Alle inzendingen over Groei klimaat politiek rozen bomen natuur

Er zweeft iets afwachtends in de rust der natuur deze ochtend alsof de ziel van dit gras mijn heuvels en bomen het heideveld in schaapjeswolken nog even niet meespeelt met het spel van licht en bestaan.…

Toen de maan de spiegel van mijn dromen was ik eerzucht vond in puur geluk zag ik de bomen als kameraden de natuur niet langer als knecht toen we struinden over de paden werden alle dromen superecht toen de wolken voor de maan verschenen leek het geluk weer plotseling verdwenen.…

Als ik op het gras lig onder de bomen en ik kijk naar boven kijk ik ook naar binnen bij mezelf Zie ik een wirwar aan natuur wel ook wat dode takken die mogen best gesnoeid worden kan de rest beter doorgroeien Opgelucht slaak ik 'n zucht sta ik op en roep: "geef hier die schaar"!…

Een nat uur brengen we door in de omringende natuur We wandelen langs boom en struik in winterkledij Een in de rij kleurt al naar lente: de hazelaar We wijken niet teveel van pad of weg Het regenwater aan de lippen Mij dwingt 't niet langer zuur .....te kijken.…

Regenbuien omringen liefdevol, overweldigen, begroeten je tenger lichaam, in een winterse wijk, rode rozen naast jou, daar waar het aangenaam windstil is. Natuur adembenemend doorstaan, talrijk verspreid over het doorleefde land.…

mijn ziel slaapt niet, maar drinkt bij het stijgen van vogelveren de ingevlochten zon wanneer ik door ontroering gloei bomen brengen me tot zwijgen of rozen, licht van winter ik weet ook niet waarheen of zonder, de lome stilte waarnaar ik liever luister mijn handen rusten nog in de wind, minder zichtbaar en ik denk een dag weer…

Een fluit speelt over het morgenrood een hymne voor Meiko voorbij de hemel zweeft haar stem een zwaai een dans een droom haar echo groeit tussen de bergen verzamelt klanken uit de snaren van de wind rozen dansen in de sneeuw de bloesem in haar hart wijst de weg naar huis de bomen buigen een nederige groet de lotusbloem opent haar…

Vroeger in Europa besliste de politiek Nu in Europa sust de politiek en als de onrust dreigt toe te nemen krijgen 500 miljoen Europeanen om die rede van Noorwegen De Nobelprijs voor de vrede!…

De hofdienaar van de politiek is kneuterig en bedilziek. Zo stelt deze bleke u graag in gebreke. Je blijft beter weg uit zijn boetiek.…

Maar daar politiek de boel slechts verziekt mogen er UFO-aliëns bij.…

In tranen om nieuwe chemtrails schotse ruiten op hemelsblauw namiddag kleurt wazig wit zonsondergang doorstreept geluidloze vliegtuigen weven luchtig hun patroon hertekenen het volmaakte tot een schandelijk kladje, gestoorde breinen willen het klimaat onder de sloef, aluminium en strontium dringen in de kern…

Hier oogst ik jouw zwart zaad, geoormerkt: in mijn klimaat is er geen warm hier, en laat het puin liggen, onbekommerd door mijn toedoen groeit het weer uit tot een volgend oog.…

mest krijgt Om op te groeien Door te bloeien Door de zon zoals dat gaat Tot een stevige boom van groot formaat.…

Zou wensen in jouw hart waar je slaapt en droomt een zingend leven dansend misschien jouw stem horen terugkeren, hoop bewerend zal weer de grond omspitten de zolder opruimen, het jaar afserveren een nieuw huis inschrijven de bomen laten groeien naar jouw hemel, de zoete stem die naar mij roept, telkens een stapje dichterbij het nieuwe…

Het is om het even welke God Het ijzer boog of de bomen deed groeien Of het een natte dag of een mooie Dat deed er ook niet toe 400 keer een mens die niet kon zwemmen En een zee die onmogelijke diep En op zijn minst net zo prachtig was Als bruut Na 60 minuten zou alles al verstommen Veel langer houden anzwemfabeten niet Net zo min als…

En warme liefde wens ik u want die doet ons echt groeien. Daarzonder is geen bloeien slechts pover leven hier en nu. Slechts pover leven hier en nu laat nergens plaats voor dromen, geen bloesems aan de bomen maar die ik graag ook wens aan u.…

want onze intimiteit behield haar losse greep, verloor het zichtbaar verlangen om boven de bomen uit te groeien.…

maar uit tot één der schitterendste bomen…

te groeien daarom moet die stilte oorverdovend zijn het biedt geborgenheid en kracht om rechtop te lopen en het nieuwe jaar weer lacht…

natuur, zo krijgt het jonge blad weer licht en ruimte op den duur kan zich dan eindelijk zomer dromen als de warme zon gaat komen…

nog als knol van stal worden gehaald als stemmentrekker en daarna een verdiende en herwonnen plaats innemen in de politiek door ouderen: ouder, wijzer, beter!…

Een reiger roerloos in een sloot, een kikvors geeft zich bloot, door de zon in slaap gesust, zich van geen kwaad bewust. De gevolgen laten zich openbaren, kikkers zijn voor reigers etenswaren. Met de snelheid van het licht, zijn lange snavel goed gericht, hap, slik weg, Sorry kikker, dit heet domme pech.…

Kalmte staren Zonlicht gebaren Weerkaatsend licht Helder zicht Stromende gloed Water zoet Spelende beek Romantische kreek Zoete mijmering Natuurlijke speling Drijvend fonteinkruid Een ijsvogel schreeuwt luidt Een decor als een vredesaltaar Instemmend gedachtengebaar Blijheid laten stromen Gedachten mogen er wonen…

O,ranke bloem van licht zo stralend als de zon je groeit maar en je klimt hoopvol... de wijde wereld in!…

van op een afstand zijn alle roze rozen gelijk dichterbij :geur anders.…

roze- rode knoppen springen barstend open het bloesemen van roze…

Het herfst aan de bomen, de doorschijnende blaad'ren zijn op z'n generfdst Zomaar ineens rood of bruin in de kruin Aan een kant geel aan de rand van de bomen Waartoe dienen die kleuren en leuren de takken er elk jaar mee Om ons op te beuren?…

met een lachje wiedde je wat gras in de schaduw van de bomen daar plantte je de stekjes als toverstokjes van je droom gedreven droeg je emmers water naar dat zonloos bloemenbed waar je lichtgetinte knopjes dacht rijk doorvoed met koele kracht maar ach ze werden donker roze net als de kleintjes in het veld het donker lot bleek niet te…

on a summer’s day I’m a believer ik woon nergens in bomen of op het vochtig zand van de zee geen ritueel doet mij geloven dat ik verder moet zoals de jaarringen waarin vlinders zich nestelen uit het dons van de zomer straks komt de wind, op weg naar bloemen, rozen van vuur omlaag, omlaag wil ik me begraven zoals…

Wie had dit ooit durven dromen, Dat je weg niet over rozen gaat. Al lijkt je weg zo donker, Ooit komt er voor jou een ommekeer. De donkere tunnel opent zich, Het heldere licht schijnt je toe. De takken en bomen zijn weg, Je mag leven!…