Alle inzendingen over afscheid

het was in Southsea Coffee aan Osborne Road ze schuift een stoel weg van de tafel de serveerster staat op ik kijk door het brandraam naar buiten het eiland lijkt niet ver van hier is er iets dat je me niet verteld hebt over Portsmouth en over het eiland wankelt haar stem zwijgend staat hij bij de deur een etalagepop in kleren die een…

Haar vasthouden in sepia, in tweevoud zelfs en dan met jou delen, wat opkomt bij jouw woorden, eens gezegd blijft Het licht ontsnapt aan haar sluier werkelijkheid is het schuim van giftig wier op het zand van het strand Dubbelzinnig in drievoud kijkt zij mij aan geeft antwoord op mijn vragen, herinnert mij aan dagen van venijn en zeurende…

het meisje moe van de eindeloze herfstwind sleept de zoom van haar rok over het lege strand de hongerige meeuw krijst met schorre keel over de open zee het meisje hoort het schrapen van lepels in lege etenspotten ze ziet sintels met de schijn van gloed op deze plek neem je maar eenmaal afscheid…

hij heeft bergen beklommen via afwijkende wegen en kronkelpaden heeft rivieren bezwommen daarin bijna bezweken zich onnodig met problemen overladen toch bovengekomen de overkant bereikt zal hij weer afdalen een weg die soms afwijkend lijkt en dreigen te verdwalen maar ook hij zal als een ieder het einde halen ook hij hoopt na de finish…

Wonderlijk toch, in een urn gevangen een leven van hartstocht en verlangen 3,6 kilo as, dat is alles wat er over was. Vandaag laat ik je vrij. De wind neemt je mee over bergen en de zee Tot stof ben je vergaan Dat is het lot van ons menselijk bestaan.…

Dat ik je dood nooit kon aanvaarden aan je graf nooit iets van je aanwezigheid vond maar in mijn hart legde jij, je kostbare waarden die ons innig en voor altijd samenbond. Je stem bleef in mij aanwezig en zegt mij hoe het nu verder moet ben ik in mijn werk met iets moeilijks bezig hoor ik je weer: 't is slecht mijn kind of goed. Je dood…

Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas. Vertel over je leven en hoe goed het was. Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas. Deel de tranen van weemoed en verdriet, om hen die je te vroeg achterliet. Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas En ik vertel iedereen wat voor een pracht mens je was.…

Ergens op de wereld staat een oud beeld met haar handen voor haar gelaat geslagen Gure wind die langs haar stenen rokken speelt en al haar fijne lijntjes laat vervagen Ergens staat een klassiek beeld tussen de oude kromme bomen Terwijl de zon haar stenen haren streelt laat zij haar tranen stromen Niemand merkt meer op het verdriet dat het…

wij sparen woorden voor morgen om iets na te laten voor de erven... woorden van troost bijvoorbeeld…

Zovele kaarsen zijn in twijfel opgebrand Alleen jouw mooiste foto aan de wand. Jouw bloemen zijn gedroogd en verflenst. Met weemoed vervulde ik je laatste wens. ‘k Heb veel geschreid en veel gebeden. Mijn verdriet is lang nog niet geleden. Je was te uitgeblust om iets te vragen te ziek om over pijn te klagen. Doch de angel die mij het meeste…

hij vertrok in de nacht zo plots en onverwacht geen deur was geopend niemand had hem zien lopen alle luiken bleven zelfs dicht en nergens lag een bericht het laken onaangeroerd het lichaam omwoeld zijn hart had het begeven zijn ziel naar het Hoogland gedreven daar in 't Eeuwige Licht kreeg de aarde 'n tranengezicht niemand die…

voor Herman van Veen niemand wordt gemist zegt men ietwat benepen maar men blijft namen strepen zodat 't stiller wordt en je denkt dat je iets mist doch als je je vergewist weet je het beslist niemand wordt gemist…

Reizigster zonder bagage Dat meisje, die dochter, die jonge vrouw zij is gegaan in deze herfst, zij was nog lang niet uitgesproken, er werd geklopt de deur ging open, tijd om weg te gaan Zij blijft in de herinnering, keert altijd terug in een droom om weer te komen en te gaan Zo scheiden zich soms de wegen van bestaan worden een ballon gedragen…

Allerzielen is bidden en knielen voor iemand die ons dierbaar is in het licht van een felle najaarszon verschijnt weer een mooie herinnering hoor ik een stille mijmering... over het hoe en het waarom van ons leven en onze liefde slechts een knipoog naar de eeuwigheid maar waardevol om door te geven al was het met veel verdriet en spijt als…

Ik had je nog een bericht willen sturen, ik bleef steken in het voornemen, het bleef bij een lullige gedachte, zoals je vaker bij zo’n moment kan verwachten, maar ik hoorde dat je al verzonden was voor ik een passende tekst had gevonden Ik bleef nog even, ons gesprek was nog niet eens begonnen en lang niet af, ik struikel over onuitgesproken…

nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het afscheid kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

wat als het gewoon niet waar is wat als je zover bent en blijkt dat het hiermee helemaal klaar is wat dan? wat als je dat wat er dan is kunt bestempelen tot het grote niets is dat echt zo tragisch of heeft dat juist wel terdege iets voor sommigen valt dit niet te geloven is het bijna niet te bevatten dat dan de lichten definitief doven…

De kaars op de badrand knettert en over mijn lichaam bruist de bal de paarse regen van mijn rode bloed in de blauwe weerspiegeling van de hemel in het water mijn huid lost op, mijn skelet rilt, zo mooi is dit einde, vaarwel mijn lief laat me maar gaan, ik huil maar ik houd van mezelf sinds jij wegkuste wat lelijk was…

Je zit in elke vezel van mijn lijf En ik weet niet hoe ik je weg moet krijgen Hoe laat men mooie blauwe vlinders zwijgen Waar laat men grote tranenkralen rijgen Tot kettingen een metertje of vijf Mijn dromen stop ik ver onder de grond De tijd is daar elkaar nu los te laten Om te voorkomen dat wij ons gaan haten Dat valt niet recht en…

Hij kijkt vanaf de dijk naar de stromende rivier en voorbijvarende schepen; alleen hij, blijft hier. Hoewel, z’n geest vaart naar vroeger, naar toen z’n leven nog stroomde, volop in beweging was en hij nog vrij droomde. Maar met het meanderen der jaren is zijn bedding versmald en verzand en hij, langzaam maar zeker, definitief aan de…

ze zeggen dat het mooi is daar omringd door een immense zee van liefde daar weerzien met hen die op jou hebben gewacht al daar terugkijkend op jullie mooie leven vanaf daar het voor altijd waken over jouw geliefde Pia vanaf daar stuur af en toe een seintje, dat je voor altijd dichtbij bent, voor haar…

Ik kom haar ruimte binnen vlak voor haar vertrek, voorzichtig om af te dalen in haar zelf gekozen eeuw, zo stil, licht als sneeuw op sneeuw, liggen handen op het smetteloze linnen, we zwijgen, ongeopende vuisten om niet hoeven los te laten, strijdbaar is gestreden een glimlach strijkt over het gesteven laken, het rusteloze…

Naderende onweersbuien die emoties verwoorden in de wisselende beleving van het ongewisse, verregende verten, verstomde beeldflarden, lui verstrengeld, het individu is niet te onderscheiden in de spiegeling van gedachten, schaduwen brengt ons dichter en weer verder van elkaar, onder de maskerade van de maan maakt de kuisheid lichter…

Ik mis je genegenheid, je verlegenheid je tijdloosheid het einde onverwacht overmacht niemand die meer zo lacht als jij.…

zo vlak na de eindstreep als je hebt verloren of gewonnen doet men een greep naar de voor jou klaar staande blommen je hebt je tocht uitgelopen en nu je hier staat in het heden is de cirkel rond mag je hopen komt het nu weer samen met het verleden en als je denkt O God het was me wat wat een tocht en wat mooi die prachtige bos bloemen…

De stroom van vluchtelingen werd gestuit Dankzij de schimmige Turkijedeal Het mes snijdt aan twee kanten (door mijn ziel), zoals het eufemistisch wordt geduid We hadden van ’t verleden kunnen leren dat Turken steengoed zijn in ‘t deporteren.…

Ditmaal blijft het niet bij schrijven Ik wil voor altijd bij je blijven In je schoot In het leven, in de dood Aan het eind of een begin In verlies en in gewin Dus waar zit je (waar zit je? waar zit je!) Welke stoel geeft plaats aan jouw gevoel Welke ster, of welke bloem Welk artikel, welke vraag Ik geef je nog een week Vanaf vandaag Domme…

ik was erbij maar zijn schaduw sprak niet tegen mij zichtbaar was hij in de keuzes die hij ooit maakte kleur en vorm naar zijn hand in harmonieus verband alleen de twinkels zijn verdwenen met de innemende lach zij gaven ziel en spanning aan alles dat in zijn omgeving was stilte zwijgt rondt een leven af dat nog zoveel…

Wie kent het beekje van de weiden, Waar bloemen wenken teer en bont? Mijn liefje en ik, we plukten beiden Der bloemen puik in d’avondstond. Doch geen der bloempjes in de weiden, Hoe rijk van kleur, hoe zoet van geur, Hoe lieflijk wenkend zij ons vleiden, Kreeg boven de andere onze keur. Maar dicht bij ‘t beekje van de weiden, Belommerd…

elke dag weer opnieuw loop jij naast mij ben jij in alles wat ik doe en zeg mijn gedachten bewegen naar waar ik jou ontmoeten kan om samen weer te dromen van het leven samen zo stuur ik dagelijks mijn groet ter omhelzing naar mijn lief in de hemel tot ook ik daar zijn zal…