de basis basgeluiden gedwongen door de snaredrum te volgen naar het eind snikkend de geblazen C-harmonica als een wispelturig kind eigenwijzig huppelend over de notenbalk van een golvende blues tranend…