Alle inzendingen over zilte voeten

mijn voeten vloeit en als de storm straks brullend loeit Dan mag ik naar de overkant naar 't oude nieuwe moederland Het strand…

het was onaards de plaats waar ik jouw voeten waste er was alleen een lichte plek de wereld heel ver weg er golfde zee in een mildheid zonder overheersend kuiven zij bloeide blauw op het witte strand van schelpend zand een zilte zon scheen magisch licht mystiek weerkaatste in je blik wij voelden de nabijheid van het paradijs…

oogvocht stroomt over het kind kijkt me aan een traan glijdt vol glans langs een guitige glooiing gekruld tussen wang en neus zilt een zoete lippendans een fietsenstalling spreidt met grote pret omlijst kirt een roze tong vrolijkheid spat en springt over van de natte mond ontregelt beide handen zelfs de voeten draaien rond…

De zilte geur van zee en strand. Rennende voeten in het zand. Van een afstand kijk je toe, volgt het pad van je herinnering. Laat alle bloemen bloeien, en kleur en klanken samenvloeien.…

Hol, ...ren zo hard je wilt Gedragen door nat zand Zoute parels op je mond Dikke druppels op je wangen Weg gekust, ze smaken zilt ..... zee en strand…

ik zou zo graag u overweldigen onder uw protest met luid lawaai zoeken naar uw glanzen dat straks mij zal omvatten kneden tot de grens van pijn uw handen leid ik naar mijn kruis dat ik zal dragen als een man uw zilte geuren zal ik ademen uw mond en tempel vullen tot u de adem mist om door te gaan dan leidt u mij naar binnen…

jouw glimlach weerkaatst in zijn ogen hoort ze de wind in een heel zachte fluistering zeggen ze heft haar hoofd luistert met warmte in haar hart proeft met haar lippen zilt, kruidig zoet en bitter kleurrijk als de liefde is zoveel schakeringen aan de regenboog lust passie liefde of doodgewoon kameraadschap trouw en genegenheid ze luistert…

Haar handen met een ziltige glans, dansend over de rugzijde als een sensuele dans. Immer ongeoorloofd en onzeker, als de regen op mijn dakzijde, als warm water in een gekoelde beker. Nog even en ze straalt het uit, het volledige, het totale, de liefde en het begeren tot de laatste stuit. Het raken van de getuite lippen, de lijnen, de stippen…

netten van de nacht Er wacht hen een zware storm als zij dronken heen en weer zwalken op het dek der vermetelheid En keren niet weer als zij verdrinken in de draaikolk der vergetelheid van de ongenadige wateren Dit is de eeuwige thuishaven van deze “ helden ” De plek waar de vrouwen zich verslikken in het water van hun onoplosbare zilte…

me overgolvend met haar zilte frisheid vervloei ik vol van haar weliswaar met tranen in mijn ogen want wat ik in één ogenblik bij haar gevonden heb raak ik zo weer kwijt wanneer ik terug landinwaarts trek…

Hoe dan ook ben je zowel open en verleidelijk als een plekje in ontwikkeling en vernieuwing waar ik me thuis voel voor menig creativiteit of inspiratie terwijl bijna lege batterijen worden opgeladen O Zilte nat, waar je ook bent, ik geniet van al jouw kracht en pracht; een onsterfelijk nabij.…

vanuit de zilte wolkenzee met de voeten vast omsloten spoelde jij mij aan in ruisende stilte herkende ik jou zag ik golven in je ogen indrukwekkend jouw lieve glimlach hart werd zonneklaar een lied bezongen in woorden van diepzinnigheid met wuivende zwarte haren en door de poriën van je zwoele lichaam druppelde je mij naar binnen zeilend…

wil het, dat geluk ontluikt alhier op vreemde stranden nu zeewier tussen tenen sluikt en een stern in rappe rande daar in diepe baren duikt als golven mijn voeten zanden…

Met het water tot aan de lippen overspoeld door het moment, omhelst zij mijn voeten, ze kust me en ik ontspan bij dit zilte schuim van het wassende water. Mijn vloed ebt weg in de zee van ruimte verbleekt tijd. Gisteren was gisteren later is later, het voelt voor even als eeuwig bevrijd.…

Berijders die mijn leven vleugels gaven Wat zou ik jullie graag nog eens ontmoeten Vooral nu momenteel benen en voeten Dienst weigeren, niet langer soepel draven Mij met u aan een heldere beek te laven Elkaar te strelen en het zilt te zoeten Zacht hinnikend uw minnares te groeten Genietend wat aan poëzie te schaven…

Wat een moed om die bittere smaak te proeven een jas van ijs te dragen fagotmuziek te willen horen balancerend op ’n draad van eenzaamheid Heldhaftig bent u om door dorre bladeren en gure wind te schuifelen op uw voeten die doorweekt zijn van zilte koude tranen op uw huid Daadkrachtig als altijd dansend op een vulkaan voelt u onbaatzuchtig…

zonnebrandolie zilte lucht en minirok zeediep verlangen…

Spartaanse vrouwen zitten aan de zilte kust -- hun haar te kammen.…

De zilte wind die rond jouw enkels dwarrelt, jouw meeuwen, brutaal mooi en lachend, schaterend naar mijn verlegen adem. Oh wind, oh wind mijn vingers strelen jou, oh wind, tot stuivend zilt het zicht verblindt.…

Gevangen zit ik in Het idee ergens te Moeten komen, ergens Te moeten zijn - En dat vooral op tijd! Hersens die telkens Opnieuw door stress Worden samengeknepen En verhind'ren dat Ik in vrijheid leven mag Zoals altijd…

totdat het weer warm is, en in datzelfde zilte zand, tijd om te liggen is, te luisteren naar de golfslag, de meeuwen, een ver vliegtuig, een kind dat zich baadt en dat lacht, tot die dag komt, wacht.…

ik heb jouw zilt gekust slechts factor tien kon het intense zonlicht nog vertragen ik smeerde zachtjes zonder vragen borst en ook bikinilijn vervaagden langzaam in ons zomers samenzijn…

tranen zijn bitter of zilt maar soms ook zoet in blijdschap geplengd…

Platte zoutpilaar, mijn zilten beeld van mama -- Dierbare foto.…

Is het doorsnijden van banden niet een té simpele route Zelfs het ei waar ik op broedde heb ik drastisch uit het nest gegooid Ik wil het heus wel leren maar het kraakt zo in mijn hoofd als ik mijn ogen sluit en luister naar de schaal onder mijn voeten.…

toen de kruik brak sijpelde mirre over zijn voeten de albasten scherven riepen : schande mirre is niet voor voeten Maria wel voor liefde schreeuwden twee ogen ze begon hem af te drogen met zoute kussen en magdalena-haar…

laat mij in je slapen vannacht waar ik in je adem rust en me geef waar ik geen antwoord weeg op witte muren of letters verzameld in de lucht wil je in me wonen morgen waar je innige stilte spreekt met geen enkel onbeduidend woord of zinnen over Liefde zelfs niet over een zuivere dood mag ik zijn vederlicht voltooien wat nooit…

ik zag ze staan de maan het was maar een halfje daar staat ze weer de maan nu een volle laat me omhoog takelen voeten boven zodat de maan mijn tenen kan masseren…

lijnen weerkaatsen oude gebeden wanneer geluid, wit als wierook, zich neerlegt op gevouwen handen mijn hoofd vult zich met landschappen en wat verder met overwoekerde dagen wanneer ramen sluiten, licht hellend als vergeten beloften zwarte gronden in gedragen huivering drijven me naar het boetekleed; de grens van weifelende leegte…

lijnen weerkaatsen oude gebeden wanneer geluid, wit als wierook, zich neerlegt op gevouwen handen mijn hoofd vult zich met landschappen en wat verder met overwoekerde dagen wanneer ramen sluiten, licht hellend als vergeten beloften zwarte gronden in gedragen huivering drijven me naar het boetekleed; de grens van weifelende leegte…