Alle inzendingen over paarden

De lucht is een mysterie Een wereld heel apart Met slagroom overgoten Bewogen en verward Soms zie ik silhouetten Een heks, een koe, een paard… Ze blijven maar heel even Verbrokkeld en vervaagd De zon is hun grootste vijand Hij schijnt met volle kracht En heeft mijn beste vriendje Plots om ‘t leven gebracht Nu treuren ze natuurlijk…

De wind die door m’n haren waait Het water dat je hoort ruisen Het warme zand dat m’n voeten aait Onze blikken die elkaar kruisen De laatste boten naar de haven De laatste zonnestralen op mijn gezicht De laatste paarden die langs komen draven Jouw blik op mij gericht Mijn voeten in de branding Mijn jurk wappert in de wind Een vlieger…

Een oudstrijder met een woekerend geheugen Een vergane edelman Het vernuftige is vervlogen Hij troont op een kreunend paard De prikkels van nu maken hem dol Spinsels nestelen zich in een verweerde kop De ontspoorde droom Het kolkend sop dat ophitst Want de kosmos bruist door bloed De maat is lang niet vol En dan nog meer speeksel verspillen…

het Van Starkenborghkanaal sommige heffen even hun vleugels laten ze dan weer zakken genieten van de sfeer in het openluchtbad een nabijgelegen weiland is bevolkt met een vergelijkbare groep meeuwen zij ondergaan de geneugten van gier die royaal is gestrooid mijn neus test de spreeuwen verderop contrasteren met de rustig grazende Friese paarden…

jij werkelijk begint Vloeiend ga je over in een vijver Geschapen als de vrucht van je eigen ijver Jij, een rustgevend onderdeel van de natuur In jouw nevel verschijnt een regenboog op 't zonne-uur Ieder jaargetijde pas jij je aan Toch blijf jij zo jaar in jaar uit bestaan Jij bent zo krachtig en tegelijk zo hulpeloos Sterk als duizenden paarden…

ik verhaal u van de man schouw zijn diepste wezen, als dat al kan: naar binnengaan ofwel mijn ziel door eigen ogen lezen in mijn aard ben ik ziende blind niet dat ik dat zo wil of dat intimeit mij ontgaat nee, het is de waarneming van de immer schone vrouw te paard en het jachtgedrag waarop ik mij verlaat het versmalt…

De paardebloem is aangepast aan onze nieuwe spelling léve de samenstelling Taalunie triomfeert Hoe eerzaam stond hij in het veld, de stralend gele bloemenkroon voor elk insect een zachte troon, zelfs zonder paard stond hij in bloei er kwam geen einde aan zijn groei, straten en stegen meegeteld Men heeft hem nu opgewaardeerd, geplaatst…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

Hij was een hartpatiënt en in het ledikant waarin ze paarden, bezweek-ie door d'r seksbombardement. 'Z'n dood', dacht Miep toen practisch, 'is m'n brood.' De erfenis verraste 'r door de waarde. Bij leven stond de heer al jaren rood.…

uit de loterij Lang gekoesterde droom De allerliefste aan mijn zij Jij bent voor mij de liefde Het allermooiste cadeau De warmte van mijn hart En dat blijft voor altijd zo Jij bent voor mij de man Niemand kan aan jou tippen Het geluk dat naar me lacht Mn hart wist binnen te glippen Jij bent voor mij vertrouwen De prins op het witte paard…

De weergoden mennen zwarte paarden door ‘t uitspansel, schrikbarend als de hel Hun sporen glinsteren fel en in de lucht kletteren hier en daar de karwatsen De wind giert en toont als een bondgenoot zijn kracht.…

kleuren vangen de windjammers en tall ships van voorheen waar tijd de zeilen slijt en windhandel vooruitgang brengt voor kooplui land en continent ook vogels broedend op het oude akkerland oppers met gedroogde tarwe in het zonne-uur bij de scheefgezakte hooibergschuur waar ploegen wolken stof doen waaien achter twee robuuste zeeuwse paarden…

de stilte is hier hoorbaar door onzichtbare vogels ‘t nieuwe leven sluimert in de dood van het woud in de groenbemoste lijven van gesneuvelde beuken wadend door een dik bladerdek is ‘t fel bonzend hart hoorbaar of is het een ver gerucht van vale paarden en ruiters van rovers gedoemd te dolen in dit eens zo gevaarlijke oord een…

Het meeste, oorlog, had ik je lief toen ze in sneeuwvelden sneuvelden ik beminde de bolsjewistische horden ik vereerde de fascistische beul vliegtuigen ontploften in wolken het regende gierend metaal hortende tanks in modder bevroren vlammend karkas van industrie walmende paarden in tuig van ijs vaal masker met bloed geschminkt neuriënd…

Op mijn zwarte hengst over de stille landwegen naar de eindeloze kust aan zee waar zilte adem uit jouw lichaam ontsnapt op de vleugels van een zwaluw verder mee de zomer in en je spreidt jouw benen als een rivierenlandschap laat mijn beekje binnen aan de buitenkant op mijn donkere paard door de kalme bossen naar de groene heuvels…

Mijn ridder op het witte paard, Reed op een oude motor. Een touw in zijn manchesterbroek, Een jas met een gescheurde mouw... Maar... zijn ogen waren blauw. Ik was nog dodelijk verlegen, Ik was nog eigenlijk een kind. Hij maakte maar een grapje, Over een koe, die naar ons staren zou. Wat waren zijn ogen blauw.…

Paarden hinniken, mensen grinniken. Schapen blaten, mensen haten. Koeien loeien, mensen verfoeien. Poezen miauwen, mensen klauwen. Beren brullen, mensen zijn vaak onbenullen. Wij mensen leren niets van de dieren, wij mensen moorden al eeuwen, nog steeds met plezier de stieren. Mensen vermoorden mensen, ook al eeuwen.…

De prins uit vroeger tijd gaat op een briesend paard door gevreesde woestenij tart loerende gevaren zijn zwaard en diadeem blinken van strijdlust blijmoedig zoekt hij moeizaam veroverd geluk en geheel zelf behaalde roem diens dapper vertrouwen woont in het dennenzaad dat zich berustend _ toch vol hoop aan de grillige wind geeft als haast…

En ik moet toegeven: bij elke schimmel, denk ik nog steeds: 'Ha 't paard van Sinterklaas!' -------------------------------- uit: 'De eerste zestig', 1978.…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

Ruiter en paard zijn voorbij. De hoefslag dreunt in mijn oor. De hoefslag herinnert mij Aan al wat ik was en verloor. Nu welhaast onhoorbaar vergaat In de stervende dag het geluid. Wat is van mijn vroegere staat Mijn eigen, mij blijvende buit? Bestaat er alleen voor de geest Een samenhang? Of is dit schijn?…

niet te horen stapte opnieuw het heelal tegemoet waar chaos geen weet heeft van rede en zoet met zuur wordt beboet; een tijde was weer verleden althans ontwaakt leek het zicht op ontluisterende stappen was het naar buiten gericht, een innerlijk ontsnappen enkel voor de plotse bliksem gezwicht soms trekt een schaduw twee paarden…

Er grazen paarden noch hooglander koeien en ganzen speur ik slechts hoog in de lucht. Ik hoor hier nog niet eens een kalfje loeien, de scholver zie ik enkel in zijn vlucht. Toch voel ik me op ’t kleine aantal meters een koning en een gluurder tegelijk. Voor mij bestaat er absoluut niets beters, dan wat ik hier zo dagelijks bekijk.…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

Als ik weer ga corona-piekeren ga ik maar weer legpuzzelen 2 x 1000 stukjes leg ik klaar de afmetingen zijn 44 x 68 cm van het merk Puzzel Box Pleasure de kleurrijke afbeeldingen zijn 'een wit paard in een gekleurde herfst' en een 'angstaanjagende tijgerkop' niet geschikt voor kinderen onder de 4 niet vanwege de tijger maar de stukjes…

't Is het paard van sinterklaasje geen letter of iets van marsepein geen pepernoot of suikerbeest ach: het zal me verder worst zijn.…

Een ver de nevelige bomen Voor d’ horizon tussen dorp en hei Een paard dat daar staat te dromen Ergens in een hoek van de wei De nachtegaal zingt tussen ’t groen Uitbundig met zijn schoonste tonen Heel Holland is gelijk een visioen Het mooiste land om in te wonen.…

Och waarachtig bijna tachtig nog altijd prachtig want ik schrijf door de velden met mijn helden wilde paarden volop in galop grijze haren ogen die staren oude botten lekker ravotten met mijn kleinzoon een fijn persoon om mee te stoeien en inkt te knoeien blijf maar schrijven dan zal je blijven kon dat maar waar zijn maar het…

een kelder met het water aan de lippen wist die te vinden net voor ik zou stikken zag de beenderen in uitval aan de kluisters rook weer de geur van dodelijk halfduister schedels dreven langs met oogkassen vol ongelijk de snelweg van de dood had vrijheid nooit bereikt ontsnapte via overlopen naar een binnenplaats wist het paard…

De ruiter bestijgt het paard Schuift haar laarzen in de beugels De amazone spant de teugels Samen nemen zij de vaart In de open weide en voorbij 't voetbalveld Waar de jongen juichend werd geprezen Door zijn kornuiten; een doelpunt een held Waarvoor bij 't oranje de vlag wordt gehesen Verderop loopt in 't licht der hemelbogen Een man…