85 resultaten.
Bergkristal
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 580 De steen doorgloeit de vezels
Hij licht veelvuldig op
Als een gepolijste ijsscherf
In de schatkist van kwakzalvers en kwezels
Klem hem in jouw vuist!…
Bella donna
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.991 warmer ritme
het landschap danst
dan dankt en bidt ze
Als door de vroege geur
van cappuccino
de ranke zeilen
langs de kim flaneren
de cipressen hun schaduw
op het plein draperen
een schaterlach galmt
van een bambino
dan welt er weemoed
door mijn lome leden
ze glimlacht en fluistert:
‘wat is het lang geleden’
Het terras op het gepolijste…
Ex libris,
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 360 stap in een ander jaar,
nu moederziel alleen, zonder haar,
rijplicht omvat de keel van mij en
het bevroren land, het is niet zo
dat de steel van de blanke lelie is
gebroken, vertrokken alle keren
op een houten slee, die plaats
biedt voor twee, ik dien dat te
accepteren, voor al die anderen
die het tegendeel beweren,ik
beween haar in gepolijste…
Geschonden poriën?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 24 Langzaam ontdaan van
gepolijste materie en van
willekeur ontlokte zinnen
uit elke pas, werd een
film van vloeibare pixels
gevonden in de magische
paringsdans van elk mens
en dier, ondeelbaar maakten,
houdbaar ongeacht de strijd
het moest zo zijn dat wij als
passanten die de evolutie in trance
en toeval doen verbleken, oceaan…
Eigen bolwerk,
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 21 Ze kneedt de klei, in de ogen
van liefde en verwondering,
omlijst door schoonheid,
gepolijst in kleine handen
geroerde lijnen uit het brein
het aanzicht gestileerd tussen
de imperfectie van creativiteit
in de verwachting waarvan
de uitkomst in de tijd wordt
geregisseerd door haar zijn.…
in een luchtgeschilderd paradijs
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 5.479 door het grijs van lood
brandschildert zon
de kleuren in het marmer
de vloer is wit dooraderd
gepolijst met vele handen
uit een lang verleden tijd
zuilen dragen in etages
stukjes hemel naar de toren
in een luchtgeschilderd paradijs
heiligen staan nu vooraan
hebben voor de Heer geleden
prevelen bevroren zijn gebeden
hun litanieën…
LOS EN AANEEN
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 67 de levendige Oceaan
kronkelt een onmetelijke slinger
van gebeden naar God gewend
al deze kleine eilanden
zijn ondanks hun hechte broederscha[p
dikwijls zonder begrip voor elkaar
stoken feestelijke vuren
die oplaaien en weer doven
rook verdwijnt tussen bomenwirwar
maar stijgt naar de Hemel
wordt daar voorgoed bewaard
zowel vloeibaar gepolijst…
Diepzee
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 182 Dieper duikend zocht ik
naar het parelmoer van dit
heimelijk bestaan, gedolven
in de golven van de oceaan,
ontwaarde een betoverend licht,
welke mij - in extase - dronken
voerde en sloegen de oesters dicht,
en mij de adem en het zicht op
de gepolijste parels ontnam,
door de schaarse zuurstof
ik ontwaken moest, een
tegenstand me liet…
Zwerfsteen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 50 Een zwerfsteen geboren uit
eruptie en de zwaartekracht
die hem baarde, ontleent z’n vorm
aan het slijk der aarde, markeert
z’n geslepenheid in ontberingen,
verhalen van kristal en mineralen
tijdsdruk van werelds wiel, geofferd
aan de energie van weerstand, in
gepolijst als oneindige beweging,
zonder begin en zonder einde
legt zichzelf…
metrosexual
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 875 Liefelijk neem je mijn handen in je schoot
Ze willen niet meer weg, ze willen blijven
Ze verlangen naar je aanraking, keer op keer
Vijlend laten ze hun vibratie achter
De groeven verdwijnen
Mijn oppervlakte wordt glad
Geboend door mooie handen
Gepolijst met gevoel
Glimmend, glanzend, spiegelend
De groeven zijn niet verdwenen
slechts…
The lizardking
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 291 venijnig
stekend zilver
in het beige zand
Een felblauwe hemel
vraagt de cactus
die niet is
waar hij mooi zou zijn
Deuren gesloten
voor dit moment
Kauwend lokt hij visioenen
uit zijn tent
Met hulp van God
zoals hij peyote benoemt
Indiaan voor even
niet zo beroemd
Een eenzame steen schittert
wit in het zand
zo prachtig gepolijst…
Een steen uit het paradijs
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33 Ik ben net zo'n steen, gepolijst
door het leven en in de toekomst
uiteenvallend tot stof, ach wij
stenen uit het paradijs
aan deze kant van de muur
waar de vorsten in afzondering lijden
aan verveling en de zorg
om dat zo te houden…
Versteend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 kijk
naar ruggen
van mensen onderweg
In een wolk van diesel
stopt een blikken bus
mensen schuiven voorwaarts
door het glas
zie ik hun gezichten
Wanneer de laatste trede
uit geklapperd is
staan alle benen binnen
deuren sluiten zuchtend
nu al vermoeid
Geen oog ving mijn blik
ik ben een steen in
een rivier van forensen
achteloos
gepolijst…
WATERSPEL IN HUIS
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 vijanden
als slaven worden rondgeleid
de wereldveroveraars
maken ontdekkingsreizen
onderwerpen volken
vreedzaam of bloedig
aan hun wil en wetten
terwijl eeuwen voortrazen
heeft de woning van
Romes welgestelde burger
een ruime zitkamer
onder een dak met opening
waar welkome regendruppels
rook uit de haard zoenen
neerdalen in een bak
van gepolijst…
Geloof in hout en steen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 97 in hout is geloof gesneden,
een geschapen verhaal
van windingen en trossen
de vruchten ten toon
van een houdbaar geloof
in goed gepolijste groeven.
het koraal omspeelt het orgel
al eeuwen in de kerk,
gevormd van hout en steen,
trouw aan een bezonken vaart
op de koers van overleven,
van steeds weer streven.…
Ontspoorde Tijd
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 578 De deur van gisteren zwaaide dicht
Bijna uit de hengsels
Het gepolijste eik kraakte
Zij wrong aan de knop, trok, hield vol
Zonde van de moeite,
het verspilde melkzuur
De vervlogen uren verzamel ik
Als een hamster
In mijn wangen gepropt
Dan verzink ik, door algen overwoekerd
Tastend in het slijk
Naar haar, de halve maan, halve bol
De tijd…
'k Geef jou. Geef mij---
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.915 Kijkend in de spiegel aan de wand
Gepolijst in een kader van hout
Dromen twee blauwe ogen
Dansend jouw wereld binnen
Duizenden cellen denken slechts aan jou
Enkele sterren vallen voor mijn wensen
Mijn ogen dromen verder. Vertrouwd
Doe ik een wens, zonder te eisen
Natuurlijk is bijgeloof naïef.…
Nabij Zeus
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 553 lippen
vangen het zilte zout
zijn sigaret stoomt
in draaiende richting
en geeft een mistig panorama
van warmte naar koud
aan het einde van de aarde
verstommen dan geleidelijk
onbetrouwbare beelden
voor even
daar weet hij van
ervaart hij de naakte eeuwigheid
op deze plek
los gewaad van een
schaduwrijk achterland
vindt hij zijn gepolijste…
Dode dag
poëzie
3.0 met 2 stemmen 479 Uit vijver, gepolijst, rood koper, staart
De bodem op, door rimpling zilver-vaal.
In struiken schuren schor, of knarsen schraal,
De bladers; roestig, rul bijeen-gegaard
Langs berm en tronk....…
De wereld is van klei.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 204 Ze kneedt de klei, in de ogen
van verwondering, omlijst door
een ranke schoonheid, kracht
gepolijst door magische handen.
Geroerd door water uit de schaal
van broosheid, de vorm gestileerd
tussen schuld en goedgelovigheid,
in de creatieve verwachting te mogen
zwerven door haar onschendbaarheid.…
de wereld draait
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 45 kwelder
van het prehistorisch Wad
dat gelegen ligt onder het gif
van de kolencentrale in de Eemshaven
man, geen wonder dat ziekte en
onheil zich kunnen vinden in de geest
en het zwakke vlees, vandaag waait
de wind van ons af, maar het kind
dat verslagen door de versleten tijd
zijn verslag slechts inwendig kan
incasseren hangt murw
aan de gepolijste…
t(er)reuraarde
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 790 geslagen door mens
en meteoor haar wonden
ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar
ze huilt, ze vloekt
boombuigend over weggegomd groen
druipen stormnachten haar leed
verzinkend in een zee tranerigheid
zuchten golven zich te pletter
ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar
ze verwoest, ze splijt
haar gebeeldhouwde torens
soms ijselijk gepolijst…
Een huid van lavendel?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 129 We dwaalden om te vinden
met z’n tweeën alhoewel
we apart vertrokken waren
we raakten elkaars harten aan
het doel de geur in een moment
ontdaan van gepolijste
materie en van willekeur
dorstig grind ontlokte zinnen
uit elke tred, iedere kiezel werd
een vloeibare film van pixels
samengebracht tot één fragment,
zinnebeeld als…
Kosmische wind
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 191 blaam
verkiest ieder kwartier een andere ethische baan
en leeft voort in het speeksel der planeten
zonder te bederven, wacht een onomkeerbaar lot
gewone stervelingen, om in de schoot
van de grote beer wat uit te rusten
verijst de schoonheid van ontastbare nevelringen
een sprinkplank naar ontembare reine kusten,
worden bakens door de eeuwen gepolijst…
2e Oosterparkstaat, Amsterdam
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.036 in de chique achterkamer
voor visite de salon
geurt de geest van jaren dertig
Donker rode pluche crapauds
in authentiek grijs streeppatroon
amper nog bezeten
Even maar verschaft het zonlicht
vrij entree en zucht de wind
door opgeschoven ramen
Weerkaatst kristal
geslepen glazen en karaffen
op het glanzend gepolijst dressoir
Dan klooit…