Alle inzendingen over OR idealen OR pijn

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Leven trekt sleurt en kleurt maar uiteindelijk kleurt het mijn leven…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Maar daar zij voor haar idealen koos Is zij als redster nu zelf reddeloos.…

door haat en pijn om wat op aarde slechts tijdelijk is als de mens ooit los kan komen van zijn enge aardse begrip stijgen zijn kansen uit boven dromen ontsnapt hij aan zijn gevangenis…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

het gevoel van gemis over wat niet meer is soms wordt het heden ingehaald door het verleden idealen te ver heen wankelend op één been ondergeregend door de realiteit gehavend in de loop der tijd compromis is niet de ideale weg maar soms treft toeval vol de twijfel want eens dichter altijd dichter soms verder weg vaak dicht er bij…

nooit gedacht dit gevoel, dit ideale gevoel en met jou, de juiste persoon voor mij. ik hou van je alles wat ik nodig heb ben jij.…

Ik heb mijn dromen verdronken onze idealen weggesleept de horizon uitgeveegd Ik heb je gelezen gehoord en begrepen mijn hoofd opnieuw geleegd. Uit: Gekken hebben altijd gelijk.…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

Helaas ontstaat de ideale situatie nooit zonder flink wat transpiratie.…

zonder idealen , in koude harde wereld schreeuwt een kind in de straten, maar niemand die hem hoort. iedereen loopt hem voorbij, niemand heeft hem in de gaten, en er is niemand die zich aan hem stoort.…

Ze willen geen belastingen betalen En ook geen boetes, evenmin hun huur Het Nederlanderschap is ze te duur Zij hebben zo hun eigen idealen Liefst zagen ze het landsbestuur verdwijnen Die ‘autonomen’ en die ‘soevereinen’…

Op drugsgebied is daar veel te beleven, Mijn ideale schoonzoons zijn het niet. Al is het bij zo ’n club voortdurend feest, Als je daar weg moet ben je er geweest.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

in haar fantasie is hij een man van karakter een kameraad bemiddeld een minnaar van de bovenste plank en bovenal de ideale vader van haar kind helaas zij heeft - het - mis wát moet er van haar terecht komen…

Je weet het zelf niet Maar als je eens wist Hoeveel ik van je lichaam geniet Zou je het niet kunnen geloven Elk moment dat je me raakt Opent de hemel even zijn deuren Is de tijd even niet aanwezig En zijn er geen verloren kansen te betreuren Dan is er slechts het gevoel Dat mijn lijf en verstand weet te overstemmen Elke keer weer even…

kijk naar me alsjeblieft ja, kijk maar goed mijn moppie hier voor jou staat: daar is ’t ie dan: de ideale man het absolute toppie ik doe niets fout, ik ben jouw droom gemaakt van stevig eikenhout wil met jou samenleven de ‘oude dag’ beleven jouw toekomst? mij wel toevertrouwd! een drankje…?…

III O haar weer rauw & roze in de oren bijten en giechelend de heuvel op (langs ideale lijnen van vermaak), en als je huilde was het van verlangen, om wat je zocht: een warm bevrijdend ledikant -…

in een niet nader aangeduid seizoen schreef ik in de ik-vorm een tijdloos en meerduidig gedicht over het raadsel van het bestaan dat met weemoed en humor tot nadenken stemde en ontroerde het had geen strakke vorm er kwamen zeekoeien in voor en berekeningen van salonbèta's die wel klopten maar niet van toepassing waren en woorden zoals houtekiet…

Laat mijn woorden de steunen zijn waarop jouw wankel hart kan rusten jouw geest zijn evenwicht hervindt en richting voor je eenzaam zwalken om te komen in vreedzaam huis. Mijn gedachten zullen roepend zijn als verdwaald zonder jou in woestijn gelijk schaduwen zonder vaste vorm zoals sluiers nevel in ochtendstond over velden zicht beletten…

Zon overgoten plek Centraal huis van en voor mensen. Dat zou ik me wensen. En dat iedereen Jezus erkent als Heer Elke dag ja, telkens weer De maaltijd houden in zijn huis en heel stil worden bij het kruis. Geen macht, geen aanzien van een persoon, maar dienend bezig zijn zo heel gewoon. De nood der heiligen delen soms met…

Pasjes, Pasjes, Alleen maar pasjes Wat is een Mens nog Meer dan pasjes Alleen - Het pasje Van genegenheid Ontbreekt in 't algemeen…

Hackers en DDoS-freaks! Bankbazen hebben de Cyberguerillastrijd Zwaar onderschat Groeiend in slagkracht en Sofisticatiegraad Leggen zij straks nog Heel Nederland plat…

en groen het donkerbruine maakte je wat bleek je lippen spits gekruld door humor en een volle lach ook hier viel jij weer uit de boot men zag ze liever vol en rood parmantig stap jij door het leven je lengte door jouw genen aangegeven het schoonheidsideaal vond jou te klein tien centimeter meer was het geheim maar trends en idealen…

Waar is het land dat ik heb lief gehad Het land vol warmte en zonneschijn Waar alle mensen altijd welkom zijn Niet door afgunst, haat of nijd beklad. Ik herinner mij de stille vrede In stad, ’t kleine dorp of gehucht In groene weide onder blauwe lucht En nevelig bos dat de kim beklede. Waar is dat land waar elk welkom was Met warme groet…

de lucht ruikt naar lucht het water ruikt naar water - een mens is weer mens...…

De zon, de witte landerijen, De eindeloze horizon Dat is het land waar ik ben geboren Mijn prille leven eens begon De ruime velden bekleed in wit tenue Waar, als straks de seizoenen wisselen, Het nieuwe leven weer tevoorschijn komt Mijn hart ligt daar in kleine dorpen Ergens verspreid over het vlakke land Niet opgesloten tussen vele muren…

Ze zeggen nog wat, Ze zeggen nog wat, Ik heb zo vaak aan mijn hart gehad Als trage brand die node verging, Het hoofd van een mens, dat te sterven hing. Uit de smeulende as van z'n brekend oog Sloeg er bijwijlen een vlam omhoog, 'n Vlam als een vraag. Want ze vragen nog wat, Ze vragen: Wie heeft er mij liefgehad? En voor ze 't vernemen…

Liefdesverdriet is als een bijl die het hart doormidden kapt…