inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.122):

Schoot

Onverwachts ziet zij
de aarde bewegen
geen scheuren
geen gaten
nee alleen een licht
bijna soepel bewegen

net als een moeder
in haar eerste jaren
toen passen nog
veerkrachtig genoeg
waren om de echte wereld
buiten te houden

en terwijl het grind
krijst onder de zooltjes
van haar wit gevlochten
zomersandaaltjes
waarin roodgelakte nagels
eigenwijs vooruit
willen lopen

kijkt ze naar links
ziet bronzen letters
bijna dansen tussen
bloemen in kleuren
van elk seizoen

verlaten leest zij
de jaren die bedrukt
geen afstand scheppen
en fluistert zacht
je hoeft niet meer
te wachten

Schrijver: metha, 21 juni 2008


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 144

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)