240 resultaten.
troosteres
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.232 aanhoudende stroom langs
verweerde kusten
die ons bestaan overstijgt
in broosheid berusten leert
waar weemoed in het gaan
en keren schuilt bij een teer
gemis over weerzien droomt
onder weidse luchten lasten
minder drukken in wiegend
avondrood worden verlicht
waar een mensenkind zich
door de zee gedragen weet
hier aldoor…
" Opus dei "
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 296 Volle moederborst
begeerlijk voor het mensenkind
altaar van de zon.
Onbezonnen zijn,
het witomrande doodskleed
in de knop te sterven.
Kweek zoete tranen
in een kelk, dag tot dag
het brood van schoonheid.
Tussen de lippen
kastijdt een dorstige ziel
‘Opus dei’ in verwijt.…
Jouw As
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 773 Jouw as
verstrooid op het gras
Jouw as
meegenomen door de wind
want eens was jij een mensenkind
Jouw as
waarheen gewaaid
waar?
voorgoed onvindbaar
Jouw as
is zijn weg gegaan
zoals jij bij mij bent weggegaan
Jouw as
krijgt een laatste groet
vaarwel mijn lief
het ga je goed…
Ik ben niet bang
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 131 Snik,
Snik,
Drup,
Een verdwaalde traan
Over mijn wang
Laat maar gaan
Het laat een spoor achter
Maar ik ben niet bang
Drup,
Drup,
Snik
Ik kijk naar buiten
Het regent
Tik, tik, tik
Op de ruiten
Een kille wind
Plets, plets
Ik schrik:
een silhouet
van een mensenkind
Angstig, gekwetst
en omringd
door haar
schreeuwende kornuiten…
Liefdeslied
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 236 Alleen jou ken ik nog,
jouw gezicht, jouw ogen,
jouw naam zijn in mijn
ziel gekrast -
Kom naar me toe,
kus me en vertel me
de naam van dit mensenkind
dat je ooit hebt liefgehad.…
Voor de meestbiedende
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.261 Verslagen ga ik onder zeil,
Berooid, maar ruim verlicht het veld
Voor de meestbiedende.…
Onze eigen wil!!
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 690 De hel op aarde
door verdorven machten
Zij verspreiden hier hun
kwalijke krachten
Misschien heeft Lucifer nu zijn zin
Er gaat toch nooit iemand tegenin
De hemel op aarde
leidt naar het licht
Waar ieder mensenkind
toch wel voor zwicht
De poort van geluk zal opengaan
voor een nieuw en erg mooi bestaan
Daarom zeg ik nu ook vaarwel
en verblijf…
Sprekend zichzelf
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 164 Sprekend de moeder
wat lijkt zij/hij op z’n vader
op z’n opa, oma, tante, oom, neef, nicht
uiterlijk vertoon allemaal
bij de geboorte, het nieuwe leven
van een baby, mensenkind; meisje/jongen
het is de toon
die de muziek maakt
afwachten dus, zijn/haar smaak
gun het kind z’n eige
z’n eigen unieke ik
sprekend zichzelf!…
SPIEGEL
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 Leiden
anno 2015
Oude en nieuwe rijkdom
spiegelen zich
in oude grachten
De vensters
hoog
de gevels hoger
En erachter
speelt zich
het leven af
Het koren
van het kaf
al langer gescheiden
Leed en lijden
met -onzichtbare- hand
in willekeur rondgestrooid
Aan lager wal
geraakt
bestolen en berooid
Hoe valt -ook-
stille…
zijn verkNIPte liefde
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 180 wanden
van haar immer stralende gelaat
puurt zij liefde uit de stenen
van zijn veel te lang verweerde
en mogelijk versteende hart
zij is de nimf in vrouwenkleren
waarnaar hij zo lang heeft gesnakt
hij vindt soms ook een antwoord
op de vragen van haar wezen
maar meestal blijft hij zwijgend
aan haar rokken hangen, hij is
opnieuw geboren mensenkind…
knap lastig
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 70 voor een dwarsliggend
mensenkind in de wieg gelegd
om aan rust en roest te knagen
is de krib al gauw te krap
enfant terrible dat in
beweging groeit als de
verst afdwalende tak
van een stam
de dwarsdenker doet
de wereld kantelen
scheurt zich los van alles
wat altijd al zo was
een bevlogen rebel
overstijgt de kasseien
ontregeld…
morgen maandag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 335 behoedzaam neemt hij zijn
gerei en de fiets op
de zon komt op en lawaai
in de verte , hier is ’t stil
rond de vijver met twee
hengels en wat aas
de hele dag zit hij daar
soms gestoord door
een wandelende vraag
of een snoek op oorlogspad
hij rolt geduldig zijn sigaretjes
zoals hij vist naar rust
ondermaats terug gegooid
rustig en berooid…
Vooravond
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 111 morgen gaat het huis tegen de vlakte
lijken bomen berooid, op slag
hun staketsels gerooid
komt herinnering in de wurggreep van kaalheid
geraakt althans het fundament van
het ooit onmiskenbare in sluierbewolking, in stiltekramp
ontaardt aarde in ontgronding
morgen is het te laat
gedaan
er is nu geen tijd meer om foto’s te vergelen
of oude…
Meesterhand
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 655 het wond’re kunstwerk der natuur
verraadt een ware meesterhand
een witte lelie, rein en puur
bloeit zomaar aan de waterkant
een merel in het schemeruur
die fluit als vrolijk afgezant
het wond’re kunstwerk der natuur
verraadt een ware meesterhand
de lucht van hemelsblauw azuur
de zon, de schelpen op het strand
een mensenkind in Nederland…
De ziel is huismeester
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 179 Vat vol tegenstrijdigheden
Ben ik, kolkend van
Vrede en woede die
Tegelijkertijd ongrijpbaar
Zijn - het goede heb ik
Voor met ieder mensenkind
Maar sta ook hatelijk
Tegenover hem als ik
Omzie naar zijn hopeloos
Menselijk tekort en ik
Hem zijn wandaden
Vergelden wil -
Val ik terug op het
Geweten waarin mijn
Ziel nochtans…
Regenboog
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 617 hemel
Laten woorden vallen op de aarde
In vlammend vuur van licht en regenbogen
Raken zinnen in een mensenhart
Dichters wonen in een hemel
Moeten naar de aarde dalen
Worstelen met strijd en macht
Zoeken schone zinnen voor de Goden
Dichters wonen in een hemel
Een land verdwenen voor het mensenoog
Verlangt de aarde naar de dichter
Het mensenkind…
leven op aarde
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 198 De grond beeft en
trilt en het schalt uit de zee:
het zuchten, slaan en rollen,
terwijl ik toekijk en ween,
een klein liedje erbij en ik kan
er weer een paar uur tegen,
voor ik mezelf weer over
van alles en nog wat opwind,
over wat ongetwijfeld belangrijk
is, ik, klein, lastig mensenkind.-…
Mens toch...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 geschonken
die trager maar korter zijn
het ochtendroze met avondrood geschonden
leven als zachte rozen of venijn
ik ben mijn weg gegaan
dag na dag met anderen
niemand kan het veranderen
toch blijft bestaan een eeuwig begaan
leven, een flits van wachten
op wat komen moet
eindigheid, één verachten
voorbij het kwaad en goed
kan een mensenkind…
Ter inzage
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 127 haar logboek open
Ik mag de glazen letters lezen
Hoe stemmingen daalden en rezen
Hoe krabbetjes het strand opkropen
Hoe zij genoot van schepen slopen
Om zeebanketten werd geprezen
Maar ook hoe zij werd nagewezen
Door tevergeefs op terugkeer hopen
Van schipper, stuurman en matroos
Maar buiten dat trakteerde zij
Op schelpen voor het mensenkind…
het bestaan als draak
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.932 de marges
van de cyber zijn
van het wel
is altijd niet
geposte gevoelens
gedachten
niet gebonden aan
laat staan
geposteerd
als werkelijkheid
alles illusoir
adres identiteit
controleerbaar
van waarheid
van zachtheid van rekkelijkheid
ontdaan
‘t is de kreet
van zintuiglijk
beroofd berooid
het klotend krijten
van de gevoelsproleet…
Gekooid
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 1.504 Getemd, gekooid
Gevangen achter medicijnen
De kop nog goed
Het lijf beperkt
De ruimte die ik heb
De hindernissen die je steeds weer merkt
Getemd, berooid
Beperkt in het verlangen
De kop nog goed
Maar in de geest gevangen
voel ik de verandering
Draait alles slechts één richting op
met droeve melodie
waarin ik mijzelf vervagen zie…
Fall Out is Expected
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 434 Het berooide beeld bevat
dodelijke verfijnd smakende
tot braak vervallen componenten
Zo vredig stilgevallen
angstig neergeworpen
onverwachts ontrukt in
een hoogtepunt van
arrogant menselijk falen
Sluipende moordenaar cellen
besmetter kanker opkwekend
wekend en wenend over toekomstig
wegvallend leugenachtig verlies
De kinderen betalen…
Gebed in de kerstnacht
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 1.653 Ontwindt de touwen
wanneer een nog gebonden mensenkind
zich stil in Hem hervindt!…
Vrije vlucht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 355 Bomen wuiven westenwind
buigen over ieder mensenkind
dat bij hen wat luwte vindt
waar vogels zich verdringen
om genesteld in hun armen
de onschuld te bezingen
die de aarde zal verwarmen
tot de kou, die ooit zal komen
hen zal verjagen uit de bomen.…
Hulptroepen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35 Welkom klein mensenkind
hier op de planeet
waar jij gewenst bent
verandering nodig is
vandaag start jouw toekomst
morgen begint je verleden
in een roerige wereld
waar zachtheid vaak ontbreekt
jij als nieuwe generatie
brengt ons hoop
voor een nieuwe mensheid
die het anders wil gaan doen
die kan opgroeien tot
een evenwichtig rechtvaardig…
Ooit
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 594 beleven
er was niets wat ik niet kon
Ooit
lag de wereld aan mijn voeten
ik vloog op vleugels van de wind
iedere dag kon ik vol blijdschap groeten
volwassen, bleef ik dat blije kind
Nooit
gedacht wie zal bepalen
of mijn leven is voltooid
is het de dominee, de dokter
of de specialist
soms wou ik dat ik het wist
zonder kracht ben je berooid…
Judas Iskariot (Matheus 27:1-10)
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 436 onder zijn hoofd
ogen die branden
verward en verdoofd
Verbeten mond
heeft Hem gekust
voelt nu geen grond
en ook geen rust
Dienend het beest
schijnheilig geweest
en vastberaden
de Liefde verraden
Schuldig branden
dertig in getal
in zijn handen
't werd zijn val
Berouw gekomen
't zilver gegooid
zijn leven ontnomen
arm en berooid…
Hoog in de lucht
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 597 Jij kleine slaper met je stille ogen
De lente is je vriend
Sprankelend zijn je dromen
Jij wilde vogel met je schalkse lach
Onstuimig in je zomer
Krachtig in je vleugelslag
Jij mooi mensenkind met je eigen lied
Helder in de herfst
Zoekend naar je eigen stem
Jij lieve, kleine engel
Als sterren in de winter
Meedragend in mijn hand…
In afwachting van....
hartenkreet
4.0 met 25 stemmen 3.761 Ben benieuwd naar dit mensenkind,
dat ook een beetje mijn genen draagt.
Warm in moeders schoot en beschermd,
straks klaar voor de grote-mensen wereld.
Maar als het eindelijk zover is,
zul je met liefde ontvangen worden.
Zal ik m'n uiterste best doen een lieve oma te zijn,
er voor je te zijn, zolang ik je oma mag zijn...…
Hunkering
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 166 Licht als een donzen vlok,
jouw luisterende oren strelend,
dekken ze warm het broze hart toe
van een liefdevol mensenkind.
Dauwdruppels,
miniscuul, klaar, helder en zuiver,
glijden schuchter over de nerven
en pronken op het zonneochtendblad,
volgend elke levenslijn.…