6279 resultaten.
ONWEER
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
244 moeder natuur bulderde
vannacht van verdriet
over wat de mensheid haar
heeft aangedaan en achterwege liet
tranen met tuiten
liet ze volop stromen
bleef dit langdurig uiten
maar ondanks dat heeft
ze toch ook altijd oog
voor onze noden
want ze weet dat door het uiten
van verdriet en pijn
vaak iets nieuws tot bloei kan komen
wat tot troost…
Zeemacht (Domburg)
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
268 Nog zingt zij van veraf
en lacht in ruise regelmaat.
Het land op haar gewonnen
dat in de zon te bakken wacht
laat ze rustig ronnen.
Dan kruipt haar zilte nat
een glibberende slang in stille draf
bestrijkt eerst zacht.
Het rulle zand al bang wordt laf
doorweekt en wijkt.
Maar als zij met haar golven en hun kracht
het blubbernatte strand…
Septembermorgen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
214 September schittert
als een veelkleurig palet
altijd weer anders.
Op welke wijze tranen vloeien bij rozen waarbij
zij in een bui van heimwee zelfs nostalgie herinneringen
ophalen over een afgelopen tijd waarin geuren en kleuren zich van hun
beste kant lieten zien terwijl blaadjes beginnen mee te stromen op golven van stilte.
Dat bomen…
Wilg
netgedicht
5.0 met 4 stemmen
245 Door inheemse stilte wentelt zich wilg
aan de oevers bij het zoet water meer
waar blanke nimfen spiraalvormig dansen
in een cirkel van zilvergroen gras
alsof verlegen verliefd zijn
ook bij de oppervlakte hoort
van een noeste onherbergzame woestenij
te ruig en stoer om echt te strelen
wilg kronkelt zich lenig
in het rond, geknot of niet…
[ Er loeien koeien ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
216 Er loeien koeien,
schapen blaten, en de wind --
zaait de zaden uit.…
Deze magie
netgedicht
5.0 met 22 stemmen
199 spiegelend
danste zij op
maanverlicht
water dat
opkomend golfde
zonder rust
blad fluisterde
tussen de sterren
hun open gesprek
zonder twinkelende
starheid en aan
buren geen gebrek
in geel was de
puzzel nooit
te maken er
waren stukjes
die deze magie
niet smaakten…
Met hart en ziel
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
205 ze plukte wol
handenvol
met rust en liefde
ze stuurde niet
maar begeleidde
zorgzaam zacht
eerst keek zij ze
aan tot het gaan
klikte in samen
warmte delen
met hand
en huid de kou
langs voelen waaien
is toch anders dan ze
met hart en ziel aaien…
Afscheid van de zomer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
245 Het is tijd om afscheid te nemen van blauwe
kleur van het hemelgewelf waarin steeds zwakkere zon
en zeer grote ijle wolken eerst als losse delen samen tot geheel
vormen terwijl een opkomende wind voor verstrooiing en aandacht zorgt.
Heerlijk om nog even na te genieten van trillende
groene gebladerte die zich laat mengen met nieuwe tinten
in…
Een jeugdig volk
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
185 zij koninginde
hoog in de
koude lucht
na de vlucht
snelle en
opgewonden
darren in chaos
achter zich
te hebben gelaten
alleen de
kleinste
bleef haken
aan haar spoor
met hem zou zij
het gaan maken
hun moment was
universeel van
twee naar een teveel
weer wolkte
na enige tijd
een jeugdig volk
naar een nog
nieuw te kiezen…
Fabelachtig Orchidee
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
241 Ik wil me ankeren
in vrijheid
als luchtwortels
fabelachtig orchidee…
Gulzig onthaal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
220 Vandaag mijn benen grijsgedraaid
met blote benen
het langdurig incontinente weer
had de natuur een wulpse
overdadigheid gegeven
het groen heupwiegde, en
schreeuwde me uitbundig toe
De lokale muggen hadden een
voor mij onvoorziene rol
in hun klamvochtig schouwspel
Ik werd gulzig onthaald
als een langverwachte gast
Het mugpeloton…
Vrucht door snoei
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
193 Zoet zijn de bramen in het wijndomein
Maar groeien moeten nog de druiventrossen
Straks komt de fluisterboot wat gasten lossen
Een groen prieel tempert de zonneschijn
De mens gedijt op warmte, vogelzang
Gelijk de appels, kersen, pruimen, peren
De populier en els zijn sterk en weren
Te harde wind, hun haag is van belang
Subtropisch zijn…
Klimaatopwarmingstanka
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
181 De beuk in de tuin
verliest zijn laatste blaren
al in augustus.
De zon brandt ongenadig
de seizoenen overhoop.…
De 8e dag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
185 De uiterwaarden zijn meren geworden
Waar voor kort nog koeien graasden
Strijken schuimkoppen neer uit de ether
Ik begrijp de natuur, die haar grenzen toespreekt
Maak een gat in de heining
Laat me vrij, laat me wild, één leven lang woest zijn
Zelfs de wet van de jungle verzuipt hier
De geur van het geurloze water is al
De schepping…
Zomervlinder
netgedicht
3.6 met 5 stemmen
179 Zo teer en kwetsbaar
als een veelkleurig wonder
raak je ieder hart.
Ontwaak mijn mooie vlinder uit jouw eigen
draderig huisje en spreid gevarieerde kleurrijke vleugels
opdat ze comfortabel en gestroomlijnd de verschillende luchtlagen raken
en de wegen kruisen van geurende bloemen die een voor een ook het levenslicht zien.
Bovendien komen…
AUGUSTUS
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen
310 de zonnebloemen keren hun hart naar de zon
tegen de schutting groeien nog de pompoenen
witte vlinders die de rode rozenpracht zoenen
een kleurrijk en levendig feest in de tuin alom
witte klaverkopjes heersen over het gazon
waarover de bijen luidruchtig ronkend zoemen
de zonnebloemen keren hun hart naar de zon
tegen de schutting groeien…
Lisbloem
poëzie
3.6 met 15 stemmen
2.462 Lisbloem, die bloeit aan de zoom van de vliet,
Hoog op een vorstlijke schilde geheven,
Als door een lijfwacht van speren omgeven
Troont gij te midden van 't riet!
Over het veld ruist een lied van de vloed,
Kostlijk als harpspel van zilveren snaren,
Brengen, bezield door het koeltje, de baren
U met de morgen haar groet!
Schijnt u het leven…
Mist
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
204 Hangend in de lucht
hul je het open landschap
in een mysterie.
Wanneer mijn breekbare-en-kwetsbare
verdrinkt in een mist van dichtheid en uitgestrektheid
waar haar silhouet wordt gemetamorfoseerd in vage contouren en on-
duidelijke vormen terwijl toppen lijken te zweven boven deze ongeziene luchtlaag.
Dwalend en verdwalend tussen hoop en…
Bloemlezing
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
238 De warmte gloeit na
Als regendruppels vallen
Slenterend door een bloemenwalhalla
Verscheidenheid in duizendtallen
Gemoedelijke sferen door geuren
Anjers, Dahlia’s, Passiflora’s en Chrysanten
Insecten zoemend keuren
De kunst van het aanplanten
Kleurschakeringen rondom de vijver
Zacht dobbert het plompenblad
Een laatste kikkervisje als nablijver…
Avondliedje
poëzie
3.8 met 19 stemmen
3.051 Het avondt stil en zoetjesaan
is ook de zon aan ‘t ondergaan.
Ze kleurt de blauwe hemel rood
en violet de blanke sloot,
de peppels langs het weidepad
verroeren niet een enkel blad.
Ze kijken naar de zon die wijkt
en zachtjes laag en lager strijkt.
De molen op de hoge dam
Gaat zwaar, hij strekt de roeden stram
En lomer, lomer, lomer gaan…
Het baden in zee
poëzie
4.0 met 4 stemmen
1.046 Avondzang aan de rede van Texel
Op! Texelbewoner!
Geen avond ooit schoner;
't Loopt alles ons mee.
Op! jeugdige knapen!
De zon wil gaan slapen;
Kom! baad u in zee!
Het westelijk luchtje
Doorgolft met een zuchtje
Mijn flodderend haar.
Twee zeeën begroeten
Mijn kletsende voeten;
Ze omarmen elkaar.
Zie 't Noorderzout blinken!
De zon…
Zomerbui
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
180 Afkomstig uit een gekleurd wolkenlandschap
luister ik naar het zacht vloeiend geluid van hemeltranen
als ergens onderweg zijn van waar bestemming nog niet is geschreven
Met z'n allen willen zij bewegen, spelen, wereld om zich heen in vrijheid ontdekken.
Dat deze gevarieerde druppels nog even blijven
hangen op menig autoruit, dak, muur tot vensterraam…
stralend leven en sterven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
194 Australische Aboriginals
zagen hem
duizenden jaren geleden
de heldere reuzenster
Betelgeuze
600 lichtjaar van de aarde
verwijderd twintig keer
zo groot als de zon
nog honderdduizend jaar
leven voor de boeg
eens volgt een
supernova explosie
hij zal imploderen
diep in zijn binnenste
sterft hij
bij zijn afscheid stuurt hij…
Puur natuur
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
207 Oh, hoe schoon is de natuur
na een haring in het zuur
grauwe ganzen op de loop
blinde mollen zonder hoop
en de zon schijnt op het land
Kijk: een houtduif vliegt in brand!
Oh, hoe schoon is de natuur…
Feu de forêt
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
218 De Loire, de Rhone en Somme
vallen droog
Geen hemelwater, gevaar
voor natuur
Bos- heide- duinbrand kent oorzaak noch duur
Ik mijd dit jaar Frankrijk,
al zit het me hoog
Zo niet Adjudant (Bart),
zie zijn snelsonnet
Hij heeft tout malheur
op een rijtje gezet...
_______________________________
BOSBRAND
Mon dieu, quel chaleur…
VERSCHROEIENDE ZOMER
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen
456 Hoor! de bloemen en planten kreunen en klagen
al wekenlang valt geen drup regen op hen neer
hoe kunnen ze nog bloeien en vruchten dragen
de droogte verschrompelt hun harten meer en meer
het juligras verschroeit door een brandende zon;
waarlangs hydrangeas weelderig met witte trossen
nu verdroogde stengels tonen met rosse koppen
alleen de…
wildvuur
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
228 het wildvuur laat een
spoor van vernieling na
in inkt gedoopt
de bast van de bomen
de wind trekt
slierten van as tussen
vermolmde huizen
het vuurrood gesteente
rouwt zwartgeblakerd
droogte en wind
het allesverterende
vuur verslindt
kent geen genade
de zon zakt in strepen
door het knisperende
naaldwoud…
Een verborgen abdijtuin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
235 Natuur werkt helend
zij deelt ook haar geheimen
verruimd bewustzijn.
Een verborgen tuin bezoeken waar ik heerlijk
kan wandelen langs grasvelden en sierlijke boompartijen
Ongekende belevenissen en verrassende doorkijkjes met open groene
kamers waar schone gezonde buitenlucht stroomt in een ontspannen, relaxte sfeer.
Hoe water zich voortbeweegt…
Grijze nevels
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
184 ik dacht
woorden
te scoren
zag zonnen
bloeien in
de kleuren
van hiernaast
daar waar
ook hun
schaduwen
contrasteerden
in de al lang
gedroogde grijze
nevels van de nacht…
De geranium
poëzie
3.8 met 16 stemmen
2.593 Hier is zij opgegroeid en groot
Geworden, voor het smalle raam.
Zij heeft geen afkomst en geen naam.
Zij is alleen maar schoon en rood.
Fier laat zij in haar forse schoot
De tintelende bloemen staan,
En heft onttakeld en ontdaan,
De tuil nog, pralend met zijn dood.
Zij kent alleen dit vreemd bestaan
Van groeien en te gronde gaan
Tezelfder…