8492 resultaten.
Je togaat wit
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.522 je togaat wit
sopraant de
nachtelijke mis
als uitverkoren stem
rees als ster in
stil geboren worden
warmde stro en dieren
in de stal van Bethlehem
bassen donkerden het
slapen van de schapen in het
balken van de ezel naast de os
warmden alten zacht hun trots
als herdertjes
bij nachten zongen kinderen
het blij verwachten
nog…
Witte veder
gedicht
4.0 met 4 stemmen 2.268 Elke keer moest ik wenen,
heimelijk verliefd op Witte Veder.
---------------------------------
uit: 'Vallende Mannen', 2011.…
Witte Haven
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 205 oneindige palmenpromenade
tot aan die witte haven
waar engelen je toewuiven
zingend op een verlichte kade
je leiden naar het Paradijs
waar de Zomer eeuwig blijft.…
Witte tulpen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 216 Zij die mijn ziel omkleden
met witte wanden
balsemen mijn winterhanden.
Witte tulpen
Die lichten door mijn ogen
wiens innerlijke glans
door 't wintergrauw is gedoofd.
laat uw licht mij doorstromen
opdat ik weer in leven en liefde geloof.…
Witte Donderdag
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 149 Priester zijn is zoals Jezus
knielen voor de armste mens,
voeten wassen, nooit vergeten
wat Hij als zijn laatste wens
meegaf aan wie Hem wil volgen:
dat ze liefdevol en één
dienen zouden, niet als heersers
leven, zoals Hij verscheen
in die laatste levensuren,
brood en wijn als teken bood.
Priester zijn is zo getuigen
van het Licht dwars…
Witte bloesems
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 63 Zo schoon en teer als nu de witte bloesems zijn
kan ik het leven niet in arme woorden vatten,
maar blinkend-licht staan deze niet te kopen schatten
te schitteren, verheven boven angst en pijn.
Slecht één keer leven wij en gaan de bloesems open,
dan komt de vrucht als wij door 't licht ons laten dopen.…
De witte sneeuw
poëzie
4.0 met 2 stemmen 391 De witte sneeuw, waarvan de bergen vonken,
Wanneer de hemel stooft en staat in brand,
Die zonnelach weerkaatst, en zonnelonken,
Blijft eeuwig hoog en eeuwig diamant.…
FEL WIT
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 48 Late middagzon
valt over zilverreigers:
het weiland blinkt op.…
Geschilderd wit
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 137 Eeuwig vertrouwen
verlangend naar bloesem geur
in winter portret.…
Witte fietsen.....
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 149 Ze staan er
in rij na rij
zo voor het grijpen
Geen groots idee
vermetel plan
hoeft nog te rijpen
Je mag er spontaan
gaan rijden
over de uitgerolde paden
van 't Natuurpark
waarin de ark
van Noë lijkt leeg gelopen
Sfeer en weer
hoeven ze er
niet te verkopen:
in park 'De Hoge Veluwe'…
over het witte bruggetje
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 260 over het bruggetje
naar de duinen
van Klein Zwitserland
daar wist ik de
momenten van geluk...
ach ja mijn kinderjaren
die afreisden met
de snelheid van het licht
wat ik er nog van heb
is een tekening
van Willem Minderman
in een prentenboek uit 1952…
Witte steen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 234 waar stille wijsheid van oude bomen
traag bewegend in de najaarswind
troostwoorden fluisteren
heb daar de witte steen
zacht als een Memoriam
aan zijn voeten neergelegd…
Witte Sint
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 443 Sinterklaas is wit geboren
maar niemand wil nog heden horen
dat Pietermanknecht, ja, het is niet te geloven
zwart is beneden, maar ook van boven
Sinterklaas houdt het daarom kort
niet dat het aan zijn dichtkunst schort
maar een witte Piet dat is het niet
en als je hem ziet, dan is het geen Piet
zonder letters dus loze woorden
en weet je…
Witte muren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 rondom witte muren
staat een engelen wacht
steriele mondkapjes
in vriendelijke
gezichten
met in hun handen
glinsterend metaal
zuurstof maskers
het barmhartige verhaal
doet ons denken
aan hemelse geschenken
zoete druiven trossen
van de wijnstok liefde
vormen die niet wijken
maar als torens prijken…
Witte muren
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 233 Op deze witte muren druipt geen ander vocht
dan van de witkwast, oh, zo zuiver.
Ik houd van smetteloze muren, waarop
geen nostalgie kan schuren.
Er is al zoveel ongans en weerbarst,
opsmuk en tegenspraak, zoveel
hangplaats ook van halfgoden.
Nee, ik zal niet gauw verzuren
tussen maagdelijke muren.…
Witte nachten
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 151 Het is weer zover, Serious Request
is zo verslavend, dat ik geen oog
meer dicht doe en alles wil zien
en horen. Met een Affligem tripel
binnen handbereik is dat geen straf,
maar een ongekend genot, want het
sterkt de menselijke verbondenheid,
die tegenwoordig door zoveel ruis
en stoornis wordt bedreigd. Top
hoe die jongeren zich inzetten…
Witte bloemen.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 869 Maak schemer van licht in deez' donkre stonde,
Gij kindren der Meie!
Wil begeleien
Wat in levens Meie wordt weggezonden....
Ik heb gekozen
Rozen,
Heel blanke
Bloemen der Meie,
Die lichtend stonden,
Met teder schijnen,
In 't dag verdwijnen.
De plek is zonloos, waar wijlen zullen
De jonge leden van ziel verlaten…
in witte ongereptheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 289 ik zag je
bij de kersenboom
een fiere meid
met in je hart
een bloesemdroom
het roze is zo schoon
in witte ongereptheid
het prille groen heeft er
een half leven over moeten
doen om eindelijk te ontluiken
nu straalt de zon
in je ogen en komt
het geluk uit de bron
met warmte naar boven in
de vruchten die je zal dragen
we…
Witte morgen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 107 Een witte morgen
onder het zonnerijzen
vorstelijk bekleed.…
Witte bloesems
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 120 Zo schoon en teer als nu de witte bloesems zijn
kan ik het leven niet in arme woorden vatten,
maar blinkend-licht staan deze niet te kopen schatten
te schitteren, verheven boven angst en pijn.
Slechts één keer leven wij en gaan de bloesems open,
dan komt de vrucht als wij door ’t licht ons laten dopen.…
Wit Licht.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 122 Wit Licht....…
Met de witte stok
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 111 Met de witte stok sla ik mij.…
Wit en zwart
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.482 Straks sluit
ik de witte Japanse panelen
voor mijn raam. Alles gaat
dicht. Dan is het weer nacht.
------------------------------------
uit: "Rozen verwelken, bloemen"
Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom (december 2006)…
hoe dood het witte was
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.793 we liepen in het wit
spraken zonder woorden
schreven zonder inkt
de tijd stond stil
ik raakte je
er viel een schaduw
uit je antwoord
in stilte op de grond
opeens is er die lach
die op minuten jaagt
de uren vraagt wat
langer te gaan duren
dan stroomt het bloed
en tintelt weer het leven
vergeten we voor even
hoe dood het witte…
Zwart-wit
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 87 De kleuren
trekken weg
uit dit jaargetij
Herfst
van lange duur
dit jaar
Winterwolken
staan op sneeuwen
wind jaagt over paden
Wij maken sporen
in verse sneeuw
niet vrij
van fantasie
zie ik in deze tekening:
een rad-van-avontuur.…
[ Een witte trilling ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Een witte trilling,
van de bloesems, ik huiver –
voor wat komen gaat.…
het verstolen witte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 386 een plaid
nog groener dan de wei
de foto van het pad met
rust en stilte van een bosrand
liet zien hoe ik je toen aanbad
het bloot was rood verbrand
een sprietje gras, een madelief
met nonchalanche op de lippen
ik was macho
en een hartendief jij hoefde
maar te kikken ik zie je weer
in het zinderen van de hitte
het verstolen witte…
het verstolen witte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 270 een plaid
nog groener dan de wei
de foto van het pad met
rust en stilte van een bosrand
liet zien hoe ik je toen aanbad
het bloot was rood verbrand
een sprietje gras, een madelief
met nonchalanche op de lippen
ik was macho
en een hartendief jij hoefde
maar te kikken ik zie je weer
in het zinderen van de hitte
het verstolen witte…
een koppel wit
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 398 je hebt een
koppel wit gekocht
maar 'snachts vliegen
je zwarte vogels
ongrijpbaar in hun veren
tot in de kleine uurtjes
blijf je het proberen
ze strelen
langs je huid
in jouw gedachten
spreken ze te luid
de welbekende zinnen
zo vreten ze je op
heel diep van binnen
je hebt de kooi geopend
nog vliegen ze niet weg
licht…
op het wit van papier
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 444 ik schreeuwde
naar anderen
de stilte die
in me zat
die aan me vrat
zonder geluid te geven
een strijd van
dood of leven tot
ik schrijven ging
agressie verving
die constant
in me woonde
toen zijn woorden
gegroeid zonder
zicht op het wit
van papier, hebben
ze hun kleuren gebloeid
uit de stilte van hier…