Netgedichten

netgedicht (nr. 79.696):

Solitaire plataan

Een boom waarnemen
van kroon naar wortelstelsel
in schoonheid verstild

Hoe onafhankelijk vrij je door het leven gaat
waarin je elke keer weer in een nieuw jasje wordt gestoken
Het begint allemaal in lente met knoppen van waaruit gevarieerde bladeren
ontspruiten terwijl dagen worden gevuld met baden onder de (ont)wakende lucht en zon.

Tijdens zomer geniet je ten volle, overheerst
de kleur groen en tover je een brede glimlach op het gezicht
tot wanneer herfst met zijn veranderlijkheid en veranderbaarheid jou benadert
Outfit krijgt meer aardse vormen, inhoud meedeint op golven van heimwee en melancholie.

Wanneer tot slot winter met zijn minder lichte
dagen en langere nachten is gearriveerd in stad en land, zijn je
grote gerekte takken voldoende zichtbaar tegelijk ervaar je rust in je lange stam
waarin ook magische kracht en wijsheid verborgen zitten die je bij elke gelegenheid gebruikt.

Zo gaat tijd voorbij waarin jij allerlei emoties uit
verschillende gevoelens deelt naar nadenken op wat komen zal
Verbonden tussen hemel en aarde trotseer je ook nog eens elke storm en wind
hagel of regen daar jij een bestaan leidt van waar het einde nog niet is geschreven of gesproken.