Alle inzendingen over vrijheid

Bevrijding betekent je steeds bevrijden want zelfs bevrijders kunnen weer overheersers worden Bevrijding betekent ook je steeds persoonlijk bevrijden Je bevrijden betekent niet alleen bevrijding van collectieve armoede, honger, oorlog en discriminatie maar ook van persoonlijke angsten, ongemak, miskenning, misnoegen Je bevrijden…

bevrijding van mijzelf van mijn kleinheid mijn verwarring en mijn pijn maar vooral van mijzelf als ego die de wereld verkleint in alles wat gebeurt perste ik mijn ideeën bevrijding om te zien vanuit de ruimte waarom ik ben geboren en wie ik was toen ik nog niet dacht en mij zelf niet beperkte maar zag vanuit de stilte bevrijding waarbij…

Je hebt nu wel twee dezelfde sokken aan. Wanneer niet? Toen niet. Toen op het terras met A je had toen twee verschillende sokken aan ik vond dat een goed teken, maar vraag me niet waarvan Waarvan? Al sla je me dood, maar wel een teken. Je spreekt poëzie Poëzie is om te spreken, dat is een openslaande porte-brisée deur De hele…

In vrijheid gevangen Zo veel mensen te kort gedaan Vrijheid oeverloos Vrede aan zo veel mensen Voorbijgegaan Vrijheid in woorden Grenzenloos en ongebreideld Struik'lend over zwerfafval Of over het spellen van een woord Op hun mobiel Trappen zichtbare gedaanten De onzichtbare op hun ziel Thema: Vrijheid Anno Nu…

Eiland van vrijheid, blonde duinen, weidsheid, water, eenzaam struinen door oneindig ogend land. Vergezichten onder wolken die het hemelsblauw bevolken. Hollands paradijs op zand. Boerderijen, mooie luchten meeuwen schreeuwen, lange kust. Wolkers' wereld: niets te duchten dan de vrijheid en de rust.…

Vanuit het niets, spontaan, doet vrolijke liefde zich ontleden geliefden laten elkaar, wederzijds, met liefde bekleden. Ieder met zijn luchtige, gelukkige, vrolijke schaterlach, elkaar liefhebben, het voelt zo goed, het mag! Tot... aan die beruchte te hoge treden zij kan die treden niet beklimmen iedere zware trede vol met zijn verwachtingen…

Eens was je jong En straalde jouw zon Straal dan nu… jij gekke diamant Je ogen zijn zwart Zoals de gaten in de lucht Straal dan nu… jij gekke diamant Gevangen in je wereld van jong en onwijs de wind waait koud kom op voor het recht van je eigen gevecht te vreemd als legende als martelaar als eenling maar kom op en lééf! Het geheim…

dat ik zo-even jouw liefde niet verstond, mijn leven verafschuwde in de melaatse ogen van de nacht, de zucht naar wat ik meer had willen zijn drijft deze dag naar de zin van dit bestaan het sterven kent geen namen, het kiest naar de redeloosheid van begrip, vergankelijkheid treft ons allen maar geef mij de ruimte om klein te zijn ik…

alles is waar absoluut maar onwaar is veelal waarder…

hier op de plas mijn scheepje dobbert barende kapitein Ahab zou tevreden geweest zijn midden op de plas geen spiegel, dat niet maar wel strijkbaar de beeltenissen van zielen onder alleen op de plas de zee en ik hoe zij spreekt tegen mij troost biedt de schuimkoppen ver houdt ver van op de plas bereik ik de kim nooit…

getekend leven getraceerd in verstikkende verstrengeling hoe verdicht benauwd en toch toch sporen van hoopvol blauw hemelgericht vastgenageld verlos mij! anomaliseer mij niet langer! mijn paradigma heeft recht van bestaan laat mij vliegen mijn eigen kim tegemoet zonder te smelten gun mij --- Bij: "Beproevingen" van Laurens…

Vreugde doet leven Geprezen als een omhulsel Bloeiend en vermakelijk Kietel mij met blijschap Ik zal lachen en mijn vreugde doen stralen Heel de wereld zal het voelen En met allen tezamen doen gloeien…

boven mij spant blauw de kroon de ondertoon een bloemenwei mijn jeans is hemels ik trek het groene t-shirt uit de wind speelt nu opperhoofd alles is wild en vredig als vergedragen kindergeluid en in het verre westen troont nog lang geen zon…

Vlieg witte vogel over mijn huis laat je vleugelslag horen zwenk op de wind bij helder ochtendgloren. Of draai vanaf strand en duinen over branding van de zee neem boven het ruisen mijn verlangen over de horizon mee. Strijk neer witte vogel waar ik verwacht dat gedachten tot rust zullen komen geen pijn of angst zal zijn maar alleen vervulling…

Dood was ik Door onmacht overmeesterd Verslagen door mijn eigen ik Alleen vogels - Door hun vrijheid aangeraakt En tot nieuw leven begeesterd…

Gevangen zit ik In mijn cel Van nauw twee meter breed En nog geen meter lang Muren van zorgvuldig Opgebouwde toekomstplannen Voorbije toekomst zonder speling Leven onderuit gehaald in de tijd Buiten mijn cel Het luide krassen Van een zilvermeeuw De lucht is blauw En zilver zonnig, alleen vogels Zweven mij naar de vrijheid…

Lieve koude omhelzing, is dit de nacht waarin ik slapen moet? Wolken als een vochtig laken (bedrieglijk verraad) Deur op een gewelddadige kier (muziek ontbreekt) Lieve mooie slaapkamer, waar was ik toen ik wakker werd? Handen besmeurd met rode spetters – niet nader te verklaren. Muren beklad met grauwe strepen – het is niet mijn schuld…

Ze wiegt in mij als het vuur van de dageraad laat mij zachter zijn dan dauw puur, onaangeroerd verdwijnt niet in de wind maar lacht en laat de lente zijn als mijn, een eigen geluid en alle dagen hoor ik haar stem over de duinen over de zee zelfs onder het nachtblauw ademt ze mijn dromen mee ze is als goud, lichter dan licht mijn…

niets ben ik als ik de deur blijf open doen wie dan ook zoen alsof zij zijn wie wij waren gevaren onder ogen ziend blijft de deur op een kier zie ik niets door de mist die gevoelens uit woorden wist…

We liepen samen zwijgend langs het water het was een mooie dag, dat moet gezegd je haren goed gekapt, je scheiding recht een toonbeeld van perfectie voor je vader Zoals gewoonlijk volgde ik jouw tred gedwee als immer, passend in jouw kader je strakke pak gestevend, scherp de naden als was jij reeds gekleed voor onze echt Mijn oog viel op…

Jouw tijd is over. Nu is je vrije tijd over. Nu eindig je een vrije burger te zijn. Dit zei God tegen mij. Je vrijheid is voorbij. Je was vrij. En je had vrije tijd. Je had het. Nu verdien je het niet meer. Zei God tegen mij. En toen raakte ik bewusteloos. En zonk naakt neer tussen hardbewerkte muurtjes. Het enige wat mij werd vergund…

Houd me niet houd me niet vast in die beklemmende omarming die verstikkende liefde. LAAT ME LAAT ME LOS geef me de vrijheid de vrijheid om te leven om mezelf te zijn om te kunnen doen wat ik wil om het te kunnen doen zoals ik wil om vrij te zijn om los van jou te zijn.…

De zon bemint mijn oogverblindend blanke huid. Haar stralen, zij omarmen en verwarmen mij terwijl een zwoele wind, wanneer zij aan de kust mijn vlammend lichaam vindt, ’t grootste vuur vast blust. De meeuwen heersen schreeuwend over dit verlaten strand, waar kilometers zand worden bedolven door de golven. Aan ’t einde van de verte vinden…

Ik realiseer mij dat ik verdwaald ben. Uit het donkere bos komend Knipper ik mijn ogen even door het zonlicht. Ik zie twee wegen in de verte; Links een zanderig karrenspoor Met nog meer links, armoedige boerderijen. Rechts, een paars-zwarte asfaltweg Met evenwijdige witte strepen en lijnen, Met nog meer rechts modale kubistische nieuwbouw…

In het bad van kleuren als in mijn droom, samen zwemmen als een vis in het water Het is een wereld op zichzelf ver weg van de mijne en toch zo dichtbij, en dan ademloos staren naar het doek van alle schroom bevrijd Laat deze gevangenis, ga mee met de stroom, tegen de stroom met het wassende water Ga heen, Laat het kolken Verlaat…

Opgegaan De verlangensgrens bereikt de druk doorleefd de hartepijn doorkliefd Mijn grenzen voorbij mijn hart vervloeid mijn verlangen opgelost Gevoeld, weggesmolten zo vrij-van zelfs dat er alleen nog is de vrijheid in het grote verbonden zijn Eén met mezelf alleen Nog een onbereikbaar ver strand in de zee van jou-en wetend…

Ontdoe mij van mijn mij. Laat al mijn mijen vrij, totdat ik mij hervind in wat ik was als kind. (La langue de l´enfance est toujours la plus belle. De taal van de kindertijd is altijd de mooiste.) Henry Bauchau, Les hirondelles boivent en vol. Uit: tentatives de louange.)…

Zomerzongedachtengang, laat me gloeien, laat me bloeien, ben never nooit meer bang. Liep te dwalen langs het warme strand, m'n slippers in mijn rechterhand, stap voor stap door het mulle zand (zomerzongedachtengang) Dit is pas leven, ik hoef niets te geven, want het is pure pracht, voor gratis en niets, Zou zomaar door kunnen lopen,…

vrij zijn als een vogel hoog in de lucht zweven over stranden in duikende vlucht opnieuw worden geboren in de zilte lucht omspan ik mijn aarde in krijsend gerucht vrijheid kent geen tijd van aarzeling voorbij ik voel het en beleef het en geef het aan jou voor ons allebei…

in het park staat een man bij het monument hij prevelt namen achter hem op het gras blaast een kind bellen elke draagt een jonge dood boven het loof wieken vleugels verschrikt het luchtruim open…