Alle inzendingen over punt

Het idee dat ik op het punt sta iemand te vermoorden, blijft in mijn hoofd malen. Ik heb de kracht er niet voor en daar schrik ik van. Hiervoor heb ik toch getraind, maandenlang? Het vernietigen van mijn vijand. Nu het moment daar is ben ik bang. Ik denk: Hoe zou hij over mij denken, hij, aan de andere kant?…

Zo werd ik bij mijn klas per ademtocht gehater, En die bestond wel niet - dat was geen punt - Maar 't filmpje was van een beroerde kwaliteit Zwaar onvoldoende voor privé vermaaklijkheid.…

het zacht gebed Van de duisternis, die ondermijnt wijl ik lig te sterven op mijn bed Terwijl de laatste lucht verdwijnt zucht mijn stem bij ‘t einde zacht Heel alleen moet ik ’t laatste eind wijl in de verte licht op mij wacht Terwijl de laatste lucht verdwijnt roert mijn stem zich nog eenmaal Ik voel: Mijn weg is vastomlijnd tot ‘t punt…

In de bergen van mijn geest wedijveren meerdere toppen naar het hoogste punt om te overleven, moeizaam trek de voeten uit het dal grijp naar het touw, maar tors te veel onnodige ballast mee, de geleefde klei nam alle vormen aan die mij overkwamen, de beelden bekend, vergeten alle namen, de laatste tree op de levenstrap die ik deelde,…

Het was Zandvoort en zomer de watertoren het punt alles kon nog gebeuren, ik in mijn eentje naar strand jij niet opdagen.…

Hun schrijven zal vergezeld worden met punten, komma’s en commentaar. Maar alleen de schepper is een eindeloze kunstenaar. Wij kijken naar een openluchtmuseum. De natuur is gratis en voor niets. Onbetaalbaar mooi!…

Hij was een pientere gast, nieuwsgierig van aard, maar kreeg ook op school eerder kletsen dan punten. Hij stotterde en kon geen twee minuten stil zitten. Geen combinatie om mee op de eerste bank te geraken, toen. Ook geen om nog een job mee te vinden, veel later.…

Geen amen's meer, het zij zo's maar het is zo, punt uit!…

Als je altijd alles opkropt, Komt er toch een keer een punt waar het stopt. En dan als alles er in één keer uitkomt, Was dat het moment dat je van jezelf te kijken stond. Zoveel woede, pijn en verdriet, Wat niemand zag maar dan ineens iedereen ziet. Zo tekeer gaan en uitvallen is echt niet goed, Beloof jezelf dat je zoiets nooit meer doet.…

Mijn woeste water vloeit blauw langs haar mild levende hand mijn engel danst op de toppen van de golven en van haar kunnen, stapt moeiteloos over mijn baren tot op het gebied waar we waren gestrand mijn danseres wiegt op beide spitsen van haar benen, hoog opgeheven tot op het punt waarin mijn fantasie buiten mijn verbeelding…

beker mee naar huis Dat damesdarts, dat is toch zoveel mooier, exquizer als een ‘zij’ zo’n pijltje vasthoudt, een vrouwenhand die zich zo om zo’n kwast vouwt, zo’n man is maar een primitieve gooier speciaal voor jou heeft ZZ Top gezongen, ‘She’s got - a - legs’, voor Trina geen probleem, The Dutch Crown won zo vaak het kroonduel Weer 180 punten…

Het zou u sieren wanneer u niet zo onverschrokken praat als iemand z'n punt wil maken. Uw mening heeft ook z'n tijd gehad. Het zou u sieren wanneer u vaker uw mond zou willen houden. Luister als een reservoir... De ander zou zich thuis gaan voelen.…

de koele adem van het heelal is een spiegel van eeuwigheid, over de stille punten van sterren terugkijken. als een verlaten open zee golft de nacht een koude rimpel op het dak de maan speelt een lichte vlek tegen de zware schoorsteen, hoge steven in een donkere vloed van pannen opgeheven.…

Op als de bloemenzee in oude weidse velden Wuif als koraal in het zonlicht Maar ik, ik voel het wild refrein van duizend revoluties De punten van een molenwiek: tienduizend revoluties Als zwart gerande langspeelplaat draai ik mezelf spleen ‘t Is niet dat ik de mensen haat of iets aan hun gebeuren Of dat ik geen geliefde wil om alles mee…

geruisloze fiets die heeft weet van het feit dat ik veel over de tijd uit kan spreiden nu is het me echter gegund daar de ballonnen met vocht zijn bedeeld en mijn adamsappel met roest lijkt bedekt; het had erger gekund, zegt vaak een ongevoelig mens, zurig opgewekt maar nu schuif ik over mijn letters hene op weg naar het eind, verbeeld in een "punt…

punten stippen de glans hoog op de kin. opbollend wit kraakt helderblauw open in het oog van de waan, de zwellende zin. de hand van de macht maakt overal vuisten. elk torso ziet zich met eendere hakvingers wijzen. een man van de markt braakt geldspraak als water.…

projectielen te beginnen Vrouwen, bereid om op een najaarsavond neer te zijgen doen dit slechts omdat er wordt gebokst Comedia del arte maar non divina, o Muze Geen bokser maar dichter zijn betekent veroordeeld zijn tot links direct uithalen met briljante invallen In de arena van het eindrijm wacht je een ondraaglijk zwaar bestaan met punten…

zie dezelfde gezichten ook de gewichten zijn geen maatje te zwaar want zij willen er gewoon bij horen en delen profiteren van het goede gevoel en verwarmend succes maar vissen wij dan niet meteen naast het net dat ons op subtiele wijze voorhoudt dat wij innerlijk en uiterlijk volstrekt uniek zijn en juist dat gevoel op alle punten…

midden in het grote rif het heet clematoris waaruit het zich verspreidt als pijn en sores bezopen klonk hij toen met kussen op haar munt rond sluitingstijd bleek alles klip en klaar haar clematoris als punt wetenschappelijk onbekend gezamenlijk loopt nu onze aanvraag op het patent jammer maar waar blijft zij finaal onhandelbaar…

en draait om daar, die stille punt in je verblinde oog dat ben ik,wachtend op je komst. nee, nog niet...…

Want liefde is mijn levensbron warmer nog dan de zomerzon Liefde is als een centraal punt dat een ieder van ons is gegund. Liefde geeft inspiratie en kracht is als een heldere ster in de nacht Liefde, als iemand je dat geeft besef je toch weer dat je leeft.…

Eenzaam zit ik hier In een donkere kamer Verlicht door het wit Van mijn scherm Waarin met een snelheid Ongekend voor een mens Als een totale machine Zich in het pikzwart Tegen het wit afzettend Mijn emoties en gedachten Via de punten van mijn vingers Zich woorden vormen uit letters En zinnen uit woorden uit letters Ik typ, ik typ, ik…

Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul, Verleng door kleine hapjes ik 't onthaal: Mijn ogen likken zuinig ied're haal, Ied're misplaatste punt op, ied're krul; Met een gedachte aan mij, een glimlach, vul Ik 't wit tusschen twee letters, en 'k vertaal Een inktkladje als een half beschaamd signaal, Dat - als de pen - het hart…

mee hoger, lager, wat kan het schelen gewoon op het ritme van de wind ik wil dit water niet meer delen wil mij verstoppen als een kind ik ga steeds trager, proef het zout zwem slag voor slag terug in de tijd wil me warmen, heb het zo koud zoek een klein beetje zekerheid plots is daar die ene zin ooit geschreven aan de horizon die punt…

schuift serveert gratuit slaat vaak terug hoewel - veelal mis bij snel spel smashen - nee, geheel niet top back spin met ‘t bat de bal scheert over ‘t net tot - als het meezit - heel vet een geteld punt wordt gezet oh, oh, oh dat ’n tafeltennisster toch zo scheef schuin ballen klutst dat ze alle kans verprutst om tot slot alles…

zij snijdt nog brood op de ouderwetse manier zij neemt het bijna als een baby in haar armen - zij moet een warm hart hebben - denk ik een rilling van bijna betrapte herkenning gaat door mij heen ik word weer klein en sta aan tafel met de punt van het mes maakt zij een kruis van korst tot korst het lemmet klieft het grijs van golgotha…

Samen met een handje eenzaamheid En drie theelepels veel te lang alleen Verkruimel een hand verloren dromen Vergeet het kopje verloren vriendschap niet Mix dit samen met een gram teleurstelling En bak een taart vol gevoelens en verdriet Versier hem met een toefje verlangen En wat kleine stukjes zomaar vergeten Snijd er een lekkere grote punt…

de boer heft een witte vuist tegen de woekerwinst het nevelwoud kreunt geschonden door de klauw van het westen de mengelmoes van de Amazone verdunt in de soep van idiote belangen onder de loep van gifkikkers hij vraagt een schouder voor zijn verzet twee weken voor de kiezers zuigen aan de punt van een rood potlood ritselend door lijsten…

Angst voor de duisternis En groeiend ongemak Wie nu nog niet op het juiste punt is weergekeerd Ervaart het vallen van een tak Alsof hij wordt bedreigd Het tempo wordt verhoogd Hij ademt zwaar De bloeddruk stijgt Dan komt het kamp verlicht Toch eindelijk in zicht En als hij daar weer bij zijn makkers staat Is er maar één die praat Hij…

de woorden die jij tot mij hebt gericht waren scherp als de punt van een speer een harde klap in ‘t gezicht doet vele keren minder zeer je hebt zeker nooit gelezen dat die wonden niet genezen pleisters plakken op mijn wonden ze verzachten niet jouw zonden verhullen dat jij me bedroog onttrekken ze slechts aan het oog je ziet ze niet,…