Netgedichten

netgedicht (nr. 10.470):

kopermijn

de boer heft een witte vuist tegen de woekerwinst
het nevelwoud kreunt
geschonden door de klauw van het westen
de mengelmoes van de Amazone
verdunt in de soep van idiote belangen
onder de loep van gifkikkers

hij vraagt een schouder voor zijn verzet
twee weken voor de kiezers zuigen
aan de punt van een rood potlood
ritselend door lijsten met vage namen
leurt hij langs de diplomaten van Europa

ondertussen
weegt hij een handvol koffiebonen
keurt de blos van de mango
schilt zijn magere bananen

de graaizucht naar koper vraagt een duur offer
de pijpen lozen hun zuur in een bekken van slib
het sproeiwater van de akker ruikt naar gasbellen
die ontploffen op de gele, matte spiegel

sindsdien drinken ze rioolzeepsop