Alle inzendingen over natuur

Guur vuur. Een zee van watertanden in mijn lijf zodat ik gloei en klappertand, verstijf school slaand boven scholen vissen die zich sierlijk springend willen vergewissen of deze rille kippenvellenvis uit vissen dan wel zelf te grazen is.…

groene oase houdt haar adem in zij wacht op de streling van de zon die hen zal doen blozen, kleur bekennen in deze groene wereld specht moedigt torretjes aan om tevoorschijn te komen zodat zijn honger gestild zal worden in hoeveel bomen hij zal moeten boren weet niemand…

het hangt het hangt waar iedereen zo naar verlangt koeien als kinderen zo blij bespringen met bokkensprongen de jonge verse frisgroene wei het bos ritselt liefdevol met tedere geuren het gerucht wie herkent de opbloeiende klanken niet van de vogels die de stilte vullen met hun aanzwellend teder liefdeslied de wind strooit het over ons…

Takkengestel wiegt op de golven van een wind in ontspannen sfeer. Altijd ben je wonderlijk gekleed rechtover het water Met een uitzonderlijke moed, bestand tegen weer en wind Een prachtige structuur van jouw palmbladeren laat mij dromen en zorg je dat ik het heerlijke zomergevoel extra lang kan vasthouden. Je beschermt mij tegen fel zonlicht…

Door 't licht kom ik aangedwerreld In dovende nazomer-wereld, Luchtig gelijk een veer, En daal als een sprookje neer, En wenk als een fabel op Met mijn gespriete kop. Als 't woord in een arme dichter, Kom ik al voller en lichter: 'n Spraakloos, een roerend nietsje, Een vlammetje, beeldje, een ietsje, Dat monkelt en oogelt groot, Ruimtelings…

Een vlinder vliegt hier voor mijn raam zijn kleur is prachtig geel. De lucht is blauw de wolkjes wit. Een prachtig tafereel.. Ik kijk naar hem. bewonder hem. Zwaai maar wat overmoedig. Zijn oog is klein. Hij kijkt naar mij, ik voel me heel reusachtig. Hij is niet bang, ach ja waarom. Hij is nu blij te leven. Ik heb een boek,…

De hellende wereld kreunt getergd onder de meedogenloze strijd van Euros en Boreas. Gestript van menselijke maat past hen slechts de tooi van deze tijd van afbraak en van verval, van geweeklaag Het huis gaat schuil onder huilen en gerammel en geklapper overstemt het leven Krakend stort majestueus het erf van gepluimd en dapper siddderend…

Vanuit de hemel wolken besproeien aarde vol glinstertranen. Afkomstig uit een gekleurd wolkenlandschap luister ik naar het zacht stromend geluid van hemeltranen als ergens onderweg zijn van waar bestemming nog niet is geschreven Met z'n allen willen zij bewegen, spelen, wereld om zich heen in vrijheid ontdekken. Dat deze gevarieerde druppels…

Zomaar een dag, leunend tegen een muur, genietend kijken naar een vredig stukje natuur. Een veld met klaprozen, zo prachtig rood. Daar huppelt een lammetje, dat voelt zich vast al groot. Dromerige koeien kijken tevreden rond. Vogels zoeken naar eten, hippend op de grond. Een vlindertje fladdert en kust voorzichtig een bloem. Een…

zacht wolkte ik boven de kleuren zee die ik met mijn danspassen deed kolken haalde uit met flarden mist die het uitzicht extravagantie gaven overslaand speelde muziek in de bekende zilte geuren het lied van oceanen na mijn walsen draaiden fraai in spatten wit en toverden een lach op mijn gezicht golvend naar strand waar passen…

De maan zucht het is onmogelijk door de wolk door de menigte heen het Vondelpark te verlichten Ik heb haar stralend gezien en toch verloren boven het park mystiek licht en weer teruggevonden boven het Sarphatipark mijn muze boven mijn park ------------------------------------- uit: 'Hollandse woorden', 2004.…

De bloemkens langs de wegen, Die ken ik meest alle bij naam; Zij lachen mij vriendelijk tegen, Zij groeten mij al te zaam. De bloemen achter de ramen, Omdat ik haar namen niet weet, Die schijnen zich mijner te schamen. En momplen: 'Die domme Poëet.' Uw dienaar, preutse prinsessen! Gij zijt schoon, zijt bevallig, vol vuur; Maar gij eist…

Vlinders fladderen vrolijk naar de blozende bloemen jaloers nagestaard door wriemelende werkmieren Statige zwanen zwemmen in de stromende stroom en worden gevolgd door snelle snaterende eenden Bewegingloze bomen hunkeren naar hun bloeiende bloesem en wachten waakzaam op hun beweeglijke blaadjes Vogels vliegen drukdoend en driftig…

Wanneer ze als een lekkere parfum wordt waargenomen die huid meteen een verfijnd gevoel geeft Met een maximale kleurintensiteit en durend resultaat laat zij ogen schitteren van waar haar irissen zijdeachtig zijn, omgeven door immense blik. Dat mijn gedachten zinken in openheid van waaruit creativiteit wordt gestimuleerd maar ook beelden in veelvoud…

jouw ogen keken met het helder blauw van de eerste lentedagen die met voorjaarsachtige zachtheid vol verbazing het zwart van aarde vergeleken met een curieuze snelheid had de metamorfose van donker naar kleur plaats gevonden waarin pril wit en in groen gevatte bloemen en planten nu al bewondering oogstten van alle kanten…

Hoe meditatief en intuïtief het portret van een eenzame vogel kleeft langs de oever terwijl het silhouet in verschillende kleurnuances weerspiegelt op het rimpelend, plooiend en golvende wateroppervlak, een inspirerend beeld om nooit meer te vergeten. Hoe vers gegoten een nieuwe lente hier swingt en zingt tussen de ruisende stengels en het wuivend…

ik voelde hoe jouw zonnevingers hun pixels zachtjes op mijn huid vlijden na een lange reis als lichtdeeltje van de hemel maar het aards paradijs ik had mij komend uit het langdurig grijs en somber van de hel voorzichtig opgesteld zodat de eerste confrontatie niet zou uitmonden in schade verfrissend stroomde energie door mijn…

het zijn niet je ogen die mij hebben veroverd het is de blik vol liefde waarmee je handen het nieuwe plantje met zwarte aarde zachtjes toedekken jij hebt het met warme vingers bekleed een zonnig plaatsje gezocht in een wereld vol gelijken en toch ben jij steeds anders naar haar gaan kijken zij vangt iedere ochtend…

de oude rietpluimen onthalen de prille voorjaarszonnestralen hun kopjes zijn dan wel heel oud maar ga ze maar eens vanuit een bepaalde hoek bekijken dan tonen ze hun waarde soms heel even heel even lijken ze dan van goud…

ongekend ludiek speelde wind met het irritante zand en jou op het zomers warme strand een lichte drijfwind nauwelijks merkbaar stoof de licht losse materie in je warm blonde haar waar het in de luwte van een opgefrist watergolfje zijn voorlopige rustplaats vond als alles op strand zijn vaste rustplaats had gevonden begon…

De stenen steunen 't geweldig gewelf. En het gewelf grijpt machtig elke steen. Geen Uur. Geen Tijd. Over mijn siddrend Zelf, Waaien de stormwinden der eeuwen heen.…

Ondergronds Een kern van vuur Gevangen in een kiem Smachtend, Wachtend op de streling van de gulden vlam Ontploffend, hoogworstellend, vrijbrekend De kleur die ons naar het licht leidt…

ik zag het blauwe bosje alleen op de wereld in de grote vlakte grassig koud zij steelden hoger dan omringende magere sprieten bijna klaar voor hun eerste maai zij hadden alles gegeven met madeliefjes om verder te leven na hun rijpe zaai in de wisseling van groen door seizoenen had het bosje ook zijn bolletjes groter laten…

de witte voorjaarsbruid staat mij op te wachten ze beloont mijn leed van verlangende gedachten en toont haar witte kleed de sluier is af genomen ze laat me bij haar komen want ze weet zo ondertussen dat ik het niet kan laten haar te omhelzen en te kussen daar is ze ieder jaar weer op uit…

Twee vogels, ganzen? vlogen op, voor de rietkraag De ene ver voor, de ander gehaast erachteraan Dan samen, blij, leek het Wij op een bankje, aten brood, dronken wat Onverteerd verleden lag stil op de maag De hemel staalblauw weerkaatstend in sloten Mooi hè, zei ik. Ja zei je…

ik voelde al aan de voorzichtige vlucht van je handen de zacht tedere lentewind in zijn prille vleugjes vaak lichtten in vervreemding de eerste kleuren op waar de zon haar koesterende warmte geeft daar geuren plotseling lieve orgastische feesten die de boodschappen van steeds grotere evenementen delen hangen seizoenen hun wassen…

het mooie van een laatbloeier is dat hij zo lekker laat nog bloeit alle anderen zijn dan al vermoeid ze laten de kopjes zakken en hun stengeltjes knakken en de laatbloeier is de enige die die dan nog boeit omdat hij dan nog bloeit en alle aandacht opeist en o wat vindt hij dat fijn en waarmee hij bewijst dat de mooie ware woorden…

Het oude woud Stil en verlaten Slechts wild heeft je hier in de gaten Ze voelen zich vertrouwd Al eeuwen heeft er bos gestaan Men hakte voor het bestaan Oude wegen kronkelde door het bos Hessenkarren gingen met paard of os Het oude woud De zon spiegelt als bladgoud Oude stuifheuvels heb je beklommen Dood hout oogt verwrongen De tijd…

dan is daar voor altijd de geur van branding en zilt buiten zichtbaar licht het zware water met diepe stem elk woord dat zich verdicht tot som der delen tot voortekenen in sterrenglans zo u wilt er klinkt een roep door het voortdurende ruisen heen die meevaart met stroming en zeil wat zich lezen laat als mijn gewaad door zee…

’s Morgens koeren weer de duifjes, ik lig dan nog in mijn bed. Het is steeds een blij ontwaken, pijn en zorg opzijgezet. Ze vertellen, dat de lente komt, waar waren ze gebleven in die koude wintertijd. Heeft iemand hen misschien opnieuw een stem gegeven? De mezen vliegen in het kooitje aan de muur, om de beurt, het zijn er vier. Hoe moet…