Alle inzendingen over Bronzen wereld OR Spin

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Buiten de hoge heggen gaat de wereld verder. Ik wil alleen horen hoe jij naar me riep: volg de vogels, volg de vogels. Dolend in mijn dwaaltuin verlang ik naar zijn stem het meest. Hoe spin ik, gekneed en gevormd, met mijn hart een draad om over de weg van vroeger te kunnen lopen?…

Haar vuisten gebald en haar ogen gesloten, Stapt ze de diepte in. Niet wetende van haar afkomst. Niet wetende van haar werkelijke ziel, die net als een bloemknopje nog open moet gaan. In haar ene hand het Drakenmedaillon, in de andere de Zeeschelpen. Een ongekozen lot voor haar, boordevol levensvragen. Beschermd onder onschuldige en zuivere…

Door deze vier elementen bewaarde zij vruchtbaarheid van leven uit het spel van geven en nemen onder het bronzen statuut, waar ze de merels hoorden zingen waar ze in de stilte een blad zagen dwarrelen waar de vergeet-mij-nietjes gretig groeiden en waar twee mensenkinderen elkaar voor eeuwig de liefde verklaarden.…

Onhoorbaar haast de roep van klokken In stadsdeel, kern en buitenwijk Die van Schiedam zijn onverschrokken Zij hebben een enorm bereik Ik stop mijn vingers in mijn oren 't Is zaterdag rond etenstijd Dit beieren kan niet bekoren Terwijl het ergens ook verblijdt Waarschuwend dreunen en vibreren We zijn op ons paasbest gekleed Om het theater…

basgitaar Ruige blues met veel gevoel ik haal je op ik neem je mee dat is zijn streven en haar doel in media vita tot den doet Toch denkt ze na hoopt en verwacht van verre blanke borealis mededogenliefde erogene empathie Heeft zij op virtuele jacht op een amourbeluste caballero wel galant maar transatlant Uitdagend met haar bronzen…

De zomer hangt aan zijn laatste draad een spin klimt omhoog.…

gouden klanken zoemen spetteren en raken mijn oude hart vol tranen zilveren druppels vallen op gouden spinrag trillend en wenend stemmen bronzen door blauwe nachten…

Goud op de kapersvloot van het zinkende rijk Goud in de paleiszalen voor het elitaire slijk Goud in de kathedralen voor het levende lijk Goud op het tabernakel van het eeuwige gelijk Maar bronzen gebeier na het breken der dijk…

Dit bronzen buitenbeentje vond ik op de markt op haar rug lag zij daar tussen roze lampenkappen en allerhande koperwaar. Op haar billen een teken van de meester wanneer ik haar goed bekijk zijn de borsten perfect ongelijk.…

weg gedaan de spin is op de loop gegaan…

een vliegende spin aan een herfstdraad de tijd om weerkrachtig te worden ook bij donderwolken en regenpraat het moment om de windfluister code aan te leren en te verbuigen tot woordopwinding…

Een oude wereld gaat in 't hart teloor en haar verschijning, jarenlang beleden, wordt, schoon gekoesterd, tegelijk gemeden, voordat het licht der nieuwe dageraad gloor'.…

Negentien ben ik Als ik het nest verlaat Al het vertrouwde Achter me ga laten Aankomst in een Onbekende stad Waar alles nieuw is Waar vertrouwdheid Nog groeien moet - Vlak voor het grote viaduct Dat verbinding vormt tussen Grootstedelijke waanzin En het kalme platteland Staat daar dat bronzen beeld Van een verwrongen auto…

Dat Klassen mij vandaag zou overklassen Dacht Friesinger, dat had ik wel verwacht En ook aan Groves had ik nog wel gedacht Dat die mij voor het zilver zou verrassen Maar dat de bronzen plak, sprak zij beduusd Nu naar Ireen gaat, hab’ ik nicht geWüst…

Die beste brave Willem-Alexander Gaat in Beijing zelfs bij een bronzen plak In zijn oranje hemd zo uit zijn dak Dat ik mij bijna schaam als Nederlander. Dat is de man, denk ik, die binnenkort In koninklijke stijl ons staatshoofd wordt.…

Ik spin mooie herinneringen in het weefgetouw van mijn brein en weef ze tot een prachtig web waar ik later profijt van heb tot het eind van m'n zijn…

De hamerslagen van de zon verpletteren mijn bronzen harnas. Verlangen. De golven vormen zoute korsten op mijn wonden. Het eiland. Het verlies. Het altijd wijkende antwoord.…

Als de koperkleurige zon het bos met bronzen tinten tooit, als alles is verstild, warm van toon, verwaaien de winden en spoelt de regen zich weg. Dan wacht de natuur op het stille sterven in het koude wit, van de lange winter.…

Grossieren in oranje podia In gouden, zilveren en bronzen plakken En wat we verder vast nog zullen pakken (Of niet op duizendste seconden na) Dat wordt weer dagen juichen, hossen, zingen En uitgesproken standpunten verdringen…

nog staat ze huiverend in haar bronzen blootje wachtend op ritselgroen van omringende bomen een zilveren baan van licht spoelt rondom haar voeten die koud zijn na de lange winter de stilte spreekt haar naam zij luistert roerloos…

Nog eenmaal wil ik mij in de gang begeven de trappen lopen van mijn middelbare leven voor de laatste maal de bronzen namen lezen tevergeefs mijn letters boven halen.…

lenig als een spin de handstand achterwaarts laat sporen na in het brein van de kijker ogenschijnlijk o zó simpel maar ik zou het maar laten als ik u mag raden…

Als spin kun je vanuit de hoogte gluren naar al die hoedjes in de Ridderzaal. Ik hing er aan een draad te tureluren en zag naast al die Haagse creaturen daar ook het volksverlakkerijverhaal.…

BLØF zong het al: soms kan je hier in Vlissingen Wel aangesproken worden in het Duits, Maar tegenwoordig woelen onderhuids De haters van de bronzen beeld-beslissingen. De Ruyter loopt gevaar, is het gerucht, Ik zwijg en slaak een diepe zilte zucht.…

Hoe mooi toch zijn onze avondklokken Om ons tot bezinning te verlokken Hoe prachtig zijn hun bronzen stemmen Om ons bestaan wat af te remmen Om ‘s avonds negen uur keert dan eindelijk de rust Tijd om wat te spelen met elkaar : tijd voor wat hartelust…

dit is van willen het begin de spin heeft haar web gesponnen en zit er doodstil middenin het grote wachten is begonnen mij schiet nu even niets te binnen we wachten wel de spin en ik zij op haar prooi en ik op zinnen wij vangen duur in ogenblik een zwerm zwaluwen in het zwerk zwiert rond de toren van de kerk mij prikt een mug,er krassen…

, Die midden in haar zelfgemaakte kunst Uitrust, spin in het web die tevreden Toekijkt en ziet dat het goed is…

nagels eigenwijs vooruit willen lopen kijkt ze naar links ziet bronzen letters bijna dansen tussen bloemen in kleuren van elk seizoen verlaten leest zij de jaren die bedrukt geen afstand scheppen en fluistert zacht je hoeft niet meer te wachten…

Ik weef mijn draden op gevoel en spin intens verlangen in diepere lagen naar eenwording. Onzichtbare trilling meandert als ontwaakt en ik verblijf in zijn intieme fluistering.…