Alle inzendingen over zintuigen raken in o

Raak! Het klamme zweet stond in mijn hand. Al kostte het me dan ook een der vissen, dit schouwspel had ik echt niet willen missen.…

de baby bultrug fluistert tegen zijn moeder het kalf knort en piept zacht de orca mag hen niet horen dit pelt de korstigheid van onze woorden brengt ons in beweging het raakt de leegte…

ik aan heel raak, sla ik direct op zijn of haar bek!…

Het raakt me Naakt, bloot, zonder huid en zonder vel Maar het raakt me Het is zó fel op de huid waar ik vervel En het raakt me diep en dus ik pel alle laagjes die ik tel Zonder aan te raken maar ik vertel het raakt me zeker nog wel…

Met dank aan Jan de Woordenaar voor 't actualiseren Van een van onze meest beroemde vaderlandse heren... ___________________________________ Er is naar jou een heleboel vernoemd Jij was Eras, maar jij zei 'Ik zal zijn' Dat is 'Ero' in Middeleeuws Latijn De Lof der Zotheid maakte je beroemd De milde ironie van een erasme Brug…

vrijheid gaat voelen warmte uitstraalt vanuit je hart dit is zó mooi voor een opgewekt begin van de dag stimuleert, prikkelt de zon al je zintuigen wardoor je heerlijk tot ontspanning komt……

Als je met elkaar kan lachen door elkaar maar even aan te kijken als zijn of haar hand je even aanraakt even die arm om je schouder die korte maar hartelijke kus die geur, zo bekend, zo aangenaam als je een half woord genoeg is om iemand echt te begrijpen dan heb je een ‘ hele’ relatie werken de zintuigen visa versa optimaal als je dan…

O Heer, leer ons toch altijd raak te schieten Die lui van IS, ze deugen voor geen meter Verdelg ze toch, dat maakt de wereld beter en pak ook Al-Shabaab, het zijn bandieten Maak ook de Houthi’s af, dat zijn rebellen De rest zal ik U morgen wel vertellen…

Heel ras in sneltreinvaart gaan beelden Die mijn netvlies bereiken voorbij. Een stille kracht ketent hen aaneen. Eerst als korte fragmenten verschillend Van aard, dan later vormen zij toch een Samenhangend geheel. Uniek zoals ervaringen worden gecreëerd En door het denken worden geselecteerd.…

en ik bloos maar dat ziet zij niet kijken met andere zintuigen is niet een ieder gegeven laat dat haar een troost zijn…

O, lentebloesem wat ben je mooi aan je ranke takken hangen prachtige trossen in roze en witte bloementooi dansend als een ballerina in de wind je aanblik door mij zo teer bemind Je schoonheid is niet te evenaren want in iedere lente raak je weer m'n hartesnaren…

Schiet ik met woorden dan zal ik raken wie aan de dood denkt. De dood is geen boodschap van begrijpen maar een woord dat machtig klinkt voor wie alleen nog maar in angst gelooft en voortdurend twijfelt of hij er zelf een einde aan zal maken met een pen of een geweer.…

Een zatte biljarter uit Aken Kon onlangs geen carambole maken Dat was best wel sneu Want zelfs zonder keu Kon hij 'm in de kroeg toch flink raken…

Woorden raken….. bewust of onbewust Ze laaien vuur hoog op Ook hen die de rust in zich hebben worden vroeg of laat door de scherpte geraakt…

Raak de geest schop de taal trap de liefde verkracht verbaal kijk opzij zie geen ogen donder geluk ongelogen pleur de zin scheur en stoot trap de liefde in de goot het hart verward verloren verhard geloven in blind beminnen rot op ga wat anders verzinnen…

Toen mijn hart geraakt werd met het rake licht der zon In de borst, waar een pijl het verlies van ziel betekent Toen zag ik jou, en probeerde je te raken.…

vandaag sprak alsnog de winter tot mij ik keek nam zijn schaduw op en zag hoe die veranderde in een toevluchtsoord vaarwel, zei ik en liep voorbij jouw ogen naar de verte en naar morgen een vlakte die nooit meer kwam en zo bleef ik woorden hunkeren, korter of langer dan dag en nacht mijn ruimte werd de stilte van meer dan een…

in mijn hoofd woeden de woorden het zindert en ziedt maar het komt nimmer tot akkoorden het sijpelt, mijn kop is een vergiet eens wil ik raken…

weet jij dan niet dat ik je liefheb steeds weer naar het heden keer voor jou en dat ik in de nachten die ik wakker lig het geluk zoek, blindelings vraag of de dagen zo zullen blijven als een losgelaten kalenderblad waarop tijd drijft naar bijna vergeten woorden naar wat onvervulbaar blijft, doorweekt met de ruimte waarin jij je…

strelen als de lente komt en haar kleed straks jubelend en in schoonheid weer draagt zijn de sluiers van de winter verjaagd dan siert ze de aarde in weelderig groen met bloesem en bloementooi O, lente kom Want je bent zo mooi…

Zintuig, geef mij je woorden terug, kwetsbare huid van perkament, een lege windbuil op de rug, om inzichtelijk in te lijven op de blindheid van papier, het is me aangepraat misschien, geblinddoekt tot de laatste strofe, streven naar de inhoud waarvan ik de essentie nog niet doorzie, te veel op de private tekst verlaat, het ene verdicht…

Een Irakees werd gedood, volgens de letter door dader, volgens de geest door soldaat, dus volgde vrijspraak. Een hoog van de toren blazende Wijkerslooth werd daar afgeblazen door opgefokte politici die de taal van de straat spraken, het volk opzettend tegen Openbaar Ministerie. Doodsbedreigingen per e-mail volgen, waarover schande gesproken…

Ik huil voor u, O België, men draagt daar zonder trots haar naam.…

Ik heb een rustige rustplaats gekozen al kan ik die plek niet zelf benoemen , na de omzwervingen van de geest, heb ik het vermoeden, zonder die te roemen, dat ik overal al eerder ben geweest , als je mijn laatste steen zult vinden. Zoek hoe de oude olm is vergaan, waarvan de wijze uil lang is uitgevlogen steeds verder van de rotte kern…

I am farloved on Gorman, yummy much She spooked her popsy poem with inspiration I felt a heartlust for an own translation In stonegood Nedderlands, my double Dutch But years ago I climbed to heaven’s hill So no one thought of me (argh!): John O’Mill…

Ach dat ik maar een vers met A beginnen zag En dat het in het langszijgaan was als Een adem van lieftalligheid die Haar nadien hulde bracht Die altijd aan mijn zijde gaat bij dag Bij barre nacht mij niet verlaat Haar die mij in haar smalle handen draagt Die mij - kwam ik te vallen - schraagt Ach sprak die A maar naar mijn ware ik Maar ja…

Een stem die loeihard en triangelfris beklijft Gloedvol intens rake woordenkudden drijft Muziek van een zeestad in groen golvend land Kerk en politiek stonden er in goor verband Ze heeft als kind gruwelijk geleden Nu verbergt vaak een schrijnend verleden In een land vol van dans, woord en muziek werd speelsheid lang wreed paaps verziekt…

Zintuiglijk gevoel, Maakt mijn beeld van geluk.…

Achter elk zintuig: oog, oor, huid, mond, neus; zit jij sssttt, de Waar Nemer…

In deze nacht meedogenloos diep en zwart en zonder troost in deze leegte waarin noch vraag noch antwoord maar kilte heerst en dood in deze ondergang moederloos en krachtenloos zonder iemand zonder iets daar stolt mijn bloed en sterf ik eindeloos naar geen bestaan... naar niets…