onomkeerbaar
ik ren over de melkweg
verzamel zakken met sterren
draag toverballen in mijn haar
ik loop met lampionnen in de nacht
vind een verwilderde tuin
een oude boom
waar de wind in rust
een cherub aan de oostkant
houdt de wacht
ik zoek een meisje
wil roepen maar
ze heeft geen naam
ik keer de spiegel
ze hangt aan mij
groene ogen smalle lippen
handen voeten
de rest onzichtbaar
ze klemt zich vast
wil heel zijn
maar kan niet bestaan
baren gaan over ons
ze weekt los van mij
... tweeluik met omkeerbaar ...
Zie ook: http://tsilasjira.wordpress.com
Schrijver: Tsila, 8 maart 2021
Geplaatst in de categorie: afscheid