Alle inzendingen over OR terugblik OR STILLEVEN

Ik overdenk mijn leven, het duurt nu al zo lang. Ik kom al mijn fouten tegen, toch zijn ze niet meer van belang. Omdat ik er steeds van heb geleerd, met steeds meer onderscheid mijn eigen domheid kan aanvaarden met een rustige zekerheid. Kijkend naar mijn kinderen zie ik dezelfde kwaal. Zij komen ook hun fouten tegen, net zo vaak en telkenmaal…

onzeker zoeken, de jeugd in een notendop pinda's pellen en zoete Spaanse wijn, de vloer kraakte het maakte niet uit of het smaakte, naar meer, dat dan weer wel wat over blijft is de terugblik, halve liters…

Hebben we elkander toevallig ontmoet Hebben we al dan niet emoties gedeeld Aftastend, terughoudend en alert Onbewust in voor en tegenspoed Soms angstig soms trots en soms verveeld Gods wegen evengoed onze weg Onbekend het eeuwige vloeien Over zijn akkers ze zijn gelijk Onze levensloop naar achteraf blijkt Het is niet afhankelijk van wat ik…

Ik zoek niet langer tevergeefs De kortste weg tussen twee punten Noch de gulden middenweg Was ik maar een dier Dat zich ’s avonds onwetend Te ruste legt in het koele gras Van zijn onverhulde dromen Toch ligt de einder vandaag Weer iets verder weg, Weg van de troosteloze kust En de onrustwekkende geluiden Was ik maar jij en jij en jij…

Van dauwdruppels in het ochtendgroen tot de sneeuwvlokjes die als waterbellen langzaam neerdalend in een winterplas op jouw grijze pluisjes wachtten. Zo veel als de bomen en hun begroeide takken mij wisten te vertellen van deze waarheid; zoals de parelmoer blaadjes in de groeiende april donkerte lichtroze kleurden, zo spraken zwijgende…

Voor me de schedel van grootvader van koperen hersendak voorzien met uitsparing voor sigaretten hij grijnst al veertig jaar Ernaast de baarmoeder van oma keurig in wekfles bewaard, daarin groeide mijn moeder: ei werd mens deze machine in sterk water gevat Als trofee de rechterarm van vader en de moederkoeken van de zussen eronder de foto…

Zij kunnen van elkaar niet worden losgemaakt. Geheimen zijn ongeneeslijk, de duisternis onder haar rokken, de armoedige broek bij haar dood, de knoop in zijn zakdoek gevonden, het machteloos lid op zijn lijk. Oude man levend met het portret van een vrouw, oude vrouw levend met het portret van een man: zoals ze keken in een lens. ------…

Langzaam komt het schilderij in beweging de in strepen getrokken wolken lossen op en een oude beuk schudt zijn dichte top bevrijdend los. Geen dwang, geen plichtpleging ontsnapt aan de knevelende hand van de oude meester uit het lage land Behoedzaam strekt het paard de broze benen het linnen spant in de krakende lijst en het wegbarstend…

ik ben van hier met volle vaart naar ‘s and’ren daags gegaan en nog terwijl ik onderweg nog peinzend over morgen kwam d’and’re dag alsof het nog vandaag - maar onweerlegbaar gisteren of eerder nog daar was ik dan zag om me heen en merkte ja dit ken ik hier hier kwam ik vaker langs op weg naar morgen ik zette mij verwijlde kort…

vergeten verhalen vertellend verbeten vertalen versnellend verdorven vertering verbeeld verworven verkering verveeld gebonden gedichten geschreven gevonden gezichten gegeven gedeelde getoonde gevaren gespeelde gekloonde gebaren bedachte bedoeling bedreven betrachte bevoeling beleven bedrogen bebaarden bedwongen bevlogen bejaarden…

Dood is stilte Je kan het horen De klok van de toren De klok slaat elk uur vanzelf Tussen elke slag is het de dood zelf Aan het eind van de slagen klinkt het als eeuwige dood Echter het is het leven waar sterven wordt vergroot…

tussen lommerrijke bomen liggen bruinwitte vlekken roerloos bijeen verstillen zelfs hun lome staarten lijdzaam wachtend op de koele avond schemering…

sprekend van stilte ik heb daar beslist nog veel weet van het was doorgaans zo dat alleen de natuur aan stond vooral de mieren mij niet koud lieten als het regende waren er ramen van glas om door naar buiten te kijken naar de regen liefde was er volop iedereen zei dan ook dat ik vooral heel lief moest wezen aannemelijk zodat…

gebogen leun ik op de steunen van mijn statigheid een rustpunt terzijde van de schouw een monument van waardigheid een hoge zetel met leder en uit donker eikenhout opgebouwd de jaren zijn ons aan te zien als het sierlijk schrijnwerk verschoten rouwt de haard uitsterft gelijk mijn toekomst die stilaan verflauwt…

Als je je jeugd bekijkt met ogen van iemand die nu ouder is in dubbele zin hoe kun je dan niet zien dat al wat zij bedoelden was goed te doen, recht uit het hart, dat liefde zich vaak niet vertaalt in zachtheid zonder norm maar heil ziet in de regels waartegen jij als jonge hond wild te hoop liep in verzet Je was voor hen het liefste…

Ze staan er te schoon om niet bij elkaar te zijn vier boerenpaarden…

Arpaillarques 28-05-'08 (le pain les cerises et le palmier) een stilleven maar wel één met een vleugje van hier zoals je het eigenlijk verwacht in het zuiden Lejo van Kuijeren…

leeg, mijn dagen die zonder een woord beginnen in nietszeggend blanco dat schoon blijft van zinnen vol, mijn hoofd barstend van vragen die onbeantwoord de leegte slechts verdagen…

Zijn verbeelding voelde kleuren die waarheid glans geven diep verlangend naar de passie van contrast Maar de schilder ademde realisme en koos lichtgrijs voor het schetsen van zijn eigen stil leven…

De dag dat ik terug zal blikken aan het einde van 'de lijn', al mijn daden zal rangschikken en mijn levensfilm kan bekijken, zal ik dan tevreden zijn? Zal ik zelfgenoegzaam stellen: ''k Heb van weinig dingen spijt'. Zal ik zonder schroom vertellen: 'Voor natuur en simpele dingen, daarvoor had ik echt geen tijd'. Heb ik nooit kunnen beslissen…

Een tuin bezaaid met bladeren Een verroeste Verweerde trampoline Een prachtig beeld Voor een idyllisch stilleven Mijn droom wordt ruw verstoord Mijn trein dendert voort Symbolisch voor De tijd van het jaar en De tred van het leven…

je stroomde net als de rivier nu ben je net als een met de nek naar de grond toe gebogen koe, herkauw- end enkel een paar mooie herin- neringen.…

dood wild op gedekte tafels, handgeschilderde ogen, tranengevuld ontroerend onverdorven blijven mensens meesterwerken, veel besproken werkjes, verantwoorde compositie in alle eeuwigheid bestaan zonder hoop, geschilderd realistisch en met nog veel meer liefde, naam je GOD zijn oordeel aan, dat alleen maar de niet bewegende objecten, stillevende…

lopend door het bos wandelt een tak met me mee beelderig passend…

Dozen vol vergeelde foto's in een stoffige zolderhoek vertellen zonder woorden meer verhalen als een boek. Beelden van een leven vol van blijdschap maar ook pijn nemen je mee naar het verleden tijdmachine in het klein.…

je tuin een levend schilderij in de klimrozen hangen pinda’s voor de mees en de verwilderde parkiet maar de vlaamse gaai zie jij daar liever niet die veelvraat is brutaal je rozen doen het goed de rododendron ook beide in diverse kleuren en de pas geknipte haag vormt een gladde kraag bijna op gewenste hoogte om jouw favoriete plek…

Het stilleven van mijn leven…

Bij Willem van Aelst: Stilleven met Jachtattributen en dode vogels, uit 1664. -------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

Levensoverdenking is een moeras zonder eind. Een lichte nevel glijdt ongehinderd over het natte gras om dán mist te zijn - voor korte tijd. Kon je maar die klein berken laten groeien tot reuzenbomen, dat groepje grauwe struiken bewerken tot een tuin - mooier dan je dromen... In de poelen drijven blaadjes, traag _ maar geen mens of dier…

in volheid van leegte vormt een opgerekte schaduw smalle strakke strepen over zand, in uiteinden verbonden, wijzend naar een verhoogd terras daar, verder, onder azuur waar zicht in ongrijpbaarheid landt een transparant glas, verguld met aangeslagen licht, reikt over eigen lengte heen opweg naar een bindend slot echter door de zonnestand…