Alle inzendingen over natuur

als een baken voor de vele reizigers statisch en fier zijn takken zwaaiend zijn wortels ankerend in de aarde groeide hij onwankelbaar ieder jaar droogte storm en regen trotserend mooier en machtig krachtiger weer terwijl zijn fluisterend blad luisterde naar dat wat de jaren hem vertelden over wie er in het heden passeerden wat hun gedroomde…

De slakjes ontwaken na een frisse regenbui en als je goed kijkt zijn de wolken nu ze breken met helium gevulde schaapjes in de rui…

Als je je kut voelt ga je in het zand zitten Nee je ploft met blote billen in het koraalgruis neer Hoor de kustvogels kliauwend doorklieven Shaah shoeh shaah slaan de golven om Wat ziet een mens in het schuim? Een badkuip vol poppen die ‘zoek de zeep’ zingen En het stukje aventurijn dat door hun handen glipt Een vijftienjarige ikke…

Fladderend als een vlinder vlieg ik mijn leven door. Nieuwsgierig en verwarmd, vrij ontdekkend zweef ik voort. Ik leef in de mooiste seizoenen met zoete geuren en vrolijkheid. De lente en de zomer dat is waarin ik mijn vleugels spreid. En als de druppels vallen schuil ik onder een bloem. Genietend van de verfrissing. Niets kan mij van…

Natuur rustig met rust laten, willen rusteloze mensen niet. We beheren natuurlijke natuur, alsof het onze eigen parken zijn. Zeldzame dieren mogen blijven. Wie het te goed willen doen, zullen we bestrijden uiteraard. Zij verdienen natuurlijk beheer, behalve wanneer ze lekker zijn. Zij wachten in megastallen af, tot ze door ons gemest zijn…

Dampend woud, bruisend van het leven. Eeuwenoud en toch natuur gebleven. Rustgevend tot in de hoogste top. Traag verder slenteren de heuvel op. In de schaduw zit stilte gecamoufleerd. Groen herleeft ongecontroleerd. Vrijheid, langzaam voortbewegen. intimiteiten, geheimen verzwegen. Eindeloos, geen mens te bespeuren. Rijkelijk gevuld met mooie…

De blauwe regen bloeit weer, het duurde lang dit jaar. Het was ook veel te koud, maar… hij heeft het voor elkaar. Ons kale pleintje, triest en grauw... Is nu een mooie tuin, met groen en prachtig blauw. De mezen zijn er ook, en ik verwonder mij, de drift in zo’n klein beestje, zij vliegen af en aan, zo vrolijk en zo blij. De jongen…

Zweven, durven dromen, nu en hier. Een dag vol geluk, een etmaal plezier. Staren naar het ontastbare licht van het vuur. Een duik in het water, de blik op moeder natuur. Enig die kleine dingen, zo eenvoudig en onbetaalbaar. Nauwelijks in het zicht en toch altijd daar.…

Zoveel sterren in de nacht. Die houden over ons de wacht. Sterren zo helder en licht. Kijk omhoog en geniet van dit prachtige zicht. Fonkelend als een edelsteen. Kun je niet om dit schouwspel heen. Die lichtjes geven ons kracht. Elke nacht zijn ze er weer in al hun pracht. We doen stilletjes een wens. Voor ons zelf en onze medemens. Ontelbare…

Een vrolijk lied klinkt het geluid van de lente vertolkt door Merel. Hoe intens ik een vogel waarneem fluitend tussen de takken tegelijk hupt hij vrolijk met beide poten in het frisgroen gras waar de gele oogrand en zwarte mantel opvallen Het is de uitbundige merel, het geluid van de lente in melodie en ritme gegoten. Dat deze forse lijster…

Bij de laatste boom gekomen, in het naakte licht, keek de mens pas om zich heen naar wat was aangericht. Opgejaagd door blinde hebzucht het regenwoud geveld. Koning Midas is uw naam. Uw dagen zijn geteld.…

De zon zakt in vurig rode gloed achter de huizen. Terwijl een merel uitbundig zingt, op de punt van het dak. Sinister zwart tekent hij zich af, tegen het rood van de avondlucht. Zo stil is het, na de hitte van de dag. De blauwe regen voor mijn venster, staat daar roerloos groen te zijn. Een zachte koelte brengt langzaam wat verfrissing…

De zomerzon heeft lange benen en werpt lange zwarte palen achter de bomen vanaf de omslag aan de pijpen waar ze haar koelte in legt op het groen tapijt heeft de zon overal netjes gevouwen broeken liggen wereldwijd in de zoom van één van haar broeken vermei ik mij wereldvreemd verheugd over dit inzicht in de garderobe van de zon zie ik hoe…

Er loopt een kudde in de velden in een weide vol overvloed. Schapen die de dagen niet telden dat hun herder hen weidt en voedt. Schapen die onder het weiden blaten en vragen om beter en meer. Niet dat ze ooit beter bezaten maar zo is hun rede en leer. Hoe pijnlijk is de gelijkenis die ons als schapen wijst in het woord dat ons gegeven…

Hoe zou je leven zijn als je een vlinder was? De vrijheid om alles te doen wat je wil. Zonder verdriet en pijn. Een met de natuur de hele dag maar door. Iedereen is gelijk en ziet er net zo uit. Geen gezeur over karakter of over de kleur van je huid. Je spreidt je vleugels en waait mee met de wind. Als ik nou een vlinder was, denk ik…

Ach, wat een prachtige dag! De zon schijnt fel in staalblauwe luchten. Ik verwacht onderweg per fiets, enkele Teletubbies te treffen. Als ik de volkstuin binnenkom ben ik nog dronken van genot. Ik mag heerlijk in de tuin aan het werk! Ik sla de tuinhuis deuren open, klaar om één te worden met de tuin. Ik zing zoete deunen tegen de bessenstruik…

De natuur is zo mooi. Als een vogel zo vrij. Ik kom in de natuur. En word gelijk weer blij. Ik zie de flora, ik zie de fauna. Zo mooi in de natuur. Ik ben verwijderd van de drukte door een grote plantenmuur. Er hangt bloesem in de bomen. Er loopt een haasje vrolijk rond. 'ik wil hier nooit meer weg' komt er uit mijn mond.…

Jij gaat onder aan de horizon. Ik wou dat ik het begrijpen kon. Drie vingers dik, dan kan ik naar je kijken zonder tranen uit mijn ogen te strijken. Je zakt in de zee maar waartoe? Elke dag weer en je wordt nooit moe. Ik sta op het strand en ben verbaasd. Wij mensen hebben altijd haast. Maar de natuur die gaat z'n gang. Dag in dag uit, al eeuwen…

Krachtig en prachtig Een nieuwe zon gaat onder Verstilde schoonheid. Fietsen langs het einde van de dag waarop een schemering vaalgeel, vurig roestend bladerrood gloeit Voel nog steeds een warmte van een niet gedoofde zon aan Haar ontwakend avondlicht als prachtige schittering voor mijn ogen. Het glooiend landschap met haar heuvels en velden…

Inspirerend licht van opkomst tot ondergaan Verstrooiing nabij.…

Heerlijk die dauw in de ochtend. De stilte om je heen. De wereld zien en horen ontwaken. Je voelt je niet alleen. De geur van de aarde. Van de regen in de nacht. Zo puur en verfrissend dat waar planten op hebben gewacht. Zo verzorgt de natuur zichzelf. Wij hoeven daar niks aan te doen dan alleen een beetje op te passen Om het zo te behouden…

Mooi is de wereld die ik voor me zie. Zo groot en daar sta ik dan als een klein mens die niet alleen kan helpen de natuur te redden. Dat moet samen in hele grote groepen. Een groep van mensen die ook goed weten dat we snel moeten veranderen. Maar niet iedereen doet er wat aan. Ze vinden het alleen zielig wat er gebeurt. en natuurlijk…

Wanneer ik buiten wandel in de vroege ochtend of late avond zie ik je in de verte staan en geniet van je aanwezigheid. Af en toe lijkt het of dat je jezelf schaamt. Kruip je weg, ben je niet helemaal zichtbaar. Maar dat is toch nergens voor nodig. Ik geniet van je volle ronding Want jij maakt het spannend in het donker. Bent een wonderschoon…

Golven rollen als branding over het strand En spoelen wieren, schelpen en wrakhout aan Wissen sporen van verleden uit het zand Maar de deinende zee blijft altijd zelf bestaan Vanaf d’ horizon rollen golven af en aan En peinzend op ‘t duin over verre watervlak Zie ik tot ver blinkend witte vogels gaan Zwevend op thermiek met onvoorstelbaar…

Ik zie nog het roggeveld, waarlangs ik liep naar school. Over het smalle weggetje. Het korenveld... waar zich geen korenbloem verschool. Ik plukte dikke bossen, met prachtig blauwe kleur. En als ik eraan denk dan ruik ik nog hun geur. Ik mocht ze daar niet plukken, de rogge werd vertrapt. En ik moet eerlijk zeggen, de boer heeft mij…

Hertje, zo mooi. Zo sierlijk ben jij daar. Ik voel mij zo ontspannen. Als ik jou streel door je zachte haar. Hertje zo dapper. Zo sterk is jouw gewei. Jij bent zo ontzettend vlug. Je bent zo vrij. Ik loop naar je toe. Door het bos, zo oud. Ik pak voor jou een appel. Een appel van goud.…

Groen is het gras. Groen zijn de bomen. Groen is het leven dat nog moet komen. Maar als het zo doorgaat dan gaat het mis. Dan weet ik niet of er over 50 jaar nog wel zo een aarde is. De mensen zijn bezig de aarde te vervuilen met uitlaatgassen en rommel op straat. Het is echt om te huilen. Moet de aarde zo mooi blijven. Zorg er…

Langzaam gaat de zon ten onder. Wolken kleuren rood en geel. Bliksem begeleidt de donder bij een machtig tafereel. Over alle stille bomen. waakt de grote gouden maan. Vergezeld van mooie dromen die als sterren blinken gaan. Als het schouwspel over is dan pas valt de duisternis. Alles wordt in 't zwart gehuld en de zon wacht vol geduld…

Ik voel in de natuur diep mezelf en ook het Al. En ontdek zo weer het vuur dat mijn licht ontsteken zal. Elk dier, elke boom, al het water en de wind zijn de spiegels van mijn droom van de Vader die bemint. Ik geef mij over aan de adem en het ritme van de kracht om te komen tot het weten dat de schepping is bedacht.…

door de wind geleid loopt de wandelaar eenzaam niet alleen langs groene paden met broedende berm die vol verwachting in eieren genesteld die nieuw leven dragen door zon verwarmd loopt de wandelaar door groene weiden waar lentegras pril de liefde omarmt die sterren fonkelen in ogen die branden vol verlangende lust in vallende duisternis…