Alle inzendingen over Briesje

Dank zij de reiger, die stil staat te vissen, terwijl een tortel zacht haar deuntje koert en glazenwassers zemen rond de klissen, een briesje ’t water eventjes beroert en men de Aalsmeerbaan niet heeft gekozen (geen ene Airbus vliegt er dan voorbij) en ‘k zit mezelf met nietsdoen te verpozen, voel ik wel degelijk: Ja hier ben ik echt vrij…

bloemenhoofd Zachtjes op het spiegelende tafelblad Zichtbaar voor het oude oog Die uur na uur haar pracht doorzag Was de dood gestaag in haar bladeren omhoog gekropen Om haar sprankelende schoonheid langzaam te doen uitvagen Voelbaar voor het warme hart dat haar beminde Zuchtte de onlangs gestorven lelie Haar laatste ademtocht uit Als een kalm briesje…

de kikker in de sloot de poes op schoot het spelende kind bliksem, storm en wind kleding die je warm houd een dak boven het hoofd genoeg te eten hebben dorstlessend water hulp bij moeilijkeden oplossingen door ingevingen tevreden zijn met niets de kleine dingen waarderen dankbaar kunnen zijn de vroege lentezon een verkoelend zomers briesje…

als de wind jouw tranen droogt zon jouw hart verwarmt volle maan je laat dromen sterren bekoren wil ik met jou genieten van het leven om ons heen zoek de mooiste bloemen schenk ik jou mijn hart wil ik wind zijn zacht jouw ogen strelen je haren beroeren een briesje zo zacht zal ik zon zijn jou in warmte omhelzen zorgen…

Morgen schemer door de ramen, briesje wind over het water, Bloemen in het veld. Bloemen in het veld waarin ik wil liggen met jou, waar wij samen genieten van de schoonheid om ons heen. Waar wij de stilte vullen met onze hartslag, en de bomen ons beantwoorden. Waar wij tot in de wijde verte alleen zijn.…

de wereld om ons heen verdwijnt zwoele wind zingt haar hart aan diggelen als elfenstof verspreiden de deeltjes door de ruimte als sponzen absorberen we elke emotie de steden om ons heen verdwijnen niemand verstaat haar taal maar elk woord wordt voor waar aangenomen zij rilt maar wij hebben heb het koud en dromen van een zomers briesje…

keert de wind zich van mij af toch, neen ik ben niet bovenwinds of onderwinds, ben slechts de loefzijde en ben trouw aan ieder zuchtje in al mijn naakte verzen voel ik me als een gelaarsde windjammer, groots en bovenmaats en gemodelleerd naar tijd en evenwicht het ballast werkt als een anker, het vertraagt mijn schreden in een briesje…

Een zacht briesje op een zomeravond, die onze huid deed afkoelen. Uw hart, dat lieflijk aan een mens mooie dingen bezorgde. De noten van een lied, gespeeld in harmonie met de strofen. De hemel, diepblauw, zonder een wolkje, maar zelfs in dat wolkje, tekende je zo’n mooie gezichtjes.…

Een briesje dat naar binnen sluipt, geluidloos en zo kil, kunnen denken over morgen, bedenken wat ik wil . Terugdenken aan dat één moment, zo mooi en zo intens, het herbeleven van die éne keer, is voor mij de enige wens. Denken aan de toekomst, aan wat het leven geven zal, een overgelukkige vreugdesprong, een moordende diepe val.…

Een kabbelend beekje, een briesje zo kil, jouw eeuwige liefde is wat ik wil. Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

Een kabbelend beekje, een briesje zo kil, jouw eeuwige liefde is wat ik wil. Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

en de nachtvlinder amechtig de holten van de surfinea kiest vervagen de geluiden, versterft traag het licht kruinen doemen dominant op hullen zich in donkere pracht een muggenzwerm warrelt kringelend op animeert het straatlicht in de zomerse nacht onder Cassiopeia's Wiegende stoel klept een verre toren trouw middernacht een kalm klam briesje…

Als ik naar buiten ga raakt een zacht briesje me teer aan. En alle bloesems met hun honinggeuren openen in mij zomaar vastgeklonken en vergeten deuren. Het held’re water bij ‘t kanaal, dat wiegelt, kabbelt zachtjes haar verhaal, beschermd door ‘t riet, dat zich roerloos spiegelt.…

voorjaarsregen geheel bevrijd van het hard bevroren winterjuk op het wilde land, niet in straten of in stegen, smelten lentebrokken samen tot een spektakelstuk Daar is ze weer een lach verlaat haar ranke morgentooi al dansend op de nevels achter het meer begroet zij het hoge riet en gras van laag allooi Ik tast naar haar gestalte voel het warme briesje…

Er stond een stevig briesje Maar dat deerde niets Want de wind deed zijn best En mij ook op die fiets De zorgen raakten langzaam los Had ze toch goed ingepakt De wind kreeg vat en plots Waaiden ze van hun zitplaats af.…

De moeite die ik doe om overeind te blijven in een koel en onschuldig briesje vanuit zee, ik probeer er wat gedichten over te schrijven, maar om het echt te laten lijken valt niet mee. Altijd staat iets in de weg, de verbeelding of anders wel de vorm van het gedicht, en de rijm.…

Schrijven gaat vaak over grote zaken, grote mensen De dood, de daad Grote liefdes, Groot verdriet Heilige vrouwen die plots verschijnen en verdwijnen Perfecte lentedagen, 24-25 graden en een fris briesje Zelfs perfecte herfstdagen die ideaal zijn om je eenzaam te voelen Alsof schrijvers in hemel of hel leven Maar nooit ertussen zoals jij…

lieve geest van dit huis, je werpt vertrouwde schaduwen, silhouetten op de witte muur je sluipt door al mijn kamers, je blaast een zachte briesje in het dons van mijn kussens, ik hoor je flemende stem, en wanneer ik sta te douchen, fluister je in alle stralen lieve geest van dit huis, je bewaart mijn heftige geheimen, je woont in de…

Teder kuste zachte wind het lover en zo warm beminde ‘t briesje mij Mij sloeg haar hartje alsmaar over haar liefde kwam nooit dichterbij Langzaam naderde een waarheid door deze nacht, zo zwart als roet Einde liefde streed de doodsstrijd ‘t einde kwam mij reeds tegemoet Gesproken had deze zachte wind van mijn lieve liefje van voorheen Die…

gestemd denk ik vandaag aan een ijsje dat op een hoorntje wit gekegeld zich van de zijkanten likken laat ik verheug mij op de dagjesreizen naar de kinderen en hun kroost of de vrienden en vriendinnen die wij vrij weer maken zullen ik droom heel voorzichtig ook van een camping in het najaar waar op het terras de zomer nog een heerlijk briesje…

vlinder we horen ver verdriet herschrijven een bezonken Testament van Boudewijn en Bob alleen over de dingen die we liefhebben hallucineren met Gabo in honderd jaar eenzaamheid kennen de wetten van weerstand en woede we voelen Brel’s dictaat van norse vloed die beukt aan het zwart basalt Amalia’s fado over uma casa Portuguesa een briesje…

Ik hou ook van de wind, zei het vrolijke zomerkind, Want als het vreselijk warm is en je gezicht op een tomaat lijkt, dan is het heerlijk als een briesje zachtjes langs je heen strijkt. Ik heb een hekel aan de wind, zei het mopperende herfstkind, Hij rukt de blaadjes van de bomen, het stormt en er valt veel regen.…

Ik lig op mijn zij en kijk naar jou wimpers trillen licht in het duister heel zacht kus ik het puntje van je neus terwijl er een glimlach om je mond verschijnt raak ik jouw lippen als een zwoel briesje even vlinderlicht aan zuchtend streel ik de kleine rimpeltjes rond jouw ogen tel de sproeten op je wangen tintelende vingers glijden…

Een zacht briesje strijkt door mijn haren, een geruststellend gevoel. De stilte ontneemt mij mijn woorden, en fluistert zacht in mijn oor. Ik luister goed naar het ruizen van de wind, het zwiepen van de grashalmen tegen mijn gezicht en de dag die overgaat in de nacht.…

Door het gras waait een aangenaam koel briesje. Het stille schouwspel, geeft mij het gevoel een onmisbaar stukje te zijn, in een wereld van dromen en realiteit. Door dit korte moment buiten de tijd, voel ik me verbonden met de wereld om mij heen. Niet zozeer de mensen, of de dieren. Maar alles bij elkaar.…

het is alsof ik uit een diepe slaap ontwaak ik open mijn ogen en zie dat het donker is de maan staat hoog aan de heldere hemel en beschijnt het grasveldje waarop ik lig een koel briesje verdrijft de zwoele warmte ik draai mijn hoofd opzij en zie jou je ligt naast me en kijkt me lachend aan jouw helderblauwe ogen glinsteren in het maanlicht en…

vrienden als mooie bloemen ze verwarmen hart en ziel koele beekjes om je te verfrissen of je bezeerde voeten in te wassen zoetigheid is er wat smeltend op je tong vertroosting biedt als een warme arm om je schouder soms leun je tegen iemand aan die even mee loopt op je pad, je reikt je hand je schenkt je hart maar altijd is er dat briesje…

weer de liefde De ruzie is nog niet begonnen Verdriet gaat terug naar blij Verliezen verandert in gewonnen   De ziekte wordt weer gezondheid De boze brief is niet verzonden Strompelen wordt weer kunnen rennen Wat verloren was dat is allang gevonden   De kou dat wordt weer warmte De pijn gaat terug naar pijnloos De storm wordt weer een briesje…

Hij staat op '2', ‘t Is een briesje dat ik voel van voren. Het is geen mug meer die ik hoor, maar slapen doe ‘k nie. Morgen, kom dan maar weerom, dan voel ik mij herboren. Valeriaan of kruidenthee, ze zijn me mij gegeven, Eer de wekker afloopt, weet ik. ‘t Was Morpheus die mij zacht liet zweven. De ventilator zwenkt en ruist.…

Als je zo kan genieten van de natuur ben je een gelukkig mens, de rust die ervan uit gaat, doet je de ellende van de wereld even vergeten, ik denk dan, dit heeft de mens weleens nodig, helaas het duurde maar een paar uur voordat een briesje kwam opzetten, de zon verdween, de vogels hoorde je niet meer het was of de wereld even stil stond…