Alle inzendingen over grijnzend

Een grijnzend lachje, gevormd om je volle mond. Je hand pakt de mijne, en trekt me zachtjes op de grond. Een hand vol sneeuw, je schaterende lach. Voel me als een klein meisje, het maakt me lichtelijk van slag. Warme adem glijdt langs m’n lippen, langzaam kom je dichterbij.…

Tijdens 'n verspilde citytrip pronkt ze grijnzend op de glimmende ballustrade van 't chocobruin balkon Plots hijgt wankelt en vlucht ze doorheen 't dromerige interieur van 't hotel door het uitzicht op culturele verzadiging Ondertussen borrelen uit de steegjes groepjes geïnteresseerde drukte op even later verwachten ze machtige en…

Een tuinman snoeide rozen in een gaarde, Gelegen in een duivengrijze streek, Het was opeens, dat hij de Dood ontwaarde, Die roerloos, spottend grijnzend naar hem keek. Zijn adem stokt, hij beeft en wordt zeer bleek, Zou graag nog toeven op de goede aarde, Die hem zo weinig zorgen baarde, Voor hem steeds mild en goedertieren bleek.…

Toch zoemt en trilt het hier van krachten, huist hier het hart (meer dan 't verstand) van wat ik grijnzend hoog blijf achten: mijn land. ----------------------------------------- uit: 'Het land der letteren', 1982.…

Ik genas: alleen en met de wereld, in mij, rondom me buiten en achter mijn grijnzende grimas! Zo ik had besloten: ik zou daar staan, voorgoed, altijd, onvergetelijk... een mens mooi en goed volledig opgaand in de eigen elementen!…

Mensen zich ontplichten, met grijnzende gezichten elk verbaal ontwrichten, verschrikkelijke taal uitslaan... Zulk gedrag, ook nog als een steekspel dichten, zal ik tutoraal weerstaan: met een traan ontmaskeren!…

Daar klop je aan, zonder aankondiging je hebt jezelf grijnzend binnen gelaten jou bij me voelen, is de stilte verlaten die je breekt met `n dreigende fluistering Verduistering kerft als ik je omtrek zie gaten vallen in -de gedachten die me haten omdat jij ze wild naar buiten mept- vergaan kermend als ik naar binnen staar Ik bedaar in de…

gefascineerd bleef hij kijken gevangen in een menselijke kramp van nieuwsgierigheid bewegingloos begreep hij wat er ging gebeuren hij dacht nog aan morgen zag daarbij gisteren of wat daar voor doorging maakte nieuwe plannen met de geur van verbrande synapsen en echo's van flarden bewustzijn in verstard grijnzende ogen gevangen ging hij…

grijpklauwig…. de poten van een grijnzende uil De schijnbaar wezenlijke moraal: Haastige spoed is vaak wel goed Echter voor het rupsje is het … Ach…wat jammer nu …einde verhaal.…

een scharlaken gloed te bewaren Mijn kroost stoof de deur uit Geloof ik en ik groef me in Onder dons en haren en huid Huiverend voor een bang begin De haard gaf gensters af De hond die aan mijn ijsklompen sliep Sloeg kermend op de vlucht Mijn bibberkoorts leek een teken Een opwelling van sterven Alsof een fossiel Een reus van was Een grijnzende…

Tevreden grijnzend bekijken we samen het resultaat van ons werk.......... en elkaar. We zien en besluiten: het verlangen, de hartstocht, de passie ontketend? Het mag, we zijn klaar.…

reeds eeuwen later na uw sterven ontstond hij in het nieuwe land waar men hun taal verdeelde zwakker dan uw stenen poort doch o zo schoon van stem zij overtreft nu Klytaimnestra zo als gij leest Mycene keert uw proëtisch masker toch weerom als Vlaamsinistra de godin die haar zware Bruxellesdeuren openstelde voor Christus intocht achter grijnzende…

We verjagen de dood, grijs en grijnzend van gemak sloffen we naar ons graf. De borelingen blaken in hun wieg. Hopsa, tralala, faldera… Laten we ons niet blind staren op valse maten want halve feiten laten volle gaten De graven verslepen hun spekvette penzen en bedelaars horen hun magen vragen.…

Duistere Koningin Karbonkel ogen staren Een ijzig standbeeld Een grijnzend hoge klif De wind dreunt echo´s aan Zo luid, zo luid De onverzwakte weerklank van haar stem Zo luid, zo luid Een weergaloze aria op dreigende Orkestenwolken beukt de broze kust De bronzen golven breken.…

Men weet het present, waardig, maar in wezen niet daar Die ziel zoekt een uitweg in het breken van oude grenzen Ze stijgt omhoog, klapt schokkend tegen ‘t ronde hemelruim Tuurt omlaag, valt in een diepe zee, angstig, grijs en grauw Zijwaarts tuurt grijnzend een blik in cynische toverspiegels Vanaf de overkant, puur en lonkend, oog in oog met…

hemelsbreed steunbalken in de wereld ijzeren nagels en winkelhaken bindmiddelen uit het binnenste der aarde sinds mensenheugenis ankerpunt van stoer huisjes bouwen bij uitstek timmersvreugd op het dak en een priemende zon horizondragende planken verbreden het luchtruim vierende lengtes maal nog eens vier meter, breed torenend een grijnzende…

toch stand, ik hou me goed, herstel, o nee, ik val, ik val opnieuw, wiebel, wankel, struikel even, kom weer overeind, nee, nú val ik echt, ik val lelijk tegen, glij tegen de grond, bijna, zwaai weer recht, sta weer pal mijn mannetje zo stevig op de benen, au, o nee, ik hou het niet meer vol, zwaai wiegend nog even, armen wijd en treurig grijnzend…

Ontspannen lig je grijnzend, naakt, verwachtingsvol en klaar om te ontvangen wat er komen gaat. Ik kijk en ik ervaar een diep respect en groot verlangen naar jouw sterk en prachtig lijf waarvoor ik met ontzag en hartstocht zó graag in jouw vuurzee drijf.…

Toen jouw kist in de natte groeve gleed zag ik in een conifeer je grijnzende mond, hield iedereen inmiddels de zakdoeken gereed, waar ik hoorde: "niet grienen, lachen is gezond."…

Toen jouw kist in de natte groeve gleed zag ik in een conifeer je grijnzende mond, hield iedereen inmiddels de zakdoeken gereed, waar ik hoorde: "niet grienen, lachen is gezond."…

wij gaan godverdomme geen lijkrede schrijven voor elkaar met grinnikende anekdotes, pijnlijke verzwijgingen de elegie van weer gevonden, later toch verloren maar wij laten ons niet kisten, het was een GOED leven dat wij gaan begraven met een MOOIE begrafenis, nee grijnzend groeten wij elkaar tot de volgende reünie, bij wie maar niet bij ons, wij…

in de duistere avond en nacht van Halloween werpt bleek de maan haar schimmige gloed waarmee zij de wereld in spookachtig waas hult fluisteren ons de spoken, heksen en griezels angstaanjagende geesten met grijnzende tronies zweven door schaars verlichte straten en stegen in het duister rammelen botten en kraken beenderen die vrees beklemming…

snackbar begint met het snijden van zijn patat fluitend werpt de krantejongen het nieuws weer op de mat Scholieren fietsen luid keuvelend mij voorbij bij de plaatselijke bakker staan ze voor verse broodjes in de rij Lammetjes nestelen zich tegen het schaap terwijl de lentzon ontwaakt uit haar winterslaap In de stalling parkeer ik grijnzend…

de slaap was vannacht onberispelijk aanwezig, zelfs de taart hing aan de klok die grijnzend naar me keek, vele dromen brachten de kers terug en werd gelegen in een toef van een zoet roomhartig verlangen de bochten in de weg werden verlegd tot wijde hoepels met een enkele strook die het vluchten bleef behoeden daar de omtrek van de nacht zich…

Een tanige Balkanees Een jonge man die er breed grijnzend een foto van maakte 'voor mijn vriendin' zei hij (Hoewel de tekst zo eenvoudig: In dit huis houden we geen afstand Dragen we geen mondkapjes.…

kwellen ik sleep haar met me mee maar zij struikelt dan opeens over iedere seconde echt waar over bijna ieder uitgesproken woord de tijd sleurt te snel mijn plezier meedogenloos achter zich aan gunt mij blijkbaar geen enkel vertier en als ik het moeilijk heb loopt zij zo traag en blijft soms zelfs even stilletjes staan en laat mij vals grijnzend…

Het verval en het vervolg: Het staat nog ver van ons verzet We verbieden de laatste geeuw De dood is de kruimeldief in de hoek Hij toont ons een grijnzende spiegel Wij krimpen als wol in de kookwas. Want oud en koud Rollen moeilijk over de lippen.…

‘k Danste lachend, ‘k lachte dansend, midden in het grijnzend gelaat, de honende lach, die niemand niet ooit zag. ‘k Zei: 'Ben je vrij, dans je met me vandaag? Ik dans zo graag, maar weinigen dansen met mij. Durf jij?' ‘k Lachte dansend, ‘k danste lachend, uit het moeras snel als de blits, toen ik de duvel achter me aan wist.…

Ik heb urenlang geprobeerd om te ontdekken wat ik eigenlijk wil zeggen ik heb niet anders kunnen doen dan langdurig staren naar zwak kaarslicht jou zwevend beelden tot mijn glimlach gebrand stond op mijn gezicht wat me grijnzend deed beseffen dat ik het je niet uit hoef te leggen Ik heb dagenlang geprobeerd om te ontdekken wat ik voor je voel…

Inktzwarte beweegredenen laverend tussen de groen grijnzende fundamenten van zijn ontgrendelde onervaringswereld. O latente, potente imperator van de innerlanden. De blik van 'Veel is niet genoeg!' zocht al veel te lang en veel te fel. Zijn ogen sijpelden door zijn huid en het zien werd een gelooid voelen.…