Alle inzendingen over op afstand

geen dreiging aan de lucht de wind waait alle wolken boven mijn zomers paradijs naar veilig verre oorden op afstand van het alledaagse loert achteloos de angst de vogels wagen zich dichtbij totdat een moeder-merel zich laat horen…

als je er nog bent Welke afstand? geen herinnering Ben ik op tijd? of gepasseerd Och ja, ik was het vergeten…

dit laatste is geloof me de grootste afstand, niet in mijlen woorden of wat dan ook maar de immense grootte ligt in het feit dat ze elkaar nooit hebben bereikt…

Een woord of gebaar op één komma vijf meter kan best troostrijk zijn maar 9 maanden na de geboorte van die afstand wil je toch wel meer…

Afstand blijft groeien, zoals nieuw leven, zeer gestaag, maar nieuw leven blijft boeien, en de afstand blijft zo vaag Ik kon altijd controleren, de staat van jouw gedachten, nu blijft het domweg gissen, en niemand om dit te ontkrachten.…

net zoals een droom oplost in werkelijkheid is het bij wolken op een afstand wondermooi flarden mist er middenin…

niet voorbij de rode lijn afstand om leven levend te houden terwijl het enkel levend wordt door dichterbij…

Dagen ongeschonden op een afstand verliefd wijkt mijn mineur in perspectief binnen droomland gehuwd tot harmonie…

Ik maak ons stuk Voordat jij mij Stuk kan maken Dus zeg maar niet Ik hou van jou Want dan zal ik Je verlaten Nog voordat pijn Mij kan bereiken Ben ik allang Bij je vandaan Dus zeg maar niet Ik mis je zo Want dan Laat je me geen keus Blijf maar veilig Op een afstand Doe vooral niet lief Voor mij Want dan moet ik Voor je vluchten…

Schoonheid van bergen en schoonheid van sterren zien kan slechts op afstand; zo tussen ons: jij mijn licht mijn verte, mijn heuveltop…

Achter het masker Zonder fouten Altijd mooi Pijnloos Afstandelijk En vol begrip Schuilt een mens Geef maar toe…

vriendschap gaat in fases zoals eb en vloed elkaar afwisselt afstand neemt en zich weer mengt…

koel neem ik afstand van de verte laat het verduisteren gaan ondergronds meert de dood mij een witte horizon aan…

afgesplitst land hemel komt los van de aarde oorsprong op afstand aloud besef verzonken in vergetelheid…

verdwenen zal hij er op afstand altijd zijn totdat de dag daar is en hem zal omarmen, Magere Hein…

Schep een zo groot mogelijke afstand tussen haar en haar klauwen. Breek er mee, vergroot de afstand. Laat een dwaas maar lachen, hij mag later de scherven bijeen rapen. Je mag liever wonen in rust dan te moeten genieten van bitterheid.…

Waarom doe je zo koud zo kil en afstandelijk ? Wat heb ik gedaan.. Is er iets mis gegaan, iets wat ik niet weten mag ? Ik ken je niet zo… Waarom doe je zo…? Geef me antwoord, Waarom...?…

strijdtoneel in de gevechtsopstelling langs de frontlijn zoekt ze dekking in het zelfgegraven loopgraaf dat met de tijd dieper en langer wordt boven het oorlogsvuur in de zuigende modder hoort ze alleen zichzelf huilen ze slaat niet door ze observeert signaleert de heroïsche meesteres van de stelling houdt stand afstand…

ik hou mijn ogen gesloten om te voorkomen dat gedachten worden uitgelicht buiten mezelf gaan leven in lichtflitsen die afstand creëren…

de loper loopt zo op het oog over de rode loper de afstand mag geen naam hebben intentie is juist 't enige dat telt...…

Niet het verstand Herinnering is de band Ik verzakte naar diepere lagen Jij woelde naar luchtige hoogtes Samen op reis Wat een afstand…

Die twee groepen houden met eerbied grote afstand.…

Er kwam afstand tussen vrienden en ik was nog meer alleen. Overal verboden toegang, zelfs de rechters werken mee. Durven niet meer recht te spreken, zijn ook niet meer recht door zee. Uitgestoten en verbannen, grondrechten die tellen niet. Geef mij Zweden, Denemarken, want Nederland doet mij verdriet.…

omkijken maar wel op abnormale afstand die van anderhalve meter!…

Koning Willem Alexander, deed onlangs afstand. Afstand van zijn troon. Zijn nieuwe taak werd het, om landen samen te brengen, als dienaar van onze republiek, die boven nationalisme staat. Ooit was hij Koning Willem Alexander. Willem werd landhouder Willem I. Onlangs riep hij na onze landrede: Lang Leve ons Land! Hoera! Hoera!…

schrijf alles wat ik over afstand beweer gaat telkens in mijn hart tekeer totdat het zwijgen zinloos is mijn stem klinkt in jouw duisternis.…

weet je mijn muze liefde overbrugt alle afstand in een zucht en liefhebbende ogen waarvan het licht alle zicht op geluk laat zien als de spanning groter wordt luiken ze even zilte tranen om daarna weer te glimmen in een nieuw beginnen geschoond door plotselinge vloed als enige remedie tegen te warm geworden bloed want afstand…

Je zou de korrels in de woestijn tellen Tot je adem geel kleurt Er is nog een gedeelte te gaan Dat als ‘leeg’ te boek staat Daarna zouden we gaan reizen Naar het uiteinde van stofwolken Het schijnt dat daar nieuwe sterren Ontstaan als dichtheid compact genoeg is Niemand die ons zou opmerken want Afstand is geduldiger dan vlees…

Waarom doe je zo afstandelijk en koel weet je dan niet wat ik voor je voel? Het enige wat ik vraag van jou, hou van mij zoals ik van jou... Is dat zoveel gevraagd?…

deze roos leg ik neer op jou als teken dat ik afscheid neem graniet schept geen afstand en ik stap verder samen met jou…