Stilleven
Ik zoek niet langer tevergeefs
De kortste weg tussen twee punten
Noch de gulden middenweg
Was ik maar een dier
Dat zich ’s avonds onwetend
Te ruste legt in het koele gras
Van zijn onverhulde dromen
Toch ligt de einder vandaag
Weer iets verder weg,
Weg van de troosteloze kust
En de onrustwekkende geluiden
Was ik maar jij en jij en jij
Die slapen met de ogen dicht
En de oren gevangen in een lege stilte.
Was ik maar het zijn zelf
Dat dartel draaft in de koele weide
En in het zand langs het onzichtbare meer
Zich wentelt in de teloorgang der dingen.
Geplaatst in de categorie: filosofie