Alle inzendingen over gekte van alle dag

Breng steeds een bewijsstuk mee als je terugkomt van 'benee' of misschien wel van 'hierboven', als je praatte met Sint Pieter of met een of andere geest, anders zal niemand je geloven als je zegt, ik ben er geweest.…

Het afscheid namen wij in stilte als twee grote mensen Zij doofde het licht te vroeg uit verbrak haar rozenkrans en verdween voorgoed…

Door alle poriën parfumeer je mij, van beider willekeur zijn we vrij, handen smelten op zachte dijen en in donkere plooien van de nachten, na het waken van de ochtenden kan alleen die ene geur mij raken.…

wat als de onmogelijkheid nog het enige dierbare is dat we kunnen opzoeken, vasthouden in onze gedachten zoals een oude stad, uitgeput door tijd maar niet meer van ons ook al staan huizen dichter dan ooit in de dag, in de nacht lopen uren in elkaar over naar liefde en de glinstering van dit mysterie dan nog, antwoord jij weet ik…

leven we van water allen zijn we één…

we verankeren ons schip slechts voor korte tijd dragen elkaar door de slaperige mist zie onze gezichten omhoog zwerven naar de wolken we omarmen de sterfelijkheid als het beste gedicht…

Is dat de prijs van liefde of was het gekte dat mij dreef?…

Wij zijn niet meer bij elkaar in die droom er ligt een schaduwstilte in ons nieuwe domein de echo gehoord van verborgen muziek waar wolken in gekte voorbij zweven is nu de kalmte van de zomernacht zelfs het afscheid doet geen pijn niet meer in mijn hart nooit meer in mijn gedachten het is voorbij in dankbare schaduwstilte.…

Jij mijn anker op woeste zee soms donderen golven overal het beukt aan alle wanden aan hoofd, hart en handen. Begrip in je ogen is wat ik zoek o zo vaak voel ik je helpende hand alles te kort, nooit meer genoeg mijn tekorten veel te vroeg.…

Ze moeten profiteren, wanneer het nu nog kan, want in een handomdraai zijn ze in de ban van de druk in hun leven, de argwaan en de gekte van hun bestaan.…

geboren ben ik in treurige dagen die overgingen in schone dagen ik heb de dagen omhelsd en gekust heb ze vervloekt en behuild gekoesterd en verafgood en mogen lieven heb met ze gevrijd en bezeten gedanst en stil gezeten gelofzangd en geloofd heb met de dagen geslapen ik heb de dagen geboren zien worden van het dagen naar nachten heb…

kijk me aan zie wat tijd me heeft gedaan de strakte van mijn huid is weg haren zijn verdwenen ogen branden maar mijn geest wil nog meer jaren lenen zon voor mij de eeuwigheid gaat niet voorbij wolken kunnen minder dragen en regenen meer vragen wat doet de tijd als ik niet kijk verstrijkt ze alle dagen?…

(voor Pet Tideman) Je was volgens velen een rare man, zelfs je ouders wilden je krankzinnig verklaren en voor altijd in een inrichting doen wegkwijnen, maar dat je zo'n lieve, beeldschone vrouw als Betsy had verschoonde je van alle wanklanken en dwaze berispingen, want zij zag in jou toch de vermomde engel.…

Van U is de dag en de nacht De zon hebt U een vaste plek gegeven Zonder deze warmtebron is niet te leven U hebt dit alles in Uw wijsheid bedacht. De maan en sterren zijn van Uw hand Het is een groot wonder in onze ogen Dat we dit alles aanschouwen mogen Wij kunnen er niet bij met ons verstand.…

Als vreemdgaan voor anderen vreemd is en voor jou normaal doe dan maar net alsof vreemdgaan vreemd is en niet normaal Anderen zouden het niet begrijpen dat jij vreemdgaan normaal vindt Want als anderen vinden dat vreemdgaan normaal is is de spanning er vanaf en dan voelt vreemdgaan aan als normaal Wil je dan nog vreemdgaan…

- VEERTIG SOORTEN GEKTE - EN IK die geloofde Dat mijn voorhoofd volliep met heelal Bij elke stap naar een kompas Met - omgekeerde hartslag en - gedoofde Schaduw. Hoor ik in het carnaval Mijn stem die ik noteerde en herlas Tot de wind mij beterschap beloofde? Diep in mijn huis woont een veertigtal Vreemden.…

En buiten is de witte bolmaan aan het fir- mament vastgeplakt en huil je zacht, bang voor gekte en de wolf dichtbij het raam heen en weer slepend met z'n staart.-…

Op het Podium Voel ik me thuis Sla als een wilde om me heen Tast mezelf in het kruis Een schreeuw van gekte Het publiek ontwaakt Door deze schreeuw van triomf En ik sta daar enkel naakt Ik en het podium Stront voorop De mensen genieten Van mijn rotkop Doch het geeft voldoening Een vermaakt publiek Maar na elk optreden Voel ik me…

Zoals alle dagen verstrijkt er weer een dag Zoals alle dagen gaat ook deze dag voorbij Maar als nooit tevoren zag ik zo'n mooie lach Ik voelde me als nooit tevoren zo blij Zoals alle dagen nuttig ik weer mijn eten Zoals alle dagen ga ik door met het leven Maar die lach van jou zal ik nooit vergeten Zo'n lach heeft nooit iemand mij gegeven…

Men luistert hier heus geen prinsesje af Zolang zij niets bijzonders kan vertellen; Vandaar dat ik verwonderd vast moet stellen: Irene's dochter is een beetje maf. Maar ook bij moeder zat een schroefje los. Die werd zelfs afgeluisterd in het bos.…

Dus nemen bij de nadering van haar Nu alle paarden hinnikend de benen. Want ik weet wel als echte dierenvriend: Een paard is van haar praatjes niet gediend.…

en zo kwam het, dat je vinken ging vangen dat je koortsig een net had gespannen vanaf de eik naar de iep wild gebarend liep je rond en ik, ik kon niks doen had angst voor het schuim op je mond je plukte de vinkjes en hield ze gebroken in je hand weende om hun schoonheid en ik, ik las de krant toen, heel vreemd klom je in de zon op…

huid zich rekt op onwezenlijke muren om met beheerste penseelstreken het ongedurige te verwoorden wie zal beweren dat de worsteling op mijn gelaat niet op de lippen zal gaan liggen van hen die met een weifelende borst de vlinders doden in het stille gebied van blinde enkelvoudigheid wie, o wie zal het strijdgewoel begrijpen van mijn gekte…

in een verschrikkelijk ogenblik op een onheilspellend uur sloeg ik - blind van woede- de Friese staartklok van de muur daarna veegde ik resoluut met mijn linker mouw - in een vloeiende beweging- de antieke pendule van de schouw nu lig ik gebonden op een bed mij onnoemelijk te vervelen soms opent een wrede zuster het raam als een beiaardier…

ik ben getroffen, verwond een kogel recht in mijn hart verwoesting bloedt mijn ogen pijnlijk gegil doodt mijn gehoor de waanzin van de oorlog beelden gewoon op de tv gewoon, zoem maar lekker in liefst in kleur, alles rood kinderen stuiptrekkend de waanzin van de oorlog een halve aarde verder hete zon schroeit lichamen de branding is…

Een gek zette al zijn woorden zonder schroom op internet. Waar ze elders enkel stoorden, bleken ze daar nu juist in trek. Toch zou de gek gaan kniezen, hij kon niet spreken van verliezen, want men ging er aan de haal met zijn gedachten en zijn taal. Die gek slaat nu verwoed de trom: woorden keer weerom, weerom.…

het zit vastgelijmd aan den hand ieder bushokje in de tram de trein en in de bus komt het verschijnsel voor, er valt niet meer mee te communiceren daar men door middel van dopjes aangeeft in-gesprek te zijn of hun oren gewoonweg vol proppen met te harde muziek mensen die hardop (lijken te) praten in zichzelf nee, het is geen schizofrenie…

Ze smachtten dorstig naar hun Bruidegom Ze konden er wat van, Vlaamse begijnen Een paardenmiddel om niet weg te kwijnen Was pseudozwangerschap en sterrendom En Jezus schoof zijn voorhuid als een ring Beweert Cathrien van Sienna om haar vinger Miraculeus zo’n vreemde binnendringer Te gek voor woorden zo’n actieveling Christina Ebner nam…

oranje vlagt verlaten in de wind er is geen kind dat nog met wuppies speelt die tijden zijn geweest teloor gegaan daar in een ander land dat nu de overwinning feest de leeuw was lang een beest maar krabte eigen poten open en moest mank uitverkopen toch zijn de manen nog gewild door anderen gevild heeft hij aan majesteit…

Maar zelfs gebroken en verwond, Blijft mijn hart je teder trouw, Want in die waanzin van herinnering, In die gekte, vind ik jou.…