107 resultaten.
De Vlieger
gedicht
3.0 met 54 stemmen 27.531 Om de illusie te beamen, springt hij nu
en dan in de lucht, leunt op een onzichtbaar kussen
dat ik betoveren wil en keert terug
naar zijn eigen striemen in het zand.
Mijn vader ziet toe. Hij beheerst de wind.…
GEREPATRIEERD
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 186 Ze was nog jong, pas zestien jaar
Ze vond het niet erg, de weeffout
In de huid van zijn rug
Haar jongen was zo mooi verder
De striemen vielen in het niet
Bij zijn donkere ogen
De smaak in haar mond als ze kusten
Was die van vreemde, verre specerijen
Hij was ermee geboren dacht hij
Jaren later, op het uit de vaart genomen
SS Rotterdam…
de graven gaapten dood
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.684 ik heb de stenen weggerold
de graven gaapten dood
op witte doeken zag ik jou
je rug getekend in het rood
de wereld maakte vuist
sloeg met lange riemen
doornen haakten in je huid
schreven pijn in lange striemen
ze hebben je gekroond
tot koning van het woord
gehangen aan het kruis
met anderen vermoord
maar je bent opgestaan
hebt ons…
Bleek gezicht
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.129 koud spillebeenden voeten
over de striemen
van gezwollen tepels naar
de kille handen waarin
ik heb gewoond
met een handgebaar
en enkel ogen
schopten schoenen
naar zeepbellen;
leeg geblazen
op ongehoorde windvlagen
woorden werden gescalpeerd
en tranen beschilderd
met oorlogskleuren
die in langgerekte jaren
het knikken deden beven…
voetnoot
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 282 leer mij de feiten onder ogen zien
wij voelen immers allemaal
de striemen op de rug
jezelf zijn blijft een dagtaak
die niet voor iedereen is weggelegd…
wat ik mis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 117 de taal der gedachten is
slechts leesbaar voor hen
die de striemen kunnen
delen die van binnen
diepe doch op maat
gesneden plooien
heeft achtergelaten
bijtijds wanneer een zoete nevel
plaats maakt voor de bittere
nasmaak waarin flarden
van het gekerm de wind
over een ijzige vlakte
laat waaien
mis ik de luwte waarin zich
fantastische…
Vervooroordeel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 698 De dam-doorbrekende klaagserenade
vreet hysterisch aan mijn monter hoofd
Likt in striemen en verdiept de façade,
totdat het geenszins meer word geloofd
Want door deze verwante taalblokkade
voel ik het schrijnen, niet meer verdoofd
Laat me door het walgingwekkende waden
als ik ruik wat er word bekokstoofd
Het kwaad maakt zulke rare…
Struikelen
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 583 Hoeveel zelfvertrouwen
Kan een mens verliezen
Hoe lang duurt het
Eer iemand breekt
Hoeveel woorden moeten er vallen
Eer je uitdooft in een eindeloze slaap
Het is een struikelen
Elke dag opnieuw
Een poging om terug recht te staan
Heb je niet verdiend
Keer op keer striemen woorden
In het diepst van je ziel
Tijd om te helen, een blinde…
Sneeuwstorm
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 92 de ganse dag al klagen de winden
bij tij en bij ontij
stuifsneeuw tolt rond
met een onbeschrijflijke snelheid
buien hagel striemen met geweld
vanuit een kudde razende wolken
de weinige meeuwen ineengedoken
hun neus in de wind
altijd maar de wind
die huilt tot oren tuiten
die golven doet wentelen en uiteenspatten
die sneeuw in 't zand…
spinsels uit een gouden droom
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 495 tegen
dwarse schijn verblindt
gedachten zweven
zonder toe te geven met
hun schaduw op de vlucht
licht schreeuwt opgelucht
geen spinsels uit
een gouden droom
ik ben gewoon een vriend
die boomt over gedichten
de zon lijkt lichter
als het donker wordt
de rode gloed is koud
in strijden zonder moord
nagels krabben werkelijkheid
in striemen…
(on)schuldige ogen
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.300 de muren zijn te hoog
om uit te kunnen breken
ze kan hen enkel smeken
geef mij mijn vrijheid terug
de wanden zijn te dik
om haar te kunnen horen
dus zal het niemand storen
de striemen op haar rug
de deuren zijn te zwaar
om in te kunnen trappen
haar weerstand zal wel knappen
nog voor zij wordt gered
de tralies zijn te hard
om door…
Werkwoorden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 139 Nee, niet dromen, dansen of zweven
- jargon voor vastgelopen dichters -
maar woorden waar aan gewerkt
moet worden
hakken, breken en priemen
dwars door weke harten en loze gedachten
bloed moet stromen
rijkelijk vloeien soms
schrijven is krassen
botten kraken en in vlees snijden
rake woorden vinden
die striemen en schrijnen
als open wonden…
Onweer
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 397 Er is geen houden
aan de vlucht van vele bliksemschichten
Zij striemen, geselen en verlichten
nog voor de woeste wolken bulderen
maar toch weer stiller worden na een tijd
als regen verzacht de zon heeft bevrijd…
Die nacht in mei
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.069 De bomen schijnen door de maan
takken striemen het lauwe licht.
De mei kent nachten vol verlangen
zuchtend in kortdampende dauw.
De droom is machtiger dan de nacht
en schenkt dronkenschap in beelden
haalt herinneringen op aan puberteit
juichwekkend in vollopende zinnen.…
Worsthans
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 342 op de schedelberg kruis mij
de wonden aan zeven
pijnkorsten kleven
een lans in zijn zij
twee voeten twee handen
verdriet doornt zijn hoofd
'mijn schaamdoek geroofd' zegt hij
op zijn rug striemen branden
kruis mij kruis mij
de redenen aan scherven
spreken van lijden en sterven
de hemel voorbij
donder bliksemt nacht bij dag
geven…
Expositieruimte
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 112 Wij willen zwarte ogen boven witte tanden
blauwtongzoenen diep in de hals
striemen over maatwerkhart zien kloppen
af en toe. Kermen in een kromme hoek
geluk stukslaan rechtop gespierde benen
staan en ferm afgemeten passen nemen.
Wij willen stilstaan en tenen krommen.…
Storm
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 337 De lucht verzwart en smijt zijn water
in striemen tot de aarde zwelt
stromen gorgelen dan tot beken
en water vlucht voor dat geweld.
De boom verbleekt en bloedt zijn bla'ren
heft nog wanhopig op zijn kruin
met zijn gekromde vingers schril geheven
maar bliksem klieft hem toch tot puin.…
Verlossing in de Alchemie I en II
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 136 I
Je vouwt je handen zacht samen
geboeid en gekneveld in een eeuwig amen
Je kijkt met betraande ogen door
de verregende ramen
De wind tekent striemen op de verweerde muur
op dit steenkoude uur van waakzaamheid
Je bent getekend door een christelijk stramien
Dan kies je liever geen kruisiging
aan een crucifix
maar een martelgang door…
Mijn Vurige Muze
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 620 tegen mijzelf
Compleet verdwenen
Door de blik die jij me toewerpt
In de geur van bier en zweet
Vergeten wij de buitenwereld
Genietend van de onuitputtelijke kracht
Die ons samenzijn versterkt
Onbevreesd verschuilt de rat zich
In de lieflijke klauwen van de tijger
Opdat niemand haar
Meer kwetsen zal
Onvoorspelbare eenheid
Maakt de striemen…
zij vloog uit
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 307 een ballonnetje opgelaten
losjes in de hand
aan een dun touwtje
glipte door mijn vingers
om het vaster te omknellen
met overleg te vieren naarmate
wind of wat ook er aan trok
terwijl het knotje afwikkelde
sneden met elke ruk
vezels in hunne afdruk
hevige striemen tot diepe wrok
toen een lichte bries opstak
en onder zo maar een koutje…
Sneeuw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 Sneeuw
Witte vlokken over Veluws land
Menig vlokje op de woeste gronden beland
Kou en mistroostige sferen
Siberië zullen we leren
Sneeuwvlokken door ijzige wind voortgedreven
Rode wangen tijdens het landschap beleven
Snijdende wind voelt aan als striemen
Wildsporen die in de sneeuw ontkiemen
Sporen volgen van een vos
Z’n pootafdrukken…
Stoffelijk Overschot
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.428 Een beul met een schuimkraag op de lippen
Zijn jeukende hand is de zweep ontwend
Wringt in zijn broekzak
De voering door ringen gescheurd
Een duifgrijze mist zwelt
Omzwachteld me in wijde slierten
Schuift over prikkeldraad
Ik blijf, sidderend, wenend
In de aardkorst geschroefd
De beul toont zijn striemen
Bewijzen van een oud gevecht…
Twinkeltjes
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 117 En striemen buiten sneeuw of regenvlagen
en is het door de ijzel spiegelglad,
of hoor ik donder door de wolken jagen,
als jij vraagt: ~wil je koffie lieve schat,~
dan is ‘t dat mijn chagrijn voor blijdschap wijkt:
omdat je dan zo lief en olijk kijkt.…
Deze dagen 6
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 56 Bijna altijd is er ergens wel
een venijn van pijn
door een verlies,
een kies, iets in je lies,
een nagelriem of striem
of dat je iets verzwikte
of kwam dat door je dikte?
Eeuwig het gevecht door ons gestreden
onthouden, weten waardoor we toen leden
niet nog een keer, o lieve god
en bidden tot de Heer.…
Demagoog.
hartenkreet
1.0 met 7 stemmen 455 Tot ik ze bevries met mijn adem
en al die vergetelheid zochten
zal hagel striemen en snijden.
Mijn woorden - ze stromen als water
koel, helder, doorzichtig, dorst lessend.
Tot mijn adem ze gloeiend doet stomen
en wie op mijn Taal zich liet drijven
zal hun hitte verzengen en bijten.…
En toch
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.049 gesokte voeten
zij ziet haar woorden niet
al groeien ze in schaduw
tegen muren
uit ogen van mensen
de kwispelstaart van een hond
en de grijns van haar lapjeskat
zij zwemt in woorden
woorden als zachte strelingen
woorden glad als een aal
hard als het hoofd van haar vader
en alle vaders na hem
woorden als muziek
als gesels die striemen…
galg
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.274 in zijn oren
hij wijst en tikt op een vuistdik strafblad
ik geeuw in de beklaagdenbank
wil het gehakkel van mijn raadsheer niet horen
een pleidooi als één lange wanklank
de hamerslag galmt door de zaal
ik sta al geblinddoekt, geboeid op een valluik
met een vod tussen de tanden
een kruimeldief in een gestreept pak
bloed stolt in de striemen…
Ik kom
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 418 Striem maar zonder mededogen.
Maak je expressie maar van staal.
Laat van je lippen vooral geen taal
die aantoont dat je ook kunt breken
zolang het glanzen van je ogen
maar van je gevoel kan spreken.
Of keer anders je handen naar boven
en vouw ze open ten teken ...…
Overspel
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 945 Bevalt van steile striemen
Oorstrelend bezweert een stem
de grillen van de herfstwind
Molenwiekend
Grofgebekt
Grimmig
Rol je door het slijk
Een rafelbroek klit aan kuit en dij.…
Zielenrust
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 142 Wolken zullen ook deze maand regen
buien vol windvlagen laten striemen
dagen lang doen alsof het geen winter
maar herfst is met weemoed als troost
nu de hemel weer een mens omarmt.…