Alle inzendingen over natuur

Wind stoeit met water stoeit met strand, zand stuift over wuivende duinen, onbesuisd, onder meeuwen die deinen, dansen op het ritme van de branding, golf op golf op golf, Nehalennia's hartslag.…

Recht uit de wolken vloeiende regendruppels parels van hemel Hoe het grijs wordt ingericht in een nog maar korte tijd geleden ontwakende hemel waar zij verschillende tinten aanneemt bij gestapelde wolken van waaruit tonen in delicatesse en subtiliteit vloeien tegelijk proeft men fracties tederheid in dit ongezien fluweelzacht. In het bijzijn…

Tussen steile rotsen door dicht woud omringd dendert de stortbeek naar beneden geeft zich over aan de wil van de oeroude Schepping over hem heen stijgt en daalt telkens een gondel langs de helling steeds onderworpen aan menselijk gezag de hotsende stroom bereikt het lage dal zoekt als kabbelend riviertje de tijd zonder eind het…

moeder natuur bulderde vannacht van verdriet over wat de mensheid haar heeft aangedaan en achterwege liet tranen met tuiten liet ze volop stromen bleef dit langdurig uiten maar ondanks dat heeft ze toch ook altijd oog voor onze noden want ze weet dat door het uiten van verdriet en pijn vaak iets nieuws tot bloei kan komen wat tot troost…

Nog zingt zij van veraf en lacht in ruise regelmaat. Het land op haar gewonnen dat in de zon te bakken wacht laat ze rustig ronnen. Dan kruipt haar zilte nat een glibberende slang in stille draf bestrijkt eerst zacht. Het rulle zand al bang wordt laf doorweekt en wijkt. Maar als zij met haar golven en hun kracht het blubbernatte strand…

September schittert als een veelkleurig palet altijd weer anders. Op welke wijze tranen vloeien bij rozen waarbij zij in een bui van heimwee zelfs nostalgie herinneringen ophalen over een afgelopen tijd waarin geuren en kleuren zich van hun beste kant lieten zien terwijl blaadjes beginnen mee te stromen op golven van stilte. Dat bomen…

Door inheemse stilte wentelt zich wilg aan de oevers bij het zoet water meer waar blanke nimfen spiraalvormig dansen in een cirkel van zilvergroen gras alsof verlegen verliefd zijn ook bij de oppervlakte hoort van een noeste onherbergzame woestenij te ruig en stoer om echt te strelen wilg kronkelt zich lenig in het rond, geknot of niet…

Er loeien koeien, schapen blaten, en de wind -- zaait de zaden uit.…

spiegelend danste zij op maanverlicht water dat opkomend golfde zonder rust blad fluisterde tussen de sterren hun open gesprek zonder twinkelende starheid en aan buren geen gebrek in geel was de puzzel nooit te maken er waren stukjes die deze magie niet smaakten…

ze plukte wol handenvol met rust en liefde ze stuurde niet maar begeleidde zorgzaam zacht eerst keek zij ze aan tot het gaan klikte in samen warmte delen met hand en huid de kou langs voelen waaien is toch anders dan ze met hart en ziel aaien…

Het is tijd om afscheid te nemen van blauwe kleur van het hemelgewelf waarin steeds zwakkere zon en zeer grote ijle wolken eerst als losse delen samen tot geheel vormen terwijl een opkomende wind voor verstrooiing en aandacht zorgt. Heerlijk om nog even na te genieten van trillende groene gebladerte die zich laat mengen met nieuwe tinten in…

zij koninginde hoog in de koude lucht na de vlucht snelle en opgewonden darren in chaos achter zich te hebben gelaten alleen de kleinste bleef haken aan haar spoor met hem zou zij het gaan maken hun moment was universeel van twee naar een teveel weer wolkte na enige tijd een jeugdig volk naar een nog nieuw te kiezen…

Ik wil me ankeren in vrijheid als luchtwortels fabelachtig orchidee…

Vandaag mijn benen grijsgedraaid met blote benen het langdurig incontinente weer had de natuur een wulpse overdadigheid gegeven het groen heupwiegde, en schreeuwde me uitbundig toe De lokale muggen hadden een voor mij onvoorziene rol in hun klamvochtig schouwspel Ik werd gulzig onthaald als een langverwachte gast Het mugpeloton…

Zoet zijn de bramen in het wijndomein Maar groeien moeten nog de druiventrossen Straks komt de fluisterboot wat gasten lossen Een groen prieel tempert de zonneschijn De mens gedijt op warmte, vogelzang Gelijk de appels, kersen, pruimen, peren De populier en els zijn sterk en weren Te harde wind, hun haag is van belang Subtropisch zijn…

De beuk in de tuin verliest zijn laatste blaren al in augustus. De zon brandt ongenadig de seizoenen overhoop.…

De uiterwaarden zijn meren geworden Waar voor kort nog koeien graasden Strijken schuimkoppen neer uit de ether Ik begrijp de natuur, die haar grenzen toespreekt Maak een gat in de heining Laat me vrij, laat me wild, één leven lang woest zijn Zelfs de wet van de jungle verzuipt hier De geur van het geurloze water is al De schepping…

Zo teer en kwetsbaar als een veelkleurig wonder raak je ieder hart. Ontwaak mijn mooie vlinder uit jouw eigen draderig huisje en spreid gevarieerde kleurrijke vleugels opdat ze comfortabel en gestroomlijnd de verschillende luchtlagen raken en de wegen kruisen van geurende bloemen die een voor een ook het levenslicht zien. Bovendien komen…

de zonnebloemen keren hun hart naar de zon tegen de schutting groeien nog de pompoenen witte vlinders die de rode rozenpracht zoenen een kleurrijk en levendig feest in de tuin alom witte klaverkopjes heersen over het gazon waarover de bijen luidruchtig ronkend zoemen de zonnebloemen keren hun hart naar de zon tegen de schutting groeien…

Lisbloem, die bloeit aan de zoom van de vliet, Hoog op een vorstlijke schilde geheven, Als door een lijfwacht van speren omgeven Troont gij te midden van 't riet! Over het veld ruist een lied van de vloed, Kostlijk als harpspel van zilveren snaren, Brengen, bezield door het koeltje, de baren U met de morgen haar groet! Schijnt u het leven…

Hangend in de lucht hul je het open landschap in een mysterie. Wanneer mijn breekbare-en-kwetsbare verdrinkt in een mist van dichtheid en uitgestrektheid waar haar silhouet wordt gemetamorfoseerd in vage contouren en on- duidelijke vormen terwijl toppen lijken te zweven boven deze ongeziene luchtlaag. Dwalend en verdwalend tussen hoop en…

De warmte gloeit na Als regendruppels vallen Slenterend door een bloemenwalhalla Verscheidenheid in duizendtallen Gemoedelijke sferen door geuren Anjers, Dahlia’s, Passiflora’s en Chrysanten Insecten zoemend keuren De kunst van het aanplanten Kleurschakeringen rondom de vijver Zacht dobbert het plompenblad Een laatste kikkervisje als nablijver…

Het avondt stil en zoetjesaan is ook de zon aan ‘t ondergaan. Ze kleurt de blauwe hemel rood en violet de blanke sloot, de peppels langs het weidepad verroeren niet een enkel blad. Ze kijken naar de zon die wijkt en zachtjes laag en lager strijkt. De molen op de hoge dam Gaat zwaar, hij strekt de roeden stram En lomer, lomer, lomer gaan…

Avondzang aan de rede van Texel Op! Texelbewoner! Geen avond ooit schoner; 't Loopt alles ons mee. Op! jeugdige knapen! De zon wil gaan slapen; Kom! baad u in zee! Het westelijk luchtje Doorgolft met een zuchtje Mijn flodderend haar. Twee zeeën begroeten Mijn kletsende voeten; Ze omarmen elkaar. Zie 't Noorderzout blinken! De zon…

Afkomstig uit een gekleurd wolkenlandschap luister ik naar het zacht vloeiend geluid van hemeltranen als ergens onderweg zijn van waar bestemming nog niet is geschreven Met z'n allen willen zij bewegen, spelen, wereld om zich heen in vrijheid ontdekken. Dat deze gevarieerde druppels nog even blijven hangen op menig autoruit, dak, muur tot vensterraam…

Australische Aboriginals zagen hem duizenden jaren geleden de heldere reuzenster Betelgeuze 600 lichtjaar van de aarde verwijderd twintig keer zo groot als de zon nog honderdduizend jaar leven voor de boeg eens volgt een supernova explosie hij zal imploderen diep in zijn binnenste sterft hij bij zijn afscheid stuurt hij…

Oh, hoe schoon is de natuur na een haring in het zuur grauwe ganzen op de loop blinde mollen zonder hoop en de zon schijnt op het land Kijk: een houtduif vliegt in brand! Oh, hoe schoon is de natuur…

De Loire, de Rhone en Somme vallen droog Geen hemelwater, gevaar voor natuur Bos- heide- duinbrand kent oorzaak noch duur Ik mijd dit jaar Frankrijk, al zit het me hoog Zo niet Adjudant (Bart), zie zijn snelsonnet Hij heeft tout malheur op een rijtje gezet... _______________________________ BOSBRAND Mon dieu, quel chaleur…

Hoor! de bloemen en planten kreunen en klagen al wekenlang valt geen drup regen op hen neer hoe kunnen ze nog bloeien en vruchten dragen de droogte verschrompelt hun harten meer en meer het juligras verschroeit door een brandende zon; waarlangs hydrangeas weelderig met witte trossen nu verdroogde stengels tonen met rosse koppen alleen de…

het wildvuur laat een spoor van vernieling na in inkt gedoopt de bast van de bomen de wind trekt slierten van as tussen vermolmde huizen het vuurrood gesteente rouwt zwartgeblakerd droogte en wind het allesverterende vuur verslindt kent geen genade de zon zakt in strepen door het knisperende naaldwoud…