Alle inzendingen over Luc van Dam

Gekleurde stipjes over de koude tegels Dansend in de zonnestralen Sprankelde lichtshow zonder regels Waarin de fantasie van een kind kan verdwalen Gisteren schitterden ze van afwezigheid Omdat er wolken waren Vandaag schitteren ze gelijk een mozaïek Omdat de wolken zijn gaan varen Moeder Maria kijkt verwondert neer Op die ene oude dame En…

Bij menig dame kon hij het ijs breken. Zo heeft hij een scheve schaats gereden, is in het verkeerde bed gegleden, en dat voelde als een warme deken. Sindsdien lijdt hij beslist geen koude meer, want hij wipt ergens binnen, keer op keer!…

met gespreide armen wacht ik op de klap je slaat me en mijn paard valt dood we vechten om het vlakje in de hoek onze tenen kaatsen, de koffie geurt lijnen op het bord en bij je mond je lacht: 'ik schaak je met een dame.' zand glijdt de seconden weg is tijd in korrels kleiner dan momenten?…

De ‘show’ verliep gelukkig zonder klachten, Helaas werd die niet optimaal bezocht. Vierduizend kaartjes waren er verkocht, Terwijl ze er aanzienlijk meer verwachtten. Derhalve was de inschatting verkeerd, De ‘show’ wordt daarom niet geprolongeerd.…

hoge luchtdruk, hoofden rood stemmen hard en ogen groot een vermoeide man met een V komt het verkeer regelen de dame met het kind op haar arm mag eerst braaf sta ik beschaafd te wezen met blauwe haarverf in mijn handen…

Ooit was ze een dame met grote allure Nu zit ze stil voor zich uit te turen Haar blik gericht op iets onzichtbaars Ooit sprak ze de meest wijze woorden Maar sinds haar denken ernstig verstoorde Mummelt haar mond onverstaanbare klanken Ooit wist ze dat ze niet zo zou willen leven We moesten haar desnoods een spuitje geven Maar …

Met een tas vol kaarslicht klik-klakt de betoverende dame resoluut door de klinkende galerijen. De passie der verwarrende krullen op de bleke kussens. Het blozende gelaat van de diepe omhelzing. Het waxinegoud gloeiend in de bijna geloken ogen. Zachtvochtig geopende lippen, verwachtingsvol trillend.…

zinderend de dame in de blues vlinders vlammen bij haar binnen blauw verspringen haar zinnen mailt ze vers van uit d’r blouse?…

In de zomer met parasols op het plein en duiven glorieert zij, dan wordt zij van oude dame jonge vrouw, hooggehakt en uitdagend in het volle leven. Zij laat de stilte, neemt geluiden met de kracht van jazz en blues die haar eigenheid kenmerkt.…

wezen naar steeds dezelfde kant de aarde was gebarsten toonde haar dorheid in tal van scheuren door een immens verlies van kracht in verbondenheid daar waar het laatste groen verbrandde aan boom en struik vocht men zelfs om schaduw voor ieder stukje onbeschermde huid in snelle vogelvlucht wat dagen terug naar het stuwmeer en de dam…

Een kleuter vond in de la De literaire werken van zijn pa Een dame zonder broekje aan Bleek in het mannenblad te staan Een aantal blote dames verder en met open mond Viel het blad uit zijn vingers op de grond Verward las hij nogmaals de titel die voorop stond Hij herinnerde zich wat zijn moeder hem vertelde in het bad Dat een jongetje…

Zij fonkelen tot in hun dromen, proberen zo vermaard te glanzen als de tranen van een dame. Dat komt, zij zijn soms zeer alleen, gekluisterd in hun kist van nacht. Zij willen jubelen in zilver, in goud, briljant of diamant, maar pralen slechts met wat zij missen: een hals, een pols, een simpele pink.…

ook al draait de wereld gek, wordt er weer en pion van het bord geveegd, komen ridders om in de vuurlinie, vallen de torens om en raken koningen zwaar in de problemen, je wil toch weer door, opnieuw beginnen, jezelf op de rit zetten om een dame te schaken en als je boos bent aan- gelegd, de tegenstander vermorzelen…

De dame zat te ruim in 't vel en vond dit feit een reuzestrop, maar knapte door een facelift op Ze voelde zich bijzonder wel! Ze dacht: 'Ik ben zo echt een stuk geziener bij de rijke mannen.' Al was d'r huid nu hooggespannen, ze voelde zich een stuk geluk.…

De blonde dame heeft oorspronkelijk zwart haar botox in haar wangen om de tijd stilletjes tot rusteloosheid te dwingen Ach, het is maar buitenkant haar interieur voert strijd met haar unieke duisterkant Karyatides lichten zoutwit op ondersteunen balken van steen wachten op de definitieve bevingen van Hephaistos, smid en hinkepoot van…

een mager zonnetje wat waterig nog verlicht de straat als een guirlande van vloeibaar koper ze stapt het huis uit wat schuchter haar vrienden zijn immers de boeken waar ze zich mee omringt maar sinds kort heeft ze een maatje Chanel een hoogblonde dame op vier voeten dus vroeg in de morgen zie je haar gaan met Chanel aan haar zijde net…

het Wad graast eeuwig in het zoute gras nu de storm spreekt en het water steeds maar hoger stapelt tegen het groen van de hoge dam ‘k voel me nietig nu de dood twijfelt aan mijn voeten er is geen ginder en geen hier slechts wat bijvallen uit een oud geweten de wind als een muziekdoos speelt het spel met ruwe woorden het pijnigt…

De dame neemt 'm voor zich in en Bas beseft: 'Bekoorlijk is ze.' Ze zegt: 'Ga met me mee naar huis; het lijkt me fijn om zonder buis met jou de uitzending te missen.'…

Ik loop nog snel door een lokaal Hoor wat geluiden uit een klas Adem de sfeer in van de zaal; Een fotootje van wat het was Een deur die kraakt, een raam wat tochtig De oude dame mag spoedig gaan rusten En met het hart wat zwaar, de ogen vochtig Zwaai ik naar haar en fluister: ”welt’rusten…” Met zware zucht en hangende schouders (’t is bijna…

Wat ik de hele tijd heb gedacht, dat het ging lukken, je hebt op me gewacht, kleineer jezelf niet, je hebt evenveel macht, je bent net zo mooi als ieder ander, dame wat een pracht, ik wil je omarmen, teder lief, zacht, je bent zoveel, het meisje met magische kracht, we gaan het zeker maken, lang genoeg gewacht, ik lig lekker naast je, in je bedje…

Ik, met mijn uiterlijk van al wat oudere dame, ik moest me schamen!…

De dame aan het eind der gang, die ga ik Cyberpesten. Ik dacht dat zij een Touchscreen was, dat werkt mij in de nesten. Ook Skype ik met mijn dochter, in ver Amerika. En maak ik zelf een filmpje, op YouTube,net voor haar. Het toetje na de maaltijd, heeft altijd Blackberry. En ook het Multitasken, krijg ik onder de knie.…

Er valt een dame met een megahoed te zien en houten karren leveren het eetplezier.…

vanuit het perzik roze bed prijkt hij kloek tussen de lakens rond zijn zomerbruine borst, kassa krakend wulps gedrapeerd er scheren ohhh’s en ahhhh’s gedempt door meters etalageruit toch uitgegild, boven zijn hoofd: een dame buigt en vraagt of hij wat drinken wil daar zwemt een meermin in zijn glas ze oogt hem wulps voorbij en zwaait…

Ze is lief en aardig, en O.. zo waardig, een echte dame is 't en zo fijn het zou een tweede moeder Theresa kunnen zijn alles geeft zij weg, de huisraad van de buurman en het spaarvarkentje van de buurvrouw, de voedselbank staat nu weer blank te glimmen zonder al die dozen met die lekkere dingen voor de allerarmste van 't welvarend…

van de verbeelding deel ik met mijn lief zonder haar gretigheid te verliezen, balancerend op de raakvlakken van zwart en wit , vrees de samenloop van ieder stuk op het schaakbord van haar Muze,herken de kringloop van haar beweging tot aan de laatste zet, door de de wisselende waarheid wordt mijn koning mat gezet, door dezelfde dame…

Ze is lief en aardig en zo waardig een echte dame is ‘t en zo fijn het zou een tweede moeder Theresa kunnen zijn alles geeft zij weg de huisraad van de buurman en het spaarvarkentje van de buurvrouw de voedselbank staat nu weer blank te glimmen zonder al die dozen met die lekkere dingen voor de allerarmste van ‘t welvarend…

Zeer verleidelijk trekt zij mannen aan Terwijl Poetin wil dat iedereen angst heeft Is 't tegendeel het geval voor wie het langst leeft Niet ten onder gaat, maar danst en blijft staan Een mooie, jonge dame geeft gehoor Verleidt de camera en gaat ervoor Snelsonnet n.a.v. een gevoelige plaat van fotojournalist Eddy van Wessel in Dagblad TROUW…

Wat doet het geknielde (dienst) meisje op de achtergrond en wat is de rol van de dame die er naast staat? Mijn visie over het schilderij staat in het gedicht: het meisje selecteert kleding voor de dame in kwestie. (Kleding werd bewaard in kisten in die tijd.)…

ik heb geen idee - mijn liefde, mijn verlangen heb ik begraven en diep verstopt onder de rozenstruiken, in een geurige aarde, vol insektenbeesten, elke morgen hoor ik de klokken luiden van de Nôtre Dame, ach, die mooie dame, haar doffe, bonzende, holle, heldere klanken, geven een zoete, heldere stem aan mijn ziel, tevergeefs wend ik…