Alle inzendingen over ouders

o vader wij zijn samen geweest in de langzame trein zonder bloemen die de nacht als een handschoen aan- en uittrekt wij zijn samen geweest vader terwijl het donker ons dichtsloeg. waar ben je nu op een klein ritje in de vrolijke bries van een groene auto of legde de dag haar handschoen niet op een tafel waar schemering en zachte genezing zeker…

Hoe schitteren duizend bloemen in heid' en veld en woud hier bloeiend aan de glooiing daar slingrend om het hout. Maar niet alleen daar buiten bloeit menig bloemelijn: de lieflijkst aller bloemen bloeit in ons huisje klein. Die bloeme heet de liefde van moeder tot haar kind. Een bloem die ieder onzer thuis altijd bloeiend vindt. Een…

Hoe werd ik begonnen die nacht? In welke schuwe, onzegbare woorden? Of sliep zij, schoof in haar slaap zijn hand op de tast? Het was zomer, met open ramen. Zij hoorden het erf, het gerucht van de hond, het donker gestamp van onrustige paarden. Lagen zij naakt, het dek weggeschopt, speelde hij tot zij duizelig werd en heel zacht? Of lagen…

Mijn moederke, ik kan het niet verkroppen dat gij gekromd, verdroogd zijt en versleten, zoals een pop waarin een hart zou kloppen, door 't volk bij 't heengaan in een huis vergeten. Ik zie uw knoken door uw kaken steken en diep uw ogen in het hoofd gedrongen. En ik ben gans ontroerd en kan niet spreken, wanneer gij zegt 'kom zit aan…

Vader leeft met onze moeder altoos vergenoegd en blij! ), hoe lieven zij elkander, nimmer knorren zij als wij. Toont er een iets te verlangen, dan zegt de ander: dat is goed. Moeder is het best tevreden, als zij iets voor vader doet. Vader poogt altoos te weten, wat de wens van moeder is, En hetgeen haar moet vervelen, geeft…

Als moeder wil je bezorgd de levens leven -- van je kinderen.…

Elisabeth II geeft het goede voorbeeld Een moeder laat haar kind niet alleen Laat haar zo beschadigde zoon niet los De zichzelf zo beschadigde zoon niet los Natuurlijk heeft ze hem, haar zoon Alle hoeken van het paleis laten zien Natuurlijk heeft ze hem ook gestraft Natuurlijk heeft ze hem ook geleend Want het blijft haar kind Haar…

Het scheepsvolk lichtte de ankers En hief een kreet van heil; Het schip schoot door de golven; De zeewind zong in 't zeil. Hoog, in de top der masten, Stak ene kleine hand Vooruit, door vlag en zeilen, Naar 't verre vaderland. Daar zat de jonge scheepsknaap; Een lach zweefde om zijn mond. Och! hij dacht aan zijn huisje Dat in de duinen…

Steeds strakker trok hij zijn cirkels om ons. Hij was nooit ver. Nooit ver genoeg dat wij ons buiten waagden zonder christendom. Van Heere Heere zingend liepen wij door zijn jachtgebied, keken niet op of om. Naderend tot zijn water voelden wij zijn ogen die de sterren konden doven. Later toen hij niet meer van je zijde week en zelf een hart…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

dieselrook was nog zwart zondagen leken allemaal op vijf uur ‘s middags nooit meer mag ik mee aan haar hand, met de bus naar niemendal…

Een drone zou het, het best, het mooist vastleggen De tientallen ouders die hun kinderen opvangen, halen Op de kruising Hazenstraat Elandstraat, Amsterdam-Jordaan Met fietsen vooral bakfietsen komen ze van 4 kanten aan Moeders en vaders zijn in aantal bijna fifty, fifty Onderling wordt er gegroet met hau, hoi of dag De Montessori-zelfontwikkelingsschool…

De afgelopen dagen denk ik meer en meer aan het eiland van mijn moeder en het huis van haar vader, het had blauwe buitenmuren en geen deuren, zoals de meeste huizen aan de baai. De zee, het blauwe huis op het strand, de boom in de keuken die men uit bijgeloof niet had willen omkappen, er was zelfs een gat gemaakt in het dak - alles komt…

Wie zal er ons kindeke douwen, En doet het zijn moederke niet? Wie zal er zijn dekentjes vouwen Dat 't schaars door een holleke ziet Kleine, kleine, Moederke alleen, Douw-douw-douwderideine; Kleine, kleine Moederke alleen Kan van uw wiegske niet scheên! Wie zal naar ons kindeke kijken, Die bleuzende, stoute kapoen? Wie zal er zijn hemdekes…

Is het vandaag of gistren, vraagt mijn moeder, bladstil, gewichtloos drijvend op haar witte bed. Altijd vandaag, zeg ik. Ze glimlacht vaag en zegt: zijn we in Roden of Den Haag ? Wat later: kindje ik word veel te oud. Ik troost haar, dierbare sneeuwwitte astronaut zo ver al van de aarde weggedreven, zo moedig uitgestapt en in de ruimte…

Kindeke, bloeiend in 't zonnelicht, Lachend en kraaiend met je olijk gezicht, Knippend met oogjes en grijpend met handjes, Knikkend het hoofdje boven de kantjes, Boven de licht-blauwe, zijdene bandjes Van je wit, gebold japonnetje, Kindje, lachend in het zonnetje! Kindje, spartelend met je beentjes, Marmer-rozig en zo kleentjes, 0 wat trek…

al tel je nog zo vaak je kinderen eentje mis je keer op keer altijd en alweer al roep je nog zo vaak de namen van je kroost eentje hoort je nooit al houd je nog zo vaak de kleintjes stevig onder je veren dat ene ukje zal zich verweren al zet je nog zo vaak je nakomelingen op je schoot dat ene jonkie valt naast de boot…

Nee, Famke wil geen roze en geen blauw, Haar baby’tje behoort tot de neutralen, Het kind mag later het geslacht bepalen, En maakt dan zelf de keuze: man of vrouw. Straks wordt zijn penis er eerst afgedraaid, En als hij groot is er weer aangenaaid.…

Het kan maar op één manier gebeurd zijn en bij één iemand. Een moeder met twee kinderen en één man. Het was zijn idee om naar het strand te gaan. de kinderkeeltjes juichten. Mama zocht de emmers en schepjes, de reservebroekjes, de zonnecrème en hoedjes, terwijl manlief toeterde voor de deur. Snel haalde zij nog haar teenslippers van onder…

toen ik voor de eerste keer de zee zag werd ik stil zo ontzagwekkend was het ik moest meteen de hand van mijn moeder voelen mijn vader lachte een beetje maar hij deed maar alsof en hij pakte mijn hand toch ook netjes beet ik denk dat hij zelf ook wel onder de indruk was toen liepen we naar de vloedlijn wij drieën toen ik die kledder blauw snot…

Al jaren dood gaat zij nog elke dag een heel eind om in mij. Ik zie haar na het scheren elke morgen voor me, en sta een voetstap in haar schaduw stil. Haar lach tast mij in oog en mondhoek aan, breekt uit zijn glazen kooi de kamer in en zwijgt wat aldoor was verzwegen: dat ze begraven lag onder de duim van een man, in een gat waar een bouwvallige…

Moeder, ik zou mijn hoofd van zorgen zwaar nog eenmaal in uw handen willen leggen, terwijl uw stem m'een oud verhaal ging zeggen, waarvan ik de heugenis nog bewaar. Ik weet een avond, 't is al menig jaar geleden, zoete rook van meidoornheggen, die bloeiend bogen langs de smalle weggen, maakte mijn moede leden loom en zwaar. Gij zat voor…

Moeder de Vrouw is een begrip. Vader de man bestaat nog niet. Vader die Vriend is wèl. Vrouwen die ook moeders zijn, zijn trouw aan hun kinderen, die ze verzorgen willen. Vaders die mannen zijn, maken veel te veel zaad, een lang leven lang, dat ze lief verdelen. Soms winnen wij mannen de kost. Graag willen we verwekkers zijn. Dat is…

Moeder, aanrecht en dweil zoals zij door de kamers dwaalt van het belommerd huis de gang doorkruist en mompelend de ramen aait. Zij spreekt de kasten dierbaar aan of zij hun sleutel goed bewaren en van elke lade het geheim dat zij ooit dierbaar samen waren. Zij boent haar angst voor slechte tijden met het bergkristal en zilver…

Zou ik niet mijn moeder eren, Ach, wat doet ze niet voor mij? Wat mij nut is, mag ik leren; Ben ik vrolijk, zij is blij. Ben ik ziek, ik hoor haar klagen; En wanneer zij bij mij zit Met het oog omhoog geslagen, Dan geloof ik, dat zij bidt. Ja, dan bidt zij, dat ik spoedig Mag bevrijd zijn van mijn smart; Word ik beter, hoe blijmoedig…

ik zoomde in op Google Maps terug naar de roots, het dorp waar ik geboren was vrouwen in zomerjurk op glimmend nieuwe fietsen ("dat was in mijn tijd wel anders!") kerngezonde benen in een eeuwig zomers landschap ik haalde hen met mijn cursor in tot ze plotseling verdwenen waren een algoritme had de gezichten geblurd (zelfs van een hondje…

Mama wenst geluk voor mij, tot haar ongeluk – werk ik niet goed mee.…

Het klopt toch dat ze zich hier overdadig ontvouwden onder jouw zorgzame handen vanaf hun eerste knop jij hun rijping volgde met waren het liefdevolle ogen? en ik menigmaal op dat pad aan de zijkant ... nog voor mijn lippen woorden konden vormen 'niet hier spelen' riep jij alleen maar als een getalenteerde bloemist gaf je voedsel en…

Voor mijn kinderen Ik wilde dit voor uw leven geven, Dat blad en boom en struik uw vrienden zijn, En wolkenspel en blanke maneschijn. Ik wilde dit zoet weten u toebrengen, In lucht en zee en aardrijks diepe schacht, Woont een geheim, dat op uw komen wacht. Ik wilde dit licht schenken aan uw ogen, Waar gij ook wacht of aarzelende staat,…

Kleed je uit. Buig je hoofd. Kijk me aan als ik je met een natte dweil in het gezicht sla. Je denkt dat je een prinses bent een prins zal je komen halen maar alle prinsen op paarden die jou komen halen zullen zijn als ik. ---------------------------------------------------------- uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', 2003.…