Alle inzendingen over planten

Ik wou vandaag ik was een sprietje mooi groen gras, maar da's natuurlijk onzin. Ik had er ook maar weinig aan, ik zou alleen maar ergens staan op 'n weiland of tussen stenen en geen mens zou naar me omzien als ie daar toevallig voorbij zou gaan op hele lange benen en dan wou ik als sprietjes gras weer dat ik een mens was, dus wat…

Als alle mensen eensklaps bloemen waren zouden zij grote bloemen zijn met lange snorren. Vermagerde vliegen, dode torren zouden blijven haken in hun haren. Tandenstokers, steelsgewijs ontsproten, zouden zwellen tot gedraaide tafelpoten, katoenen knoppen zouden openscheuren tot pluchen harten die naar franje geuren, en op de bergen zouden gipsen…

Op een zonnige dag in maart zit je ontspannen uit de wind tot je een grassprietje ontwaart dat brutaal tussen de tegels zich als rechthebbende openbaart Die tegels heb ik vorig jaar vast aaneen gelegd juist om te voorkomen dat onkruid zich daar hecht Eén rukje, maar het haartje blijft Nu houdt het sprietje voeling en groeit tot m’n…

Mij lust de Lent', die bloemgewassen draagt, De Lenteroos, die Goôn en mens behaagt; 't Aanminnigste versiersel voor een Maagd, Ter eer' te zingen. Het is de Roos, de malse Roos-alleen, Met welker blaân de drie Bevalligheên, Als 't Minnewicht met haar ten rei' zal treên, Haar hoofd omringen. Zing, Disgenoot! zing vrolijk met mij mee!…

Ik pakte mijn fiets uit de schuur keek terloops naar de grond iets schreeuwde luid als met wit open mond paars randje, oranje de tong 'wij zijn hier weer en kijken je aan zijn door de donkere winter gegaan wij zijn de stralende sterren in zwarte aarde, tussen beschut droog en dor blad, nu zijn we sterk en onze bruine beschermheren…

Hoge appelbloesems wiegen losjes in wijde bolle kruinen waaronder kleine krentenbomen luchtig ademen uit hun stil vlammend wit de grote gaard vol zuchtjes is een kluwen flamingo's die op wil vliegen maar steeds laag boven de grond door zich heen blijft zweven blije verwondering geeft met opwekkende vragen en antwoord naar ieders zin.…

Traag daalt een bij op een struik bloemen. Vast en zeker, ongehinderd, louter zachtjes zoemen. Behoedzaam en trefzeker wordt zoet vocht ingenomen. Een ontzielde bloem blijft over, het is haar overkomen. Op naar het volgende wonder gesteund door welriekende geuren. In het schijnsel van de zon blijft het insect speuren. Zichtbaar…

Zij behoren aan de herfst en grote vazen met takken eikenblad die ogen trekken mijn tuin sterft reeds af accepteert geen chrysanten behalve dan de afvalbak als ook zij gestorven zijn…

Dat draaft maar, hondsdraf Dat draaft maar Pijlsnel, in 't blauw, eeuw in en andere uit Eer de staak de hop droeg was hondsdraf de hop genas wie zwak was, troostte de hutten Oud-heilbrenger, beroemde; hé, Blauwe Loper! Stadswapen voor de onbekende stad Plant hondsdraf, inwoners Hondsdraf onder je ramen Ruil jullie tamme…

De klimop klautert, klimt zo graag, zo veel wil ze omhoog ze loutert mijn luie deel, ze spoort me met haar kracht aan in te grijpen, haar te begrijpen want hoewel ik haar telkens snoei, aan haar nieuwe scheuten trek uit angst dat ze mijn bomen, struiken bedekt en wurgt, trekt zij 't zich niet aan, laat mij begaan en wortelt, klimt onbedaard…

Een boom kiest zorgvuldig zijn plaats om daar nooit meer vandaan te gaan. Met niets dan zonlicht en lucht versterken zijn wortels hun greep op de wereld en neemt in zijn kruin het overzicht toe. Zonder beschutting wordt het leven in alle seizoenen pas echt getrotseerd. Dat op zijn stam onze hand zich soms neervlijt in een groet of is het…

Als er iemand zuiver wilde zijn, dan was ik het wel. Als er iemand zich inzette voor de mensheid: gedurende mijn tijd. Als er iemand wist wat verlies is, had ik het niet meer mis. Witte lelies zijn oorspronkelijk een teken van zuiverheid. Laat ik, me hier in schikken... tot in eeuwigheid.…

ze is in volle bloei van knop tot wasdom blad na blad opent zich tot het hart zich toont donker tot lichtroze pronkt zij haar barok totdat zij gaat verwelken in een sierlijk sterven op tafel vormt zich een krans afscheid van haar schoonheid…

Ik bleef heel de zomer bij mijn moeder. ze was zo trots, haar hoofd rechtop, genietend van de zon, tussen soortgenoten. Haar leven duurt enkele maanden, dan begint haar figuur af te takelen. Haar lichaam verkleurt, de gestalte wordt stilaan opgepeuzeld. De wind doet haar mooie uiterlijk verpulveren. haar kinderen houden zich met al hun…

In de supermarkt stond je met je soortgenoten de koude grond zo op te fleuren dat ik wel stil naar je kijken moest. Bijna de donkerpaarse tulpen naast je, afgeprijsd, gekocht, hun droge kopjes hingen net teveel. Twee dagen later was jij afgeprijsd, je violet nog steeds zo fel, jouw knopjes klein en teer hingen nu gebogen neer. ‘k Nam…

Vergeet-rnij-niet! Vergeet-mij-niet! Lief bloempje aan de blanke vliet, Wat maakte u toch zo hemels blauw? Een weinig licht, een weinig dauw. Ook 't minnend hart heeft ras genoeg: Hij liefde 't minst, die 't meeste vroeg. Gij vraagt niet veel: een blik, een groet, En — deernis van des wandlaars voet. Toch zijt gij schoon, gij lenteboô! Maar…

Over plannen maken. In het verleden en het heden Probeerde ik steeds plannen te smeden Met het smeden van plannen Ga jij je voor een zaak inspannen Behoren mislukkingen tot het verleden. Veel kan Met een goed plan.…

Het lukt me niet Wie niet ziet Geen mooie dood maar een rijnvis Observeerde m'n bron en Meanderende lang voordat Woorden überhaupt kropen Meeuwen brengen eb en vloed Zodat het ruis en licht zo niet Prijs geeft zo zoet En het Andreas kruisingedicht Maakt alles zo spannend en smoel Vergeef me dit versje zonder doel Het ruis schuimt…

Van zonnebloemen is bekend Dat ze zich naar de zon toekeren Dat weten ze instinctief Dat hoeven ze niet te leren. Maar eens om de zoveel tijd Voelen ze zich verloren, Als ze bij een eclips De zon niet kunnen monitoren.…

hoe de laatste roos in de tuin tussen ‘t kleurend en vallend blad haar pure schoonheid nog even bewonderen laat hoe zij in regen en gure kou haar tere knopje boven water houdt, naar ik hoop niet al te snel verdwijnen zal hoe ik deze roos als zij het redt begin november in ‘n vaasje zet hoe zij dan naast die ene kaars tussen zacht…

mijn tuin kijkt mij verwijtend aan wat doe je nou waar blijf je nou elk jaar hetzelfde liedje alles laat ik op beloop uitgebloeide bloemen blijven vol met zaden hangen ik knip ze niet meer af 's morgens zie ik spinnenwebben nu ochtendnevel draalt tot zon haar mild verdrijft…

Bij het vallen van een gedoemde stad verliet een visser het geweld het vuur zal spuwen iedereen gaat voor 't snelle geld De visser zit aan de waterkant zacht ruist het riet een joint in z'n hand en niemand die klaagt of 'm ziet Een of andere dode zangeres zingt op de radio een lied je moet eerst vangen voor je iets vindt en niemand…

Wat tronen opgericht — en geen vorstinnen! Hoe heffen zwarte stammen 't dak omhoog Van baldakijn of luchten glorie-boog, Hoe wijken hier bossaadjen tot beminnen Verlokkend, zoden om de dans te ontginnen Van reien, daar zich licht-gewiekt bewoog De voet, die droeg de schoonste bloem omhoog: Gestalte, onwis zijn 't vrouwen of godinnen? Geef…

Jouw leven een stramien van bergen en dalen Zoekgeraakte grenzen in bergen van hopeloos met dalen door 't stof Met respect voor jouw doen en begrip voor laten hoop ik oprecht dat jij voor later nu dus wijs besluit Doe dus zeker Echt niets dat jou later spijt Probeer het leven nú in later te plaatsen Trek grenzen voor nu. Verleg ze…

stram strak stijf in knop zwierig geurend volledig in balans doorgeschoten weg volgens velen niet te verhelen schoonheid nog even talmen met uitgebloeid zijn... een mensenhand snoeit knakt jouw stengels de afvalbak eindstation terminus tulpen niet uit…

je reputatie naar de filistijnen de macht je zag het verdwijnen de nacht alles beklijft op weg nooit ingelijfd stroom verder in het niets zonder herder het lied omhult zonder enige reden dit mens als onbenul…

Nu we kozijnen zijn in deze keuken, kijken ze wel naar de leuke overbuurvrouw op haar balkon of een bescheiden lijnvlucht die over komt, maar niet naar ons, die alles omlijsten. En nu we planken zijn in deze vloer, horen ze ons voor geen meter, terwijl we bij de minste beroering vervaarlijk kraken en zij tijdens koken of woorden tal…

`k Snij voor mijn vrouw de rodekool, waar eens de kinderen uit kwamen, die baren we vandaag gewoon, dat is veel mooier, Amen. Hoewel als ik de kool bekijk, en ruik haar verse geur, de blaren prachtig in gelid en donkerrood van kleur, dan is het wonder dat ik zie, al snij ik haar kapot, in deze stomme rodekool, de vingerprint van God.…

Zonnebloem in de nacht troosteloos en grijs. Verliest al haar kracht en pracht. Terwijl de maan schijnt voelt zij zich verdrietig en nietig onder het zwart hemelrijk. Maar kijk in de morgenstond als het al weer licht wordt en de zon opkomt is zij reeds in de wolken. En haar vreugde is dan met geen woorden te vertolken.…

Een boek wordt nooit geboren uit een op roem beluste gek een verhaal groeit enkel van zaailing tot stek. Tot in de bast geschreven staat Boom adem mij Het is nu laat. Samen zijn wij stof geef me een verhaal supermat en dof nu wordt alles kaal. Reuze tof…