Alle inzendingen over taal

vandaag zag ik jou weer schatje je komt uit een zo ver land zit je bij mij en je lacht en je zegt hoe ver je hier vandaan komt en ik luister naar je stem in het Nederlands die alles meedraagt alle klanken van het Dari van Afghanistan maar zo mooi, zo mooi die stem van jou…

ik weet wie ik ben maar dan sluipt er iets in van onzekerheid wat het ook is misschien de taal terwijl een mens kijkt naar de trotse bomen in de mist dan denk je en denk je en je probeert om niet te denken maar het is waar je kunt niet anders dan denken over het water en over de vloed die alles…

de taal gewoon zoals het moet leesbaar vooral geen hermetisch gesloten zinnen doch slechts de klare taal die het ontoegankelijke doet ontginnen... de dichter ploegt en trekt voren in een akker van taal de lezer echter neemt notitie en begrijpt het allemaal…

Ik las bij vormen van rijm Over het vrouwelijk rijm. De artistieke kneep Is een extra lettergreep Ten opzichte van het mannelijke rijm. Vrouwelijk rijm tweecomponentenlijm.…

ze is een vrouw zo doodgewoon tot plots letters dicht bij haar komen haar bekoren en het verlangen strelen ze koestert woorden speelt met zinnen ontdekt een bijzonder iets ze schrijft zo waar haar eerste dicht als een woordenstroom niet te stoppen stoeien zinsbeelden in haar gedachten tot ze moe gemoedelijk uitrusten in haar schoot ze prikkelen…

Voor Micheline haar ogen vinden de schaduw het licht in mijmerwolken boven een stille zee ze draagt haar leven als kunstgeverfde bloemen op een zondagskleed ze weet de zomerzwaluwen gaan het afscheid rust in een vleugelzwaai elk jaar weer de herfst waarin ze vergeet-mij-nietjes wiegt in lenteliedjes ze gelooft in de streling…

De voet van de toren steekt diep in de mythe. De spits prikte ooit in het vlies van de hemel. Er lekt nog wat licht uit het gaatje De treurwilg verbeeldt zich fontein. Zij heeft meer weg van een paard. Er slapen doden onder haar manen. Hier woont de man met de schaar, hij knipt de wereld in stukken en lijmt haar. In zijn domein bevraagt…

Op het eerste gezicht Is het evenwicht Dat je aan het denken zet over een natuurwet Die het verplicht. Ook een gedicht Is een kwestie van evenwicht.…

Dichten is... essentie aanvoelen. Dichten is... over onze zoektocht vertellen, in woorden, uit een woordeloze taal. Dichten is... hopen dat iemand begrijpt, wat jij begrijpen wil. Gedichten zijn vuurvliegjes. Dichten is vuurvliegjes vangen, en die verwonderd weer loslaten, en nastaren.…

Zei ze hadden we nieuwe ontferming besteld wij, ze zouden die brengen, de nieuwe ontferming, op vrijdag. Zeggen ze vrijdag kan het op zaterdag. Zeggen we ja, maar dan wel in de morgen. Zeggen ze gaat niet, dat gaat niet, de morgen. Zegt mijn man goed, dan kom ik die zelf halen, zaterdag dan in de morgen, dat kan? Ja dat kan, zeggen ze. Komt…

Binnen dat kader Was ik geestelijk vader, De altegader. Ik was enkel de dichter, De taal verlichter. Ik ben in dit licht Geestig vader van dit gedicht.…

Een gedicht maken dat groter is dan past tussen wat ik nu zie en wat ik zie als ik stil ben. Zeggen: dit is zo, zonder te zeggen: dit is dit. Met een gedicht proberen. Als ik het niet groter kan maken is het af. ------------------------------------ uit: 'Eerst dit dan dat', 2004.…

Ik ga nu even door Over de metafoor. Het is in de zaak Een vorm van beeldspraak, Vergelijkend en raak. Het is een waar, En ook weer niet waar.…

toen de woorden prematuur onvoltooid ontsloten noch beschreven alleen maar bedachtzaam en vloeibaar waren liep ik vast tussen twijfel en zekerheid toen ze geschreven stonden een beklemmend besef van de messcherpe markering van bewogenheid naar de onontkoombare stolling in tijd…

Ik las uw versje, lieve vrind! En 'k vond het droevig leég van zin, Maar opgepropt van ijdle wind; En is er nog wat draaglijks in, Dat hebt ge, weinig uitgezonderd, Aan andren schaamtloos afgeplonderd. Al weet gij, hoe men woord op woord Door 't rijm doet op elkander slaan; Al rollen zij geregeld voort, Als ballen in de kegelbaan; Óok…

verkrampt liggen mijn handen op het toetsenbord ik weet ineens geen woorden meer, geen zinnen geen enkel woord van troost schiet me te binnen dat zegt dat de blokkade weldra opgeheven wordt mijn hoofd voelt angstwekkend geesteloos en kil laat zich door geen geluid, geen stem van buitenaf verleiden om slechts één vleugje inspiratie naar binnen…

Laat mij dit schrijven lees mij leeg en vul de woorden met om het even wat ze zijn voor jou en van jou gekregen ik behoud het wit wel dat zich tussen de regels legt ongeschreven en ongelezen het begin dat er altijd al was overgebleven.…

hak een worm in een paar stukken en ze gaan gewoon door als wormen dacht ik opeens daar begon al de taal en dat gaat maar door zo ver weg van dat begin geen weg terug waarom ook…

Ooit dacht ik te vliegen te zweven in oneindigheid maar het lot bedroog mijn dromen Nu vormen de woorden een spel een suggestie om het werkelijke leven te veraangenamen, niet te veranderen de dood wat langer te laten slapen in zijn poortwachtershuisje aan de grens Het spel heeft zijn eigen regels die je beter niet kunt aanpassen anders…

Een woord wat niet bevriest, stuwend dan het bloed, zoek ik wie het vindt mag zich warmen aan alle nog te verbeelden pagina’s. Wat ik lees is lopend vuur verliefdheid zó heet, dat het de dood ontdooit en waar mensen gaan hun haat verbleekt, tot er zinnen vallen in een vrij decor van herfstbladeren en gestorven zijn in de nerf…

Een tekst in de maak Zonder codes of opmaak. Een voorlopige tekst, Heel relaxt, Enkel de kern van de zaak. Ja dacht de dichter, dat is dat, Magertjes, maar wel lekker plat.…

Natuurlijk moeten we altijd spreken Om ergens begrip voor te kweken. Door te verzwijgen Zul je geen aandacht krijgen, Je kans is verkeken. Spreken is zilver En zwijgen is fout.…

Polemiek is een pennenstrijd met rake woorden dwaasheid. Geleerde heren, Die discussiëren Over de heilige waarheid. Polemiek, Eigen partijpolitiek.…

de mist is opgeklaard zie weer wolken proef letters en voel woorden die onder aarde zich verstoppen voeten lopen op zinnen benzine van komen en gaan vluchtig verdampen letter tjes een gesprek lost op stilte valt breekt aan.…

ik vraag me vaak af waar de taal begon ergens in een diepe verte waar taal waarschijnlijk nog net geen taal was maar ergens ook wel, die overgang denk ik vaak over: van geen betekenis naar betekenis, die kleine stap zien we al bij andere dieren, maar die stap verder naar taal, alleen bij ons, evengoed verlang ik naar het gekwetter…

Ik ben ook maar een vis in die grote vijver van hartenkreten en gedichten maar met z'n allen vormen wij een hele school waartussen het aangenaam zwemmen is…

Ieder persoon kan En wil wat doen Noem het een visioen Noem het situaties belichten Ik Noem het Dichten…

Laatst, on the road, Ontmoette ik een chaoot. Ik zag hem/haar toen Duizend dingen tegelijk doen, Ik schrok me dood Een chaoot, Is eigenlijk een duizendpoot.…

(Eltse grins foarby; De Kast) Een hut van plaggen ruim vijf eeuwen terug op het Friese platteland ~~ ~~ ~~ Binnenkort hoopt hij dan vader te worden Met het scheppen van een band ~~ ~~ ~~ tussen leden van zijn gezin, in hun hut bij een ondergaande zon ~~ ~~ ~~ Toekomst tegemoet Het meisje kijkt om en lacht lief door…

Een wit vlak zit van binnen een leegte of hoe noem je dat. Krampachtig start ik de regendans pauzeer en kijk naar boven.... maar de wolken blijven uit. Dorst naar nieuwe zinnen.…