Alle inzendingen over tint

de dag verdwijnt in stille zuchten verdiept het heelal door een spectrum van gedichte kleuren zwarte veren van de droomvogel klapperen nog zij dragen het leven in ivoren tinten verheffen de nacht…

zacht koelt zee in rode tinten de zonsondergang weerkaatsen hogere sferen hoe kou zijn warmte neemt in diepe duisternis blijft toch het noorderlicht zijn fraaiste straling geven…

Een zondag vroeg in mei de Wolfsputten een verhaal vol tinten groen en zonlicht gevangen in een gele dotterbloem Terwijl een eksterkreet de stilte scheurt houd ik mijn pas en adem in…

Je bent niet het sterven van zomer en warmte maar de geboorte van warme tinten in mijn hart je bent geen eind van ’t leven bedekt onder stervend blad maar het begin van hoop op het nieuwe licht.…

De glimlach van de lente doet ieder mens stralen als ze haar kleed weeft met bloemenweelde en alle tinten groen want de schoonheid van dit bijzondere seizoen is door geen enkele schilder uit te beelden en te evenaren…

zij heeft wat vrienden aangeschaft, een doos vol met port een warme slaapmuts met vijftig tinten vrij donker grijs en een zalige uit de kluiten gewassen wilde bras zo eentje voor op het nachtkastje!…

we ademden helderheid uit toen we woorden schilderden in aardse tinten we zagen de weerkaatsing van het licht op de veren van de strandleeuwerik niets was meer hetzelfde in een zee van licht na een onvervaard vaarwel…

Duizend tinten bruin en groen, schakeringen langzaam verlicht, de ochtendzon geeft je een zachte zoen... Tot vanavond, nachtelijke rust, een glimlach verschijnt op mijn gezicht, de ochtendzon heeft je goedemorgen gekust...…

In deze luwte van het late seizoen wil ik leven, nu ik mijn verlangens en angsten in milde, lichte, getemperde tinten kan mengen op het palet van mijn innerlijk en nu ik ze kan schilderen op het schilderij van mijn leven, nu er schemerlicht binnenvalt in de kerker van mijn hart.....…

het zout kruipt onder de huid het kruipt waar het niet gaan kan het zout is een vlakte een meer van zilte tranen waar pijn vloeit in tinten van wit het zout is overal het is van alle tijden het zout…

de herfst verkleurt de wereld van zomertijd naar wintertijd alle tinten zijn aanwezig kleurig van uitbundigheid. maar de herfst van jouw leven is alleen een "schijn"-palet een warboel van indrukken samen op een schilderij gezet.…

het pad een verzacht mozaïek van rode en gele tinten glinsterend zonlicht tussen kale, goud omrande bomen klanken en geuren vol vergankelijkheid weemoedig palet voor dichters en dromers…

Als het donker teveel tinten duister kent donkeren de dagen als schaduwen voort volgen ze elkaar op zonder adempauze geef ons heden ons dagelijks licht want zonder warmte lijkt het leven een koude plicht…

Met haar geurende bloemenkaars oogt de sering als was in vurig paars Fluitekruid en paardebloem verheffen zich als sterren in het gras De bomen bekleed met alle tinten groen waar alles met elkaar verweven is in dit prachtige seizoen…

Het lentebos glanst van vele tinten jong groen. Daartussen gierlucht. De citroenvlinder vliegt langs een gele narcis, blinkt een beetje op. De grauwe voorjaarstuin glanst, dankzij één forsythia.…

In het grote blauwe woelen van de wereld schitteren okergele Zonnebloemen in een vaas Hun uitgesproken zeggingskracht in drie tinten geel bijeengehouden Door moederlijke troostrijke armen zachtjes wiegend in ongeschonden samenzijn…

ach was ik maar niet zo denk ik vaak zoals jij me ziet een illusie: de schijnbare werkelijkheid van driedimensionale vergetelheid jij kleurt mij in met wazige tinten hersenspinsels op een kluit ach was ik maar niet te vinden achter jouw etalageruit…

Rozerood als droomlied in de morgen en zonder groen, alleen maar tere tinten. Wachtend op wat komt:misschien straks sneeuw en buien, maar nu alleen de stilte van de morgen.…

Als de koperkleurige zon het bos met bronzen tinten tooit, als alles is verstild, warm van toon, verwaaien de winden en spoelt de regen zich weg. Dan wacht de natuur op het stille sterven in het koude wit, van de lange winter.…

Zonnestralen badend in de oceaan Een oase aan blauw vergezeld in een collage Van dansende kleuren, tinten, en stralen In de taal van de stilte Jou gevoelens verzaligd In een oogopslag sprekend: “De duisternis is ontdaan. Wat zijn die dagen toch stralend”…

Wat intens verlangen Heet maar dat grotelijks Is uitgeblust - De felle liefde die Zachtjes aan is uitgekust - Is aangekomen op het Strand dat vrede is, Waar het dieprood van de Hartstocht heeft plaatsgemaakt Voor de zachte rode tinten Van liefdevolle levenslust…

leg grijze tinten neer na confrontatie met zwart-wit penseel enkel in licht want schaduw heeft mijn kleuren ingepikt zoek naar fijner doek waarop ik jou ook in het grijze vol liefde kan bestrijken…

tussen zilte pilaren golft het schuimend water af en aan zoeken meeuwen krijsend naar vis glinsteren schelpen en wier in geurende tinten stemt de zee me tot zuiver zwijgen stroomt onderhuids mijn verwondering…

zelden klonk er zoveel schoonheid in de stilte sierden zachtere tinten het krieken van de dag dommelden klooster en akkers in zijden nevels bleven woorden langer zwijgen m’n zinnen vromer dan gedacht…

Er is weer helderheid van witblauwe luchten wolken als luchtkastelen tere bloesems gekoesterd door de zon terugkerend leven een palet van zachte tinten bij zonsondergang over een vergroenende wereld verhoogt verre vogelmuziek op de achtergrond de feeststemming…

de wereld voelt als ingedikt vervlakt de rijke smaak het resultaat nogal verpieterd de tijd oogt ingekrompen tot vale tinten uitgebleekt en onomkeerbaar afgesleten maar in de kleine ruimte die ons gelukkig rest voelt alles nog als vriendschap…

de herfst is mooi en warm kleurt in tinten rood en zwamt hier en daar in stoelen een elfenbankje voor mijn lief ik zou zo graag de winter overslaan direct door naar de lente met dat onmetelijke groen in miljoenen nuances niemand in de kou laten staan…

Jan Siebelink - die van dat bed violen - Schreef ook zijn eigen Vijftig Tinten Grijs En raakte nadien stevig van de wijs Dus Een Vandaag was koren op zijn molen Nee, meer reclame kon hij niet verlangen Maar hoe het met zijn crisis zat bleef hangen…

Wit tint de sierpeer met weelderige bloesems in voorjaarsmode De kersenbloesems fleuren grauwe straatbeeld op dwarrelen als sneeuw Er staat geschreven geen voorjaarbloesems plukken wind kan niet lezen Onder de bloesem met voorzichtige voeten over bloesem gaan…

Oranjerode tinten in de parken, En blaadjes van de boom in elke kleur. En ik word groen en geel van de terreur Van lui die niet handmatig willen harken. De buren bakken het behoorlijk bruin, Ik erger me dan blauw in onze tuin.…