Alle inzendingen over vaders hand

We weten, het einde nadert pijn We pakken je hand klam We zijn niet zover je te laten gaan Maar mogen je niet stoppen. We weten, dat je gaat op je laatste reis Waarheen weet niemand dus pak ik weer je steeds klammer wordende hand.…

Vader, lees mij uw zonden met handen in de zij Uw parochie kan 't niet schelen hun monden zijn gesnoerd zijn wij dan Uw kinderen gebaard in nood of lust met vingers stralenkransen wijzen af of toch juist naar Vader wijs mij mijn zonden in vroegrijpheid geleerd een vertrouwenspersoon onwaardig was U mijn grootste leermeester…

van mijn vader ik wil het duifje zijn in de handen van mijn vader ik ben het niet geworden…

Haar lieve handje met die mooi geknipte nageltjes in mijn grote grove hand die met afgekloven, gebeten nagels van de aanslagen van mijn levens Handen die echter elkaar niet loslaten van wat ons verbindt en zal verbinden tussen (on)beperkte vader en dochter: de liefde voor het leven de lusten van het leven de lasten van het leven en…

Ik hoorde honden huilen en mijn vader was boos sloeg zijn handen op tafel en schreeuwde een onverstaanbaar woord ik huilde, ik sliep niet en ik sliep, ik huilde niet.…

Lieve man Met open ogen Zo gesloten Om ons heen: Laat zich vangen Door de wind, het zand, Het water en kiezels in zijn hand. Toch zijn vader Vangt hem niet.…

ooit waren er vogels mijn vader hoorde vernam het als hoop als een verwachten het lied door de dag ooit waren er bloemen mijn vader zag de aaiende vlinder op het hartje rusten ik zag zijn lach ooit was er mei was er verwondering om de wulp in de wei het handje in een hand gelegd nu is er leegte ondanks… dan heb ik niets…

het kind neemt de vader oud en onmachtig bij de hand niet verdwalen nu in het hoge gras het schuifelen in de schemer naar de tuin het geloof in de dingen die ze kenden bij de ommuring blijven ze staan de nacht verzegelt de bloemen het kind kan niet binnengaan het laat de vader gaan de wind wiegt de bladeren de reis is volbracht…

ik heb het stuur niet meer vast, de straten van mijn jeugd achter mij gelaten kijk mij eens, zonder handen ik riep dat naar mijn vader hij fronste slechts en zag mij op m'n gezicht belanden…

Voor mijn vader 'k Zie je voor me nog, Leidsels in je hand Achter 't paard De eg waarmee je Niet alleen het land Maar ook jouw wereld Mooi had omrand…

Vader, die nu opa is, met grijze, rimpelige handen die de krant nog amper dragen kunnen. Koffie over het tapijt. Vader is zijn liefste kwijt en daarmee ook zijn wil te leven. Met het vallen van de post droomt hij hoe ze hem komen halen. Het einde van zijn lijden lijkt nabij, maar tot die tijd blijft hij maar in zijn krantje lezen.…

' ze holden weg, struikelden en vielen in prikkeldraad, ingewikkeldheid en onbuigzame principes en mijn moeder ging met haar hand door het haar van mijn vaer en mijn vader zweeg. ---------------------------- uit: 'Raafvogels', 2006.…

als vader uit zijn dak ging vloog het serviesgoed door de lucht kalmte kees kalmte kan je redden suste moeder dan nerveus een vuurspuwende berg heeft daar geen oren naar de Vesuvius was vaders bijnaam in het dorp als vader uit zijn dak ging kropen de kinderen onder tafel daar zagen ze moeders handen die tranen op scherven veegden…

Ogen passeren mij met een groet ogen hangen stil in de straten en winkelpaden, ogen vliegen rondjes om de aarde ogen lopen wacht om belangrijke lijven parate ogen die beschermen, bereid anderen te beperken Ik verdedig mij en weer ze af met de hand op mijn hart oog om oog, pas op ik kijk terug ook als ik niet kijk…

dat mijn hand in die van jou verdwijnen kon dat ik de eeltige hardheid voelde die mij deed rillen maar ook iets spannends en geborgens had deze momenten zo sporadisch heel soms nog zie ik ze voorbijgaan de neiging komt dan boven naast een vader te gaan lopen en hem stilletjes mijn hand te geven…

liefde is liefde een passie voor elkaar alles wat hij is voor jou dat beteken jij voor hem liefde is liefde van mens tot mens in elke combinatie met al zijn vormen liefde is liefde voor andermans zijn van zichtbaar uitnodigend tot mysterieus uitdagend liefde is liefde een uitnodiging is het voor wie ook gevoeld om hand in hand…

'Voor Feyenoord is het nog niet te laat,' Zegt tussenpaus Ad Interim Vocaat, 'Ik zet mijn woorden altijd om in daden Maar als ik Jaap tot juni moet vervangen Wil ik graag van te voren alles vangen Dat laat zich met mijn staat van dienst wel raden En laat De Kuip De Kuip, niets meer aan doen Ik ga, met roodwit hart, niet voor de poen…

Het gaat goed, we rijden hard weg van waar de bommen vallen Fatima's hand zwaait opzij opzij We zijn met velen sterker dan de regels daar breken we doorheen naar een rijk land, geen klooster we komen wel langzaam leven maar brengen onze eigen regels mee We willen werken, de tijd nemen om te leren en te trouwen om een toekomst te hebben…

over ruwe huid glijdt de hand, ontdaan van gevoel, naar nieuwe vragen een woord dat stuit op koppig verstand in een vieze poel van dode dagen zoeken naar licht in donker verlangen maar alles blijft koud en leven hoeft niet alweer een gedicht door ogen gevangen verre van eenvoud van knagend verdriet tijd om te laten wat weg…

Eén schaduw teveel In gebroken verlangen Eén droom teveel In een leven lang Vier woorden Goed bewaard In beslag genomen Jou gevraagd Verradend beminnen Zwervend in gevoel In woorden gebladerd Onzegbaar verkoeld Donker verdriet Steeds weer herhaald Een hart van morgen Begraven vandaag Hand zonder hand Eén schaduw te weinig…

Jouw hand zoekt mijn hand, streelt zacht mijn grove huid, Verkent het eelt op de kussentjes, omvat dan mijn warme hand. Mijn hand vind jouw zoekende hand streelt teder jouw zachte huid, Voelt jouw kleine kussentjes, omvat dan jouw warme hand.…

Mijn hand is er voor jou Je leerde er aan lopen De deuren van mijn hart Staan altijd voor je open En als tranen komen Door zorgen groot of klein Dan zal mijn uitgestoken hand Er altijd voor je zijn…

Ze vouwen om te bidden. Ze strelen bij beminnen. Ze wijzen de weg. Ze helpen bij pech. Ze wuiven om te groeten. Ze schudden bij ontmoeten. Ze schrijven hoe het gaat. Ze wrijven bij smaad. Ze tasten in het duister. Ze klappen bij luister. Ze verdienen ons brood. Ze rusten in de dood.…

Hij praat en ik luister Maar hoor niet Wat hij zegt Dan pak ik zijn hand En streel de dichte snee De vele kleine wondjes Sommige ontstoken Of met een pleister beplakt Om het bloeden te stoppen Weer een gesprek met een einde Waarom gaan we niet wandelen…

Voorzichtig is wat telt En als leiders spreken Is het gevaar gelee De handen zijn beschadigd Zij hebben er vrede mee Met de dialoog weer verder De agenda is barstensvol Het verzet uit duizenden kelen Vraag wederom hun tol Als straks onverlaat goed gekend Zijn gruwel opnieuw vertoont Start men weer het praten Handen in onschuld…

Zulke zachte handen kan een man helemaal niet hebben, zo breed, groot, sterk, gekloofd, dat kan niet. Maar toch, nu nog, ik weet: Die zo lang vergane pracht, tuinen die hebben bestaan, het waren zijn handen, zijdezacht, die al dat werk hebben gedaan.…

wezenloos beeld bedelaar bevroren handen versteend trage man zijn ogen smekend om een aalmoes grijpend zoek ik zijn beefhanden…

De hersens geboden zijn handen om de jongen in elkaar te rammen. Het slachtoffer bezweek en niemand weet waarom de hersens de handen opdracht gaven. De dader wast zijn handen in onschuld!…

Jouw handen liggen op mijn schoot vroeger vond ik ze ontzettend groot twee oude handen wat zijn ze mooi met hun rimpels en een plooi bergen werk hebben ze verstouwd zakken kolen naar de mensen gesjouwd jouw handen zijn nu klein en nietig en soms ben je wel eens verdrietig omdat je niet meer kan doen wat je zelf wil en eigenlijk staat niemand…

tussen de nacht en mijn gelaat slaat het onbegrepene tegen de akkers zo wijd en aarzelend als een kind dat dingen anders ziet in een boog naar elkanders handen kiemend in het kantwerk van leven proevend de zoete vrucht in de nog schrale aarde een glimlach glanst op verre tuin hij is in zicht,weet niet voor mij een uitgewogen tijdstip…