Alle inzendingen over vriendschap

Soms is het leven zwaar en zie je het even niet meer zitten. Het liefst ga je naar een plek waar je alles alleen kan bezitten. Altijd is het weer 'het komt wel goed' Noemen ze dat nou 'goede moed' ? Toch is vriendschap onmisbaar, vrienden zijn voor mij heel erg kostbaar. Ik weet dat ik niet zonder ze kan, iedereen maakt fouten, dus…

lieve zwaan met je lange slanke hals sierlijk en ingetogen het hoofd iets gebogen zo verlegen en zo elegant zou ik een moment bij je mogen glijden over het water een schuchter pogen tot vriendschap sluiten ik strijk langs je slanke hals teder; ik raak je aan heel even maar mooie witte zwaan is er vriendschap nu we samen wegdrijven…

(voor Jotie T'Hooft) Wat hadden we samen een lol kunnen trappen, als je in leven was gebleven. In mijn meest sombere momenten las ik jou en beurde jij me op, gek genoeg, maar zwaarmoedigheid werkt averechts, alleen voor ingewijden. Ik houd zowaar net zoveel van Ingrid als jij. Ze is al net zo ver weg als jij, ook al leeft ze nog en kom…

Hier ligt het voorwerp, lijdend van een lang bezinnen, koos het gezegde, geen deelwoord onvoltooid. Nog voor de stem in zich wilde verheffen,werd hij door on - en overmacht gekooid, verwoei op eigen kracht een frisse wind die hij had gesticht. Een lichte welving in het aards gazon, schildert teksten in het heem die ik in elk seizoen…

(voor M M) We sluipen virtueel langs elkanders lichaam, we dromen beiden van de daadwerkelijke vervulling, maar het blijft bij tikken op ons toetsenbord en met de muis klikken op 'verzenden', terwijl we in feite lucht verzenden, want mooie woorden op een helder beeldscherm, meer niet. Hoewel, we proberen elkaar toch te benaderen, zij…

ik zag je dorp daar, waar je neerstreek je ogen op de zon gericht ja, ik zag jouw land de schoonheid door het Vlaamse licht we liepen wat keuvelend soms wat stilletjes het pad van vriendschap weer op in het weten, het herkennen stopten we het nutteloze in een notendop ik vond jouw wereld het past bij je zijn als nobele mens…

(voor broeder Henk) Als postulant had ik de taak om het trappenhuis van het dormitorium schoon te vegen. Verbazingwekkend, want iedere week lag het weer vol grote proppen stof. Eerst vegen en daarna stofzuigen. Ik heb nog vaak nachtmerries van al die stenen treden, zo grijs als mijn ziel destijds. Maar bovenin woonde broeder Henk, een brave…

het ging niet om leven of dood de waarheid lag tussen stenen het had een lichaam dat elke dag in de spiegel stond alleen was het kaal en er kwamen bomen uit de holtes haar huid was van leer een vriend vertelde dat het door de herfst kwam raaskallen maar het was er nog we lachten op sterven na is geen andere mogelijkheid waarom bomen…

Vannacht kon ik weer niet de slaap vatten 'k lag als een kind te woelen die de weg naar huis niet vond of zou het komen dat jij mij zo in extase hebt gebracht dat mijn hart nog steeds niet zijn eigen ritme heeft teruggevonden maar jij zette mij wel weer met beide benen op de grond waar ik thuis hoor ik ben weer gaan leven…

Vriendschap is een leven, een leven voor altijd! Ik voel de liefde om me heen, Van vrienden en vriendinnen, Zo ken ken ik er niet een, Ik voel de liefde van buiten en van binnen, Ik zeg tegen jou.. Dat ik heel veel van je hou!…

Als jij heel even eenzaam bent weet dan dat ik jou oprecht bemin en als jouw vrolijkheid weg rent dan halen we die samen wel weer in Jouw wereld is niet die van mij maar mijn hart is wel bij jou niet samen, niet ons, niet wij maar weet dat ik van jou hou Bij jou kan ik altijd mezelf zijn met jou kan ik eindeloos praten door gedeeld verdriet…

Echte vriendschap is: slechts één vraag te stellen, ‘hoe gaat ’t met je’ om vervolgens alleen te luisteren!…

Hier zit ik dan, in zwart gepeins verzonken, en leg me neer bij treurnis' heerschappij, want vriendschap die uitbundig werd geschonken, leek op een dag de houdbaarheid voorbij. Ik weet niet meer hoe onze stemmen klonken, al liepen wij gestadig zij aan zij. Een beeld dat, door de stroom des tijds verdronken, mij plots weer overspoelt als bitter…

Ik ken jouw gedachten ook je zorg, de pijn, maar na de nachten zullen er de dagen zijn. Ik lees in jouw ogen wanhoop, verdriet, ik heb mededogen weet, alleen ben je niet. Een vriend of vriendin kan delen je zorg, praten heeft vast zin vriendschap is een borg. Om samen te zoeken de zin van jouw leven, haal niets uit boeken kies nooit…

Onder de schoonheid van jouw verschijning schuilt een heel klein stukje onzekerheid het bezorgt jouw karakter een verfijning een lieve blootlegging van sensibiliteit Ik wil jouw twijfels voor altijd ontvoeren zeker wanneer het om mijn vriendschap gaat laat mijn woorden jouw prachtige hartje beroeren en weet dat het mijne voor jou openstaat…

Wij zijn niet eens getrouwd, jij en ik. Toch vechten wij als kat en hond, jij en ik. Wij wonen niet eens samen in een huis, slapen nog niet in een bed, jij en ik. Toch kennen wij elkaars gewoontes, staan klaar om elkander direct de helpende hand te bieden. Jij en Ik zijn buren en daarnaast goede vrienden, eerlijkheid, vertrouwen en loyaliteit…

Als de hemel wil luisteren een hand vol aandacht schenkt aan ieder kind de misthoorn zwijgt dartelend zonlicht liefde brengt de zee zijn slaap bevecht klop ik wroeging uit m'n gemoed blijheid valt ten deel ik jij.…

mijn liefste vriendin, vandaag zwaai ik je uit en mijn maag draait om van verdriet want begrijpen, nee het lukt me niet om te zien wat jou dreef. Mij zo te bezeren en te onderschatten, te kleineren en mijn Liefde voor hem te willen besmeuren nu sluit je voor jezelf alle deuren. Ik zal nooit weten waarom jij dacht dat mijn Lief niet op…

En wij trainden, op tijd en afstand, door weer en wind, met de klok in de hand. En wij droomden van gouden prijzen op de baan, in het bos, op de weg, van het kampioenschap van het land. En wij volgden trouw ons schema op de letter, op het gevoel tot soms wel over de rand. En wij liepen, wel iedere dag gingen ermee naar bed…

je bent heel erg lief. je bent een hele goede vriendin. wil je nooit meer kwijt. onze vriendschap is sterk we kunnen elkaars geheimen bewaren je bent er voor me we doen bijna alles samen bij logeneren hadden we heel veel lol onze vriendschap blijft voor altijd…

kon ik de lichtjes plukken van het hemelse gordijn de glimpjes strooien in jouw nachtelijke brein zo, dat jij gaandeweg weer de stappen zet het pad vol keien tot stuifzand plet kon ik op de mistdeken wat aanknopingspunten stikken wat kleurige versiersels als houvast strikken zo, dat jij weer gelooft dat de zon in kale bomen elk…

In tijd van nood, leert men vrienden kennen, ik zit in nood en heb niet eerder zoveel vrienden gehad.…

Als het kon zou ik de zon voor jou laten schijnen je hart verwarmen zodat het niet meer koud zal zijn. Als het kon zou ik de zorgen voor altijd laten verdwijnen kan ze alleen met je delen het verdriet helpen dragen. Als het kon zou ik de regenboog gaan zoeken en bij je brengen met zijn warme kleuren zal hij je liefdevol gaan omarmen…

sinds kort heeft mijn vriendin een scootmobiel ze gaat ervoor met hart en ziel ze kan weer gaan en staan waar ze wil ze ziet alles weer door een roze bril ga zo door meissie op naar het volgende reissie…

wat moet ik nou zo met jou jij denkt veel aan mij jij bent niet vrij hoe gaat dit verder kan jij je redden?…

in een droom zie ik ons rennen als zusters van de wind wapperharen dansen terwijl blote voeten de aarde eren moeder Jaguar is de totem van onze stam zij bezielt ons geeft ware kracht wijst de weg…

de maan scheurde jij in stukjes sterren straalden in mijn ogen als ik keek naar de engel van jouw nachten lang schreven wij woorden in elkaars hart onze ogen lachten ach lief nog even alles komt goed lezen wij onze sterren als stukjes van de maan…

de straat verraadt dat het achter je ligt in het verhaal waar namen nooit kloppen deur open en deur dicht herinneringen vervliegen als stof in de lucht waar het licht verdwijnt zonder spoor daar vindt men zichzelf ooit terug in linnen verwikkeld bergafwaarts zonder vaart te minderen in de herinnering van stof aan voetstappen je zei…

prefereer stilte maar jij jij mag mij oorverdovend kun je nagaan…

de stad staat in brand en hij tekent het uit laat me voor jou een bootje blijven op de rivier kabbelend zonder zicht het ene huis met doorgeslagen ruiten de man die scherven raapt aan zee je schreeuw nog eens in een schelp hoort de koude rilling over je heen als je huilt tot je weer steen bent zo hard zo liefdevol…