Netgedichten

netgedicht (nr. 64.916):

als stenen vallen

ik kan je in deze vervallen kamer
tegen het licht houden

in het zwijgen fluisteren
dat je de terugkeer kan omhelzen

je kan ook blijven schuilen
in de donkerte van november, treuren
omdat je alleen maar
de stilte hoort

die jou berooft van vlinders
zoals een weeskind, op zoek naar verbinding

kan je niet een beetje bewegen
naar leven in de avond, gebaren overnemen
van de wind die verlangt en als vanzelf klinkt
als het lied van vrijheid

kom - verlaat de woning van de dood
waarin sombere stemmen schuiven

kom - ik wil meer zijn dan jouw schaduw

... voor ingesproken versie, zie link ...

Zie ook: https://youtu.be/AMiITtqyLnU

Schrijver: kerima ellouise, 24 januari 2018

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

als stenen vallen

4.4 met 15 stemmen

437

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Inte Feelders, 7 jaar geleden

Zichtbaar mooi tegen het licht gehouden, Kerima !

Guy Aarts, 7 jaar geleden

De deur op een kier, het lokkend verlangen, de liefde is niet dood. Hoe sterk een mens haakt naar het verleden en wil herbeleven. Schitterend, Kerima!

Louis Klaassen, 7 jaar geleden

Eenzame gevoelens in de nacht, mooi verwoord in levende taal.

Ralameimaar, 7 jaar geleden

Heerlijk dat de lichte maanden eraan komen....heel mooi gedicht

jonhy donovan, 7 jaar geleden

het donkere verbergt wat het licht niet verdragen kan! heel mooi Kerima

Hilly Nicolay, 7 jaar geleden

Uit de schaduw naar het licht waar vlinders dansen...
Bijzonder gedicht Kerima.

mobar, 7 jaar geleden

Bijzonder onder woorden gebracht. Het raakt me.

leonardo, 7 jaar geleden

Diepzinnige tekst die ik zeker kan waarderen. Hele mooie afsluitende regel in de laatste strofe.

geeraardt , 7 jaar geleden

Mooie beelden in deze oproep om het donker achter laten.

Geef je reactie op deze inzending: