Alle inzendingen over versie

nu de tuin niet meer in het licht drijft en de winter aan lage schaduwen hangt windstil als wit papieren vogels met gevouwen vleugels voel ik het eindeloze gedicht waarin mijn stem zacht en zachter wordt de ogen geduldiger rondom de sneeuw die valt zorgvuldig door de stilte beschreven…

ik blijf in de schaduw van het huis het maakt zich klaar om het gemis te verzamelen deuren openen en sluiten lopen mij omver terwijl ik op elke tekening stilte plak onder een verdonkerende hemel maak ik het bed op voor nachten waarin wijzers verfrommeld worden tot korsten van tijd ik wil nog even gaan zitten de dagen vastnemen…

zo draag ik schelpen achteruit een zelfduel met geruis in oren wie hoort het waaien het zand dat in een laatste dag- gezicht valt het eiland langs mijn voeten gekneld tussen stenen meeuwen schreeuwen op natte vlekken schreien om de vuurtoren die langzaam uitdooft overspoeld door ijle woorden…

de wind slingert van tak tot tak vogels komen aangestormd voor mij een stille plas en dan verdwijn ik langzaam in een regenbui het stelt niets voor al herhaal ik het honderd maal ik geef enkel weer wat ik zie al zou ik graag over andere dingen willen spreken het is mijn beeld…

zie je het pluisje zij komt los van de oever het is alsof daar de wereld voor haar begint pluisje, hoor je de karekiet ritselen in het oude riet hoor je het schrijvertje dat kriskas beweegt op het watervlak ach pluisje, luister naar de lente en hoe ze neuriet in de kraag van de trage lelie ontwaak pluisje en voel geef wat diep…

wat is er vreemder dan een mens die de kleur van een boom met bloesems beladen onbegroet voorbij gaat zich vastklampt aan het knappen van takken, het kraken en dwalen van de stilte en halverwege de hoop verdrinkt in een vijver, net naast het lelieblad dat witter dan sneeuw wordt in een winters vers jij, antwoord je want jij trekt…

je leeft in mij en sust mijn kreten duizend malen stiller dan 't verlopen tij, neergeveld door 't verleden het water en later de wind en het zee-licht kind wanneer zijn ze omsloten door het zilte schuim verstoten en wanneer is alles zo gebleven de wonde die 'k voel kloppen en het levenslange vrezen ze leeft in mij bij eb en…

ik stapel ze op er zijn er nog genoeg zo vroeg in de ochtend deze schelpen, wat men ook beweert, zijn geruisloos het zand echter spreekt over het liefste en het strand lijkt leeg alles is voorbijgaand, zeg ik en wachten is verloren tijd een meeuw kijkt mijn kant op de zon droogt haar vleugelpunten de noordenwind zal haar…

is dit het beeld waarnaar ik zoek een verzameling van bloemen -uitvergroot- om makkelijker thuis te komen regendruppels die me vertellen over vorige liefdes, warm in mijn hals en later, opdat ik niet zou vergeten, naar een stil woord verhuizen beneden in de kamer te groot om niet eenzaam te zijn te klein om de nacht en de koude…

we voelden dat koele briesje over ons heen zeiden dat dit alles was wat we nodig hadden deuren en ramen werden opengezet onze zomerziel zong wrevel weg we beantwoordden elkaars vragen stil soms verleidelijk tussen de nergens eindigende lakens van de nacht maar ach, wat wisten wij van elke schakeling, spanning samen en nooit meer…

haat wordt weggevoerd trein na trein er is zoveel stilte te verdragen zoveel geschreeuw en voeten die over hen heenlopen het aanzwellend geluid houdt niet op vrouwen die de dood proberen te ontwijken stikken in het gebed kinderen verliezen hun taal als uitgehongerd ongedierte enkel de lage, stenen muur blijft staan 'nie zapomnij…

ik kan je in deze vervallen kamer tegen het licht houden in het zwijgen fluisteren dat je de terugkeer kan omhelzen je kan ook blijven schuilen in de donkerte van november, treuren omdat je alleen maar de stilte hoort die jou berooft van vlinders zoals een weeskind, op zoek naar verbinding kan je niet een beetje bewegen naar leven…

is de wereld de slechtste versie waaruit hij het liefst verdween..…

aan mij zelve zij doorstroomt mijn lijfelijk ik gestut door ziele gewelven meegesleurd in onaantastbare krachten doet zij mij vaak verscheuren zo sterk in mij en in gedachten het geeft mij haast onmogelijke kleuren geaard in dit wezen, met gedreven passie zoek ik mijn weg waar bandeloosheid regeert ik ben genageld in deze stoffelijke versie…

(verbeterde versie) Geert Wilders vond het meer dan godgeklaagd Dat hij in Londen niet mocht adstrueren Dat je niet ieder hoeft te tolereren Om wiens ideeën je nooit hebt gevraagd De reis werd niet meer dan een fotovlucht, De noodstop aan het eind een fraaie klucht (toelichting: om omdat veel fotografen ondanks diverse waarschuwingen tijdens…

Hij was een iets andere versie mens, ontstaan in het isolement. Dankbaar maakte hij gebruik van deze dubbele betekenis. Men hoeft het niet als belemmering te zien; hij was vervreemd van zijn eigen vaagheid, liep in paniek langs de afgrondsrand.…

Een kind wordt in de status quo geboren van eeuwenlang gekoesterd standsverschil (want klasse is het punt, niet ras of kleur: volstrekt onhoudbaar en irrationeel, maar goed genoeg om de verdachte geur van onderbuikgerommel te maskeren) Elk kind komt binnen door de toekomstdeur om ons de laatste versie aan te leren van wat we van de goden…

gorgelrijm, geïnspireerd door Cees Buddingh' gezongen versie op mijn weblog…

gezongen versie te beluisteren op http://veradebrauwer.punt.nl/…

Egaal oppervlak Zonder butsen en Deuken, glad Zo op het oog, Als dit nu het Laken is dat Jouw leven toedekt Dan lijkt er zo op Het oog niet veel Aan de hand - anders Wordt het wanneer Je de diepte durft In te gaan, het lijden Doorgrondend van de Diepste afgronden Tot en met de Allermooiste orchidee - Die de moeite dubbel…

een verdachte heeft nog toekomst  het denken moet nog worden gedicht een gédachte is voltooid verleden tijd voor nu en altijd  een gedachte nog niet gedacht is nog te denken is een te denken niet als een poging tot het slaan van een brug over een stroom? maar over welke stroom? of stromen? en van deze zijde naar gene of omgekeerd?…

Al blijft van deze oude tekst ook als ik die zou herschrijven de eerste versie onbekend.…

Traditionele versie: Wilhelmus van Nassouwe Ben ick van Duytschen bloet, Den Vaderlant getrouwe Blyf ick tot in den doot: Een Prince van Oraengien Ben ick vrij onverveert, Den Coninck van Hispaengien Heb ick altijt gheeert.…

--------------------------------- kerstmis 2001 zonneleen 25 Op 11 mei plaatste ik de eerste versie: hodie natus est een nestje in de tijd voor onbehuisde zielen? hodie natus est pantokratoor in windselen?…

lezen op het strand waar ik niet lees terwijl ik lees waar ik ben luchtschappen driften rustig wind wappert m'n haren en fladdert aan m'n vel golven rollen door m'n oren vogel gekir zonder zin alles is natuur en alles is en alles is weg behalve dat boek, die letters, die ruimte ... alsof lezen zo bedoeld was…

die avond zou het eind'lijk moeten gebeuren hij had zichzelf op snijdend scherp gesteld zijn haren opge-egeld met wax geweld zich afgespoten met Axe oorlogs geuren z'n kleding striemend strak in felle kleuren z'n borsthaar als een krullig stoppelveld z'n tattoo ter versiering opgesteld al opdat een girl hem good zou keuren in de tent…

Sta niet aan mijn graf met je verdriet Het is vergeefs , ik ben daar niet. Ik ben het blad dat ritselt in de wind Ik ben de zoete glimlach van je kind Geloof me vrij , het is geen droom Ik ben de bloesem van de appelboom Ik ben de kleuren van september De eerste sneeuwvlok in december. Dus sta niet aan mijn graf met je verdriet Het is vergeefs…

eigen versie al vroeg ontwikkeld. We liepen daar, samen en alleen, daar waar nergens heen lag.…

wat je schrijft is altijd een versie er kunnen ook andere versies zijn de boom langs het water kent zo meerdere uitdossingen omdat we denken dat elk ruisen van haar bladeren vertelt wie wij zijn blij: gelukkig ruisende bladeren droevig: melancholiek ruisende bladeren kwaad: driftig ruisende bladeren rustig: windstille bladeren dood…

De NTR vindt het Dictee oudbakken Na zesentwintig jaar stopt dat subiet Nee, ook een blitse versie komt er niet Het aantal kijkers bleef aan één stuk zakken Natuurlijk, kijkcijfers, daar draait het om En ’t nut? Ach man, dat is antiek en dom! (Niek schreef reeds gister over het Dictee Vol - zogenaamd!…