Alle inzendingen over Heeft tijd een humane waarde?

Er is geen tijd. Of alles, om het hier en nu weer te verliezen. Intense liefde, verdriet en zorgen voor, het houden van, de keuzes om te kiezen. Een ander jaar. Bedekt, of bloot gegeven. Er is geen tijd, of juist, om waarheid echt te leven. Langzaam keer ik af, mijn raam verliest de gloed die het eerst had.…

De arme schapen weten nog van niets, Ze hebben allemaal geen flauw vermoeden, Dat velen morgen liggen dood te bloeden, Conform de oude teksten of zoiets. Maar vroeger ging dit bij het godsdienstvak, Niet over Ismaël, maar Isaäk.…

God heeft de mens veel kennis gegeven In deze tijd verandert er steeds meer En wat er geweest is komt nooit weer Maar zo is het nu eenmaal in het leven. Toch heeft God alle tijden in Zijn handen En in kennis gaat Hij alles ver te boven Op Zijn woord kan men Hem geloven Hij zij geprezen, hier en in alle landen.…

Lonkende katten bevolken de straat, het is al april maar ze spelen nog maarts.…

Tijd leek even stil te staan in de veste Grave Bezet door de Fransen een legertje ingehuurd Op de veste geweren en kanonnen afgevuurd strijd met slechts verliezers Sinds jaar en dag is strijd hier gestaakt de veste Grave slechts decor voor hen die de klok hebben stilgezet de Franse Tijd hebben 'nagemaakt.'…

mijn zelfgemaakte beelden die maar even voldoen om de tijd te meten Geen atoomklok kan me helpen om het beter te doen ik gooi alles op éen hoop lijden, verspilling, vrede en mijn belevenissen, samen één tijdloze energie…

Geen tijd meer voor onbenulligheden. Geen aandacht voor domme tegenstrijd. Voor nieuws over onenigheid. Voor reclame, die ons wil verleiden. Kijk, de kastanjes zijn al bijna klaar. De eerste vogels trekken naar het Zuiden. De zon schijnt tegen de verwachting in, terwijl ons regen was beloofd. Tijd is ineens weer tijd.…

tijd voor één keer afremt of toch traag aan mij voorbij rijdt…!…

Als men terugkomt is men een ander denkt men terwijl men het huis sluit het licht inpakt de zomer verzegelt het tuinhek prijst om zijn ijzer deze slak op de drempel zal er nog zijn de ijskast zal blaffen de hitte blaten de hond zal zuchten en zijn sterven hervatten als men terugkomt denkt men ------------------------------ uit: 'Vallende…

De tijd, neergevlijd op een velours divan, aanziet nagenoeg achteloos een optocht van mensen vol als boeken. Met een geresigneerde handbeweging, laat hij de stoet des levens passeren, hautain wuivend, met gebogen pols. Zelfgenoegzaam ligt hij erbij, woordeloos manend tot voortgang, zonder fatsoen en zonder geheugen.…

het is tijd het is tijd kom schiet toch op voordat de tijd verglijdt laten we dansen laten we proosten op een nieuw vruchtbaar jaar het is tijd het is tijd doe het voordat ’t te laat is anders rest je ‘n een leven lang vol spijt…

De tijd wist zichzelf uit, langzamerhand. Ik vlucht naar mijn jeugd, herkenbare tijd. De morgengeluiden in het huis, de feestelijke zondag. Daaraan klamp ik me vast, in diepe tijdnood. Een reddingsboei, voor even.…

De zorg, hulpverleners politie enz, laat hun hun werk goed doen, zij hebben het ook moeilijk in deze tijd. Respect voor alle mensen, die voor een ander klaar willen staan. Onzeker is de tijd maar blijf alstublieft wel een beetje positief, ook al valt dat niet mee.…

kunnen ze nog wel die standbeelden van oude helden die boeven bleken kan het nog zoiets als ‘Us Mem’ – het beeld * van vruchtbaarheid en voorspoed voor de boer - ze strekte ons land tot eer nu het symbool van uitbuiting uitsluiting vervuiling van en wie weet wat nog meer ? of zullen standbeelden ons blijvend doen herinneren:…

Vergankelijkheid stimuleert ons steeds verder te gaan in de tijd.…

met een hark zorgvuldig bij elkaar geveegd net zolang totdat waarheid niet meer zichtbaar oogt vliegen verdwaalde woorden onhoorbaar in het rond zij vleien zich neder op onontgonnen kleuren nooit zal iemand weten van de hoed noch van de rand tot de storm eens haar ware aard zal laten zien…

Zo zie je hoe de tijd alles doet verschuiven en Slauerhoff straks een soort Virgilius voor ons is, een vage schim uit de oudheid, die nauwelijks nog tot de verbeelding spreekt, die over enkele eeuwen door niemand meer gelezen wordt.…

haast en zonder stress Want alles kan en alles mag Wat houd ik van deze vrijheid Die gaat niemand me afpakken Ze is zo kostbaar geworden Meer en meer, door de tijd…

in de luwte van het riet en kleine berken groeit mooi ijs in ondiep veen boven ons weifelt een waterige maan beneden een meer van verliezen waar de wind het ijs splijt tussen ons de afgrond de nacht komt op tijd…

Het is zo jammer dat alles vergaat, dat alles gesloopt wordt door tijd en zijn haat. De lente brengt bloeien tijd stelt ons tevree, maar dan in de winter neemt tijd alles mee. En ook al weet ik dat het nergens op slaat, doet het me toch pijn dat alles weer gaat.…

Het woord nooit dat ik nooit die of die ziekte wil, nooit meer die of die hoef te zien altijd dat ik altijd blij wil zijn bijvoorbeeld gezond en helder, altijd wel die of die bij me zou willen soms dat ik soms aan iets twijfel (of heel vaak) soms iets me in verlegenheid brengt soms een nachtmerrie heb, maar vaker leuke dromen, eeuwig dat…

nabij waarmee ik me kan verbinden in de tijd die er is…

De tijd tikt zich stap voor stap van de kalender af tot het laatste blad valt verscheurd leidt zij lijdend naar het licht bespiegelend zij zoekt en speurt naar inzicht alles tikt voorbij mijmerend wijs wikkend vol verwachting die ezel droeg zijn zalige last toch niet te vroeg…

zal het verleden voor je helen Heb maar geduld, dan zie je: het is waar Nee, niemand kan de liefde van je stelen En als de tijd daar is, dan ben jij klaar Die liefde te ontvangen en te geven Die ook voor jou bedoeld is in dit leven…

We hebben haar lief Maar toch is ze passief Ze is haast niet te beschrijven En wij denken dat zij voor altijd zal blijven Maar dan heb je pech Want voor je het weet is ze weg…

Het land van toen ligt daar en hoe graag stap ik in de tijd over wat mij hier weerhoudt. Een scherm van bomen voor het verleden dat ik door de nevel even ontwaar.…

als ik mijn tijd meet met die van menigeen dan heb ik het niet te breed heb mijn koffie nog lang niet op het gaat niet om koud of heet, ik zit tegenover een prikklokstop op de flexplek voel ik de druk, de volgende staat al in de rij het gebeurt mij immer vaker dat de klok in seconden versnelt en ik kennelijk vertraagd de oude ros van mijn…

de klok tikt tijd weg voor allen en laat slagen in kwartieren vallen bedenk tijdig hoe het jou vergaat en spiegel op je eigen daad want tijd is nooit te laat…

De tijd is tijdloos Gaat als maar door Wil het bijbenen Ga er voor Ik laat me niet klein krijgen Loop met rechte rug Heb recht op leven Leunend op een brug Ik ga niet springen Loop rustig door Doe mee aan het leven Doe ik het voor De tijd is tijdloos Wereld blijft bestaan Hoor daar bij Wil nog niet vergaan…

Met de tijd leer je dat de tijd veel gegeven heeft dat we het niet merkten hoe ze langzaam langs schoof in al haar facetten en weersomstandigheden al onze humeuren liet zijn onze gekkigheden ze liet ons en nu eer ik alle tijd in al haar eeuwigheid…