288 resultaten.
Ouderdom
gedicht
3.0 met 30 stemmen 6.516 Als je nu kan begrijpen
wat ik dan ga bedoelen,
krakende dorre tak dat ik ben,
ga ik me niet zo afgebroken voelen
maar meer een uitgeblazen paarde-
bloem. Hoor je me dazen?
Daar gaan mijn parachuutjes al.
---------------------------------------------------
uit: 'Lees maar lang en wees gelukkig', 2013.…
Schrijven voor een dichter
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 190 schrijf maar dichter, schrijf
je kan het wel
geef je over aan
het krakende hersenspel
het spel van wachtende woorden
zeurende alinea’s
staar je stram
op toetsenbordletters
bespeel je pen met vingers
vol onaangename kramp
beschrijf je gedachten, het leven
op het lege witte vel
schrijf maar dichter, schrijf
je kan het wel!…
oorverdovend stil
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 71 niet op uit
om de orde zomaar
te verstoren
dikwijls werd hen
de deur gewezen terug
het bos ingejaagd
men bleef ze voelen
en ruiken zelfs op
grote afstand
op een dag stonden ze
daar onontkoombaar
dikhuidig in de huizen
ik houd van olifanten
die onverhoeds in
kamers verschijnen
om behoedzaam plaats
te nemen in de
krakende…
Bijster
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 518 Buigend op een vraag
slaan plots de stoppen door
kennis lijkt verdwenen
holle stilte achterlatend
krakende gedachten
brekend op problemen
niet in staat te noemen
wat ooit geweten is
tikt de tijd lijdzaam voort
leemte lijkt steeds leger
onder groeiende wanhoop
blijft het antwoord bijster…
Veertien
netgedicht
2.0 met 333 stemmen 36.810 Je zult je zinnen nu
verzetten
krakend zet je, je eerste
schreden in de boze mensenwereld
van waaruit je de regenboog
kunt raken
met je mooie oog
of liggend in het gras
een zachte wolk
voorbij ziet drijven
ver weg
zo zal dat gaan
en we lopen met je mee
zo langs de zee
zo langs de zee.…
dresscode voor een dode opa
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.124 als ik aan mijn opa denk
zie ik een heer met witte haren
in een krakende schommelstoel
meerschuimen pijp in de mond
hij is een cliché opa
met een standingvolle krijtstreep
in het tweedelige pak
met gouden zakhorloge
enkel zijn vest ontbreekt
alsof hij niet wou gaan
maar hij ging werd me verteld
met een standingvolle zekerheid
die…
Een vale kleur
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 150 hij kon het fluisteren
van stenen niet verstaan
de echo’s van muren
liet hij langs zich gaan
kende niet
de knusheid van de trap
die bij elke stap zijn
meebeleven krakend gaf
voor hem was het behang
geen dagboek vol herinnering
een vale kleur die
kamers scheidde van de gang
hij leefde hier
zonder te wonen
kende slechts het huis…
Yeux de biche
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 125 Krakende paadjes, stekende winterzon,
een schuchtere ree kruist ons pad,
de buizerd lacht...
Jij bent mijn vriend
gehoefd, niet getrimd,
vrij zoals het hoort...
in lichte draf of galop
zo lopen we het jaar in,
wij op kop...…
Het hout is hard
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Het hout is hard
de klink verroest
mijn haar verward
in mij kookt het woest
De sleutel verdwenen
ik kan duwen wat ik wil
mijn ogen wenen
in mij is het stil
Krakende scharnieren
en dubbele glazen
ik zeg gedag tegen mieren
niets kan me meer verbazen
Een nieuw geschilderd kozijn
walmen verse verfgeur
alleen op een groot plein
ik sta…
verleden
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 812 krakend geluid
waar voetstappen verloren
op een zilverwit deken
van versgevallen sneeuw
stilte doorbreekt
in deze engelennacht
de zoektocht naar dromen
mijn hart verwarmt
zal een ster haar geschitter
hoop laten herleven
elke stap dichter
naar eindeloos geluk
waar een wit tapijt
toegesneeuwd
stap na stap
mijn verleden achterlaat…
Muze
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.047 De tijd gedeeld tot atoom
krakende takjes in een mond-
stille winter het hart
van een onderhuids gestelde vraag:
Waarheen de wilgentenen wijzen?…
lente
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 181 gedachten
gekoesterd
door een zweem
van lentegeur
doen het hart zwellen
vermoeidheid waait weg
krakende knoken
richten zich recht
het oude hart verliefd zich
in tere tinten,
de grijze winter wijkt
en met jeugdig elan
wordt de lente omarmd…
hoofd zo vol
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 191 probeert te vergeten
Het worden angstkreten
je wacht te lang
je wordt daardoor bang
Genieten lukt je niet
Dus grijp je naar de wiet
Lang gaat dat goed
Tot je met de wiet stoppen moet
Nu moet je ook zonder kunnen
jezelf weer wat liefde gunnen
jarenlang was je verdoofd
ook dat lichtpuntje is nu gedoofd
Wat overblijft zijn zweethanden
Krakende…
Bijster bij de tijd
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 512 Krakend in de ochtend
strompelt stram de oude man.
Z'n ogen echter stralend,
Jeruzalem gonst, z'n hart bonst.
plaagstootjes van de tijd,
meer accepteert hij niet.
Luistert naar de bellen,
voor hem z'n levenslied.
De bus zal zo wel komen,
evenzo zijn tijd.
Het gebeurde in z'n dromen,
nu is het realiteit.…
Herfst sterft
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 496 Spektakel kleuren
impressionistisch
getooide afstotende
medusa bomen
Open de blik
fris het gezicht
zwart de stof krakend en
ruisend
bollend
afstotend
nodigt uit
lijdend
Groen loenst
vlijt
vloeit
overspoelt
gedachten
de waas van waar was ik
toen
Mijn alibi
polis toont
onderverzekert zijn
per gestrekte
kwaliteits besnijding…
Zichtbaar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 De kale kruinen
Ver boven reusachtige stammen
Als natuurlijke fortuinen
In verhelderend winters licht
Opdrogende modderpoelen
Tussen krakende knarren
Droogte trotserend
Boomknoppen zwellen
De ontdekkingstocht naar nieuw leven
Tussen bloeiende mossen
Waar ogen met natuur spelen
Het spel van zichtbaar genieten terrein wint…
Zwanen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 437 Glorieus verheven door de lucht
Gaan de zwanen in hun vlucht
Sierlijk piepend krakend wit
Hun halzen golvend in gelid
Reikend naar een hun bekend doel
Een nabij gelegen sloot of poel
Of verder noordwaarts buiten zicht
Naar gronden waar hun toekomst ligt
Als zielen reizend wonder wetend
Zelfverzekerd aan queeste geketend…
strandjutten
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 740 strandbezoek op blote voeten
mosselklank in inmaakglas
knerpend
krakend
vrolijk lachend
zeester nog in zeewiergras
kalkmuziek bij ‘t langzaam lopen
zoutwindspel door waterplas
blinkend
blanke
wakkere ogen
zoekend waar de golf eerst was
hartgevormde schelpenhuizen
zorgzaam uit het zand gezeefd
mosselen
knarsen
vele jaren
splinterfijn…
winterlijf
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 83 nadien valt honing uit de bomen
even onaanraakbaar als
lucht onder steen
er is genoeg winter te gaan
voordat blauw een kleur is en
groen de aarde
nog altijd borstelt het water
zijn tanden, ondergaat huid terloops
onbekommerde rilling
krakend de ruggengraat
in vertraging zeer dicht naderend
terwijl dit later lijkt
op dat voorheen…
Het zwarte ijs
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 54 ik wist
dat je ging
schaatsen
in je wit
kristallen pak
strak aan
je lijf om
nergens aan te
haken en toch
snelheid te maken
als een flits
voorlangs het riet
dat zo zijn eigen
tonen zwiept in
een krakend lied
in jouw cadans
langs deze rij
het kleurgezang
met wuiven van
de gouden kant
voor je uit
op het zwarte ijs
jouw…
Herfstlied
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 890 Nog dansen de elfen
dit herfstig lied en zweren bij groen
geel bruin en vurig rood
dat tussen nu en elke nieuwe zucht
de schoonheid van het blad
bewaard
daar soms, een enkele keer
- al sloffend door een
krakende zee - er nog één
hangt
trillend in zijn naakte zelf
maar volmaakt
is wat de wandelaar raakt,
verblind
of bijna achteloos…
versteend in de pop
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 326 bomenelf
knoestig gezicht
knokige vuistjes
zijn bruin olieachtige huid
ademt
transpireert stil
en beweegt van binnen naar buiten
in dikke zwellende druppels
tijd vertraagt
ik heb hem geen wil meegegeven
maar
zijn glinsterende oogjes
verraden mij
het is niet hij
het is ik die hem leven schenk
tijd vertraagt
en olieachtig krakend…
Warmte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 252 De rivierendans ontwaakt
in een poel van ijs
Kleine kolkjes rimpelen
het wateroppervlak
De tralies smelten
voor de ramen
druppels
tikken op de sneeuw
Tekenen van vuur aan
de bevroren kust
Het krakend ijs verdwijnt
in de zoute golven
De zee komt langzaam
weer op gang
Rivieren herwinnen
hun kracht
Wintertaferelen verdwijnen
Dankzij…
De strakke kragen riet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 136 mis de ochtendrijp
in roze tinten bij een
rood omkranste zon
het ongerepte
witte landschap waar
de stilte krakend klonk
grijze buien
met hun sluiers sneeuw
die dansen op de wind
krasse schaatsers
langs de strakke kragen riet
verglijdend in het verre niets
eens zal de vorst
zijn winterse entree gaan maken
anders zal de lente nooit…
Sulfiet-gekleurde ogen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 155 Schaduw van de nacht
In reizen van millennia
Duizenden jaren
Beukende golven
Van oprecht liefhebbende
Vrouwen op 't ritme van pijn
Krakend in voegen
Splijten rotsen direct uiteen
Treffend.…
C'est mourir un peu.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 401 de maan zal blijven staren
als ik niet meer zal zijn
in duistere zwarte nachten
is het gele licht niet mijn
de wind zal blijven waaien
door de bomen, over het gewas
de krakende zwiepende takken
vertellen hoe het eens bij mij was
het water zal blijven vallen
uit de donkere wolkenlucht
het leven duurt maar even
in gedachten waarvoor ik…
Er is leven in de dood
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 39 Het is een stil geheim
dat vloeibaar goud
onzichtbaar stroomt
in langgerekte sporen
van de dorstende aarde
Dat de wind de tranen droogt
bomen krakend ter aarde vallen
zout als parels ligt op een bed
van kale takken
Dat de Tijd hier geen eeuwigheid
meer heeft om besef te laten rijpen
want het noodweer loeit met druppels
van tranen dat…
Bloot had gegeven
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 48 de winter
werd groener
dan de lente
zich ooit in
een zomerse bui
bloot had gegeven
wit rijpte vorst
zijn herfstige
oogstkleuren
aan de al enige
tijd kalende takken
bij bevroren vlakten
onder een zon
die op een
krakende ijsvloer
zijn scheve schaats
aan het uitproberen
was tot in het wak
waar de wind
rimpelend vertelde
dat zon…
Erfenis
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 728 Al vele kasten opgeschoond
en weldra zal nu blijken
of al het kuisen wordt beloond
met opgespoorde lijken
Ze vallen krakend uit het hout
en tuimelen op de planken
al is ‘t gebeente eeuwenoud
ze staan op om te bedanken
Want ook een lijkje in een kast
- ‘t is nauwelijks te verstaan –
wil eindelijk weer herleven
heeft genoeg van de verleden…
Koekoeksklok
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Handmatig uit hout gesneden bladeren omlijsten zijn woonst
Voor het kind is hij een mysterie
Voor de oude man een boodschapper
Zware dennenappels hangen onder zijn huisje
als roerloze kegels
omdat hij zonder hen
zijn taak niet vervullen kan
Zo vlug hij verschijnt
Zo vlug hij verdwijnt
Een krakend houten deurtje
opent bij aanvang van de nacht…