Alle inzendingen over Antwoord

Kitsch verstaat de schoonheid van twijfel die is toevertrouwd nu uren in zinloosheid zichtbaar zijn naast elkaar verzameld in ivoor en porselein geldt de wet van herhalen dit is alles wat we zagen even die aarzeling daarna honderd vragen dit is alles wat we zien opnieuw die twijfels zonder antwoorden die zondagmiddag bij de regenbode…

Zijn antwoord "8022" blijkt helemaal juist, maar Melodica schrikt zich een steenpuist bij haar opdracht : Geef van elke loper de volledige naam plus adres !…

als het antwoord van een familielid op de vraag of alles bij hen nog coronavrij is luidt: ach ‘t is maar een griepje en ik verwijs naar de beelden van massagraven in Brazilie in het journaal en dan het advies krijg niet alles in de media te geloven dan schaam ik me diep familie te zijn en realiseer ik me dat het virus veel dieper…

Waardoor wordt men tot zoiets waanzinnigs gedreven een antwoord daarop ligt in het niets het houdt hem even bezig dan zapt hij laf het journaal halverwege voorbij naar een oorlog op het veld voetbal op RTL zeven…

Antwoorden hebben we niet nodig, want we leven altijd innig samen, binnen onze levende natuur. Hartelijkheid tonen. Begrip opbrengen. Vrede brengen. Liefde geven. Dienen. Léven is wat ons te doen staat, en zinvol wordt voldaan. Leven, dat ooit spontaan ontstond, menen zoekers die nog twijfelen.…

En voor ze 't vernemen, Geen een, geen een, Liggen ze schoon op arduinen steen, Waar ze lijken gestorven door zachtheid van zoen En geen antwoord de ziele meer zeer kan doen. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...…

waarom, is zo'n typisch antwoord op waarom daarom.…

Achter de heuvel ligt de tijd in de stonde van de toekomst daar waar het pad slingerend sluipt langs verlaten verleden liggen antwoorden her en der verspreid in het dal van vragen verankerd en geworteld in de struiken van alledag helpt snoeien zinnen weven waardoor groeien weer vermag…

En om nu te antwoorden op jou vraag.. Na de 5de keer lukte het tussen ons nog niet, Daarom dat ik je verliet...…

denken aan hen die er niet meer zijn draag ik in mijn hart kaarsjes steek ik aan tranen komen uit het niets deze tijd maakt me verward antwoord op vragen het worden er steeds meer niemand kan ze geven zij bestaan niet meer wij moeten door door met ons leven lichten van de kerstboom het uitbundige eten het maakt mij niet blij…

Vraag de weg als je verdwaalt Er zijn mensen met het antwoord Blijf niet vliegen door de tijd Houd je voeten aan de grond Lees je leven uit de sterren Ze leiden de weg iedere keer Luister naar de wijze mensen Zij weten innerlijk veel meer Denk niet alles zelf te kunnen Vraag om hulp zodra het kan Sommige dingen kun je zelf niet Ook al…

ik heb ze hun handen zien wassen in de onschuld van het pas geboren kind terwijl ze kijken in de ongebroken spiegels die je enkel nog in baby’s ogen vindt het is hun waarheid die geen antwoord krijgt omdat nog te vaak de warme lach achterwege blijft kou steeds hoger rimpelt in het al vroeg geschonden emotioneel blauw…

Mijn liefste, mijn geliefde Mijn antwoord op het lot Mijn minnaar en beminnaar Mijn goudgelokte god Mijn hart dat niet wil wachten Mijn dromen en mijn kracht Mijn passie, mijn gedachten Mijn allermooiste nacht Mijn sterren in het duister Mijn toekomst, pril en klein Mijn zachte warme fluister Mijn ik die ik wil zijn Mijn…

Het verlengen van de vraag Het verlangen wil zo graag De mens in ongeduld Wijst een vinger naar schuld Een antwoord ligt voor de hand Ik heb het gedaan Ik heb mij laten gaan Ik lig rottend neder in dit land Gemak dient de mens In alle onschuld voldoe ik aan de wens Vier uzelve op mij tot op het bot Ik was toch al helemaal verrot…

Twee handen gevouwen langs lijnen leven waar rechts verlangend rechts ontmoet en vurige tongen de cirkel beroeren strakblauwe luchten onbewolkt stralend laten dansen met dat ene jij geeft wit haar gouden glans aan vandaag zacht glimlachend antwoord ik…

nabijheid en ik glimlach het beeld zo broos in je gelaat of in dagenverte wanneer, zo licht, ik naar buiten kijken mag heel even zonder geluid vond de tijd de zee in jou en herkende ik het huilen om al het beminnen wanneer is liefde eindeloos, vroeg je, aan het eind van de dag ik wist het antwoord en stierf opnieuw…

hoe vaak kun je sterven aan dodelijke blikken de bodem raken van een glas bloedrode wijn hoe sterk moet je zijn om te kunnen overleven tussen andermans wanen die zo realistisch lijken hoe lang ben je in staat de zure druiven te slikken waarvan je weet dat ze niet rijpen zonder warme lucht en hoe blauw is het antwoord op al deze ongestelde…

" antwoordde de sprinkhaan: "mijn portretrecht, natuurlijk!!…

durfde het risico niet dragen een nieuwe afwijzing te horen, nog meer willekeur voorzag, ach het werd nooit als tevoren maar was er wel die ene dag stil, alleen, verloren, ben zacht en sluipend weggegaan, zonder ooit antwoorden te horen op vragen niet gesteld.…

Naar al m'n vragen en al die tranen was je antwoord 'Het werd tijd dat we iets ondernamen.' Maar je vergeet de woorden die je me laatst zei... 'Jij bent echt alles voor mij!'…

resten van de nacht overwoekeren de stad gespuis en hoeren kruipen richting donkere tijden hebben hun levens aangepast aan de zinloosheid van het bestaan sirenes verstoren de stilte gordijnen bewegen ik sluit mijn ogen uit pure gewoonte en drink me zat tot dat men mij vergeten zal ik heb geen antwoord op de vragen, nee, die heb ik nooit…

Waar je ogen antwoorden ben ik stil en blijf ik zoeken naar een wenk of teken dat we weer kunnen volgen of delen zonder woorden te wegen of de tijd te vinden in momenten die we verzamelen en verwarmen met de as van een verloren liefde.…

Nog hoor ik het gezelschap het antwoord toen ik vroeg 'hoe worden jullie nu genoemd' “De Groninger Ploeg.” Veel is van hen verschenen, hun werken leven voort, waar ik al ben verdwenen wordt nog van hen gehoord.…

Sluit je ogen herken diezelfde plek de zuchtjes wind je èènzaamheid alles is ver weg de mooie dagen van weleer een kind speelt om je heen eist al je liefde op je streelt het blonde haar je begrijpt, dat nu het antwoord komt op vele nooit gestelde vragen je denkt en weet maar al te goed ja, daarom!!…

Ik doe mijn huid uit en hang mijn frustraties op aan de kapstok psychologische antwoorden heb ik allang in de wind geslagen die ze onlangs weer terug kopte waardoor het dubbel zo zwaar op de maag ligt spoel ik zonlicht door het gootsteenputje waar vreemde bloemen ontpoppen en zich meester maken van de ruimte die al even de mijne…

Hij staart achter zijn ogen waar geen antwoord wacht alleen van buitenaf is beweging zij trekt de riem wat steviger hoe vreemd kunnen ogen kijken splijt hun wereld uiteen hij loopt naar de verkeerde kant het kind wrijft aan zijn kin de man stamelt “oude gewoonte” geeft hij zijn naam aan haar in herinnering.…

het is de stilte niet die het bestaan ondermijnt wel mijn onzekerheid keuzes maken is een doolhof waar ik nooit zelfstandig uit kan raken in wikken en wegen krijgt elke kant zijn voor en tegens dan keer ik in vraag stilte om goede raad krijg een antwoord dat ik niet versta zo kom ik uit waar ik gebleven ben mijn zekerheid is…

Iets wat er gewoon was Iets waarvan we niet wisten dat je het waar kon nemen Maar als het er eenmaal niet meer is zien we het opeens dat geen dat er eigenlijk altijd al was Je denkt dat er iets is Iedereen die met je meegaat, is er naar opzoek De tijd verstrekt, ons geduld raakt op Wie geeft antwoord op deze vloek Onze reis is voorbij…

soms heb ik van die dagen, dan wil ik antwoord op mijn vragen. ik zing dan een liefdeslied meegenomen door de wind, laat het landen zonder dat iemand het ziet, in een hart voor hen die het bemind. soms heb ik van die dagen!…

Opbouw was je antwoord. Opbouw van jezelf. Geloof in vriendschap. Geloof in liefde. Je kon jezelf wel redden. Toch ging je mee naar Auschwitz. In een treinwagon de dood tegemoet. Samen met hen die moesten gaan. Onsterfelijk moedig. Oneindig lief.…