Alle inzendingen over Verbannen eruditie

Uitgestoten en verbannen, grondrechten die tellen niet. Geef mij Zweden, Denemarken, want Nederland doet mij verdriet.…

Rijk geschakeerde werkelijkheid Bevindt zich om mij heen - Oorlogsgeweld heb ik verbannen; Duizend bloeiende bloemen Zie ik rondom mij, ontstaan Uit het palet dat mij Door professionals ter hand Is gesteld - Duizend bloemen wel, Er is geen een gelijk, Geven me dit gevoel: In het hier en nu Voel ik me rijk --------------…

De stilte roept het uit Beweeg je voeten Breek uit de isolatie van het verhaal Dat je voor je uit hebt geschreven Laat de onbekende spreken Zodat de geboorte van het avontuur Zonder verdoving kan leiden Tot nieuwe vrienden Roep terug tegen de stilte Roep je in beweging Hoor het roepen van de mensen Die de stilte hebben verbannen…

Een jaar verstreken Zonder je nog te spreken En sindsdien Heb ik je niet meer gezien Na 365 dagen Beginnen je sporen te vervagen Verbannen uit mijn gedachten Je hoeft nooit meer iets van mij te verwachten Al 12 maanden uit mijn leven Ik kan je niet vergeven Nee pa, je hebt teveel gedaan Blijf ver bij mij vandaan!…

zij klommen op daken om bloemen te rapen tien jaren later de straten stil als de lantarens brandden was elke beweging verbannen zo werd het geleerd door de sociale controle achter gordijnen gecontroleerd geschiedenis was toen een verslag van de oorlog in grote lijnen bevrijding kwam pas door studie en kennis van details dood…

Gevangen Miljoenen vlinders in mijn hart gevangen Omgeven door de warmte van stromend bloed Ik probeer ze voorgoed uit mijn lijf te verbannen Maar ze blijven fladderen vol met liefde gevoed Ik tracht ze met zachte hand weg te duwen En hun prachtige diepe kleuren te negeren Maar ze voelen dat ik nog steeds om jou geef En laten zich niet door…

zwijg zeg ze niet de woorden die ik niet wil horen ze klonken al wel duizend maal in mijn hoofd zwijg laat me even de lucht bespelen de wolken witblazen om de verte te lezen klanken verbannen vergeten spreek nu maar doe het zachtjes met tedere woorden fluister iets liefs dat ik wil horen reik me je zinnen bakens voor nieuwe…

Eenzaamheid zonder tranen in een land zonder neven altijd alleen gebleven verbannen door een aardse god een wereld zonder nichten zonder post of andere berichten verlaten door de wanen een eiland met geen vader geen slachtoffer, geen dader geen moeder en geen zoon een man zonder familie op zoek naar een relatie in een land onder…

Zulke critici moest je verbannen naar een iglo op de Noordpool kunnen ze schrijven voor elkáár, zijn wij verlost van die tirannen.…

En nog even tot niet meer want de nacht is geen omhulsel het is de kennisgeving van eenzaamheid en het vulsel dat wat toen was van nu scheidt het zijn maar woorden en de plek waar ons naar werd verbannen viel nergens te bekennen de ongeloof over hoe zoiets kan breken is een verhaal te lang voor leken Het onbegrip, de vrijheid en de ironie…

Gehuld in een bruin gewaad, schrijdt zij langzaam voort, trots geheven, haar gelaat, verbannen van dit vervloekte oord. De handen op de rug gebonden, touwen stremmen het bloed, verborgen zijn de open wonden, ze aanvaardt haar lot met moed.…

Was hij verbannen of gevlucht? Was hij een ketter of een geus? Was het de passie die hem dreef? Of was het simpelweg een zoektocht Naar nog betaalbaar akkerland? Mij liet hij weinig na, Tenzij de plaatsnaam Van dit steile stukje straat, De Kalenberg.…

Uit het volle leven verbannen versleten na werkzame jaren paard ooit voor wagens gespannen staat eenzaam op stal te staren.…

Een oorvijg, wat verbannen criminelen ? Waarom niet levend koken, vierendelen, onthoofden, duimschroef, kielhalen en knoet ? Terug naar schandpaal, brandmerk en schavot ! Het hakblok wacht, de nieuwe bijl is bot.…

Toch is het me gelukt, om je uit mijn te leven verbannen, nu ga jij eronder gebukt, maar ik blijf zelf ook gespannen. Want ben ik nou blij en tevree? nu ik weer ben bij het begin, zit ik er niet een klein beetje mee, ik praat mezelf geen moed meer in.…

het groen geloverte betovert haar, dwingt haar schoenen uit tot verbanning van voeten zonder glans en dan maar naakt te rusten in het park op vers gestreken grasmat haar toekomst te ontdekken een onwaarschijnlijkheid die leidt tot haar gelijk de professor zonder snor maar montuurloos bebrild de katalysator tot morgen bij het schouwen…

We lagen in ons bed van middagzon Uit elk verband Uit elke geschiedenis verbannen. Vogels vlogen op uit ons verstand De huid die om ons heen zat, loste. We vloeiden uit en over elkaar Werden zee, zwommen zonder handen.…

ik spiegelde in glas zag anderen op mijn schaduw trappen zwaaide en keek om hoorde slechts de echo’s van hun passen ben in het volle licht getreden mijn silhouet is nu verbannen uit het heden ontmoet de zwarte kat loop onder ladders door het onverwachte heb ik wel gehad leer eindelijk beseffen dat alles wat ik doe mijn schaduw…

Woedend smeet je de stok van je af, verdoofd door je geestesleed gleed je het water in, je dook diep, je stikte in het water, terwijl je alle eruditie liet varen, je vrouwelijke schoonheid opgaf, beelden van geliefde doden inhaleerde bij iedere slok water, totdat er ineens geen bewustzijn meer was, slechts een beeld van hoe jij de Ouse inliep…

Ben ik verbannen naar een dorre prairie die nimmer zijn groene velden heeft gehad. In mijn gedachten hoor ik de woorden. Zij spelen met mij een dodelijk spel. Ben ik verbannen naar verre oorden. Ontnomen is mij de woordwaarde die ik mij voorstel. In mijn lichaam voel ik het leven stromen. En is er nog plaats voor het goede bloed.…

Een nieuw leven heb ik gestart, heb jou verbannen, voorgoed uit mijn hart.…

Ik geniet als ik geheel onbewust van mijn wazige koers afwijk verbannen is de onzekere rust als ik een seconde vooruitkijk Meegezogen in een kolk van verlangen links en rechts wordt de druk opgevoerd als door levende decoratie gevangen terwijl de gewillige passie loert Vastgeklemd tussen het onzichtbare niet langer mijn vrijheid die telt…

woorden wachten in een doolhof van donker zinkende gerechtigheid het roesten van je gelaat tekent het zwerven langs smalle kieren en verbannen hoeken je aders beitelen al zo lang de stilte in de morgen en in je zwart-witte ogen sterft de dichter een verborgen dood nu je leven later wordt en je alle woorden vergeet stroomt…

Hij schreef de potentaten brieven Opende op onze toekomst perspectieven Kondigde de eenheid van de mensheid aan En hielp een wereldbeschaving ontstaan Ofschoon hij de grootste vrede had voorvoeld Werd zijn gevolg door geweld overspoeld En als persona non grata van tirannen Naar Akka's gevangenis verbannen Maar voor wie de schrift onbevangen…

Verbannen naar daar waar zijn hoop- volle vingers verdwijnen in schemer en in voorgeschreven, trage tijd.…

Je hebt jouw deur gesloten en je liet mij buiten staan niet meer opnieuw beginnen maar onze eigen weg inslaan Nog steeds kom ik jou tegen in de donkere stilte van de nacht dan kan ik stiekem naar je kijken naar je ogen en naar hoe je lacht Soms denk ik jou ineens te horen of ruik zomaar spontaan jouw geur ik kan jou niet uit mijn hart verbannen…

Toch heeft men hem, de man van Hollands Glorie, naar ’t buitenland verbannen, potverdorie! … In Houston (USA) overleed de schrijver Jan de Hartog, die in eigen land nooit de literaire erkenning kreeg die hij verdiende, hoewel hij – na Anne Frank – de meestgelezen Nederlandse schrijver was ……

Wanneer we van de ander proeven En we het verlangen voelen Om één te zijn Is daar de drang om te vliegen En te genieten Van dat ene moment Als de ziel de ander herkent Wanneer je voor de ander staat Met lege handen Zijn voor een seconde Angst en koude verbannen En je voelt de leegte Tussen twee harten Wanneer liefde aarzelt Op…

Bewijs van afgedraaid verleden, verbannen op schreden tot de zolder, verslaat de grammofoon de kolder, van oude blijdschap in treurige toon, zwijgt de doorgezaagde boodschap en gekraste trappen van de tijd, gekerfde groeven in geschonden staat, zwart geverfd in geperst vinyl, draaft en zwoegt door in ziel en zaligheid, vergrijsd,…

de gekte van toen werk ik weg uit mijn geest stapels gedachten worden geordend goede behouden slechte verbannen. Had het al eerder moeten doen. Het is net een tere zoen. Willen, maar schrik hebben van het onbekende. Wat was ik dom, het is nu zoveel gemakkelijker.…