Alle inzendingen over Dag OR bleek OR sponde

daar ver van huis en haard van eigen sponde waarin liefde een zich herhalend spel van lijf en leden Je woonadres heb ik -als de pest-gemeden nu pás zag ik dat je was verhuisd.…

in het oord van gesloten deuren schaarse ruimte en vlakke dagen ligt een man in de bleke leegte van versteende dagen en het hart in winterslaap een man met vogelvrije dromen pendelt van de kast naar de muur…

Des avonds rond de stond van elf, wanneer de crisis van de dag is weggezonken en poppendame alsook sponzenheer van de t.v. naar hem niet langer lonken, omdat zijn echtgenote, afgebeuld, die krocht van lol heeft uitgehypochonderd en met haar zooi naar boven is gezeuld, naar die verknoeide uithoek van hun sponde, en hij voldoende aangeschoten…

Maar nu mist hij de echtelijke sponde, vandaar dat hij in eenzaamheid verzucht: 'Oh, kwam hier maar een stoot die me verwende. De enige die komt is Balkenende!' -------------------- ...vandaag bracht premier Balkenende een bezoek aan de Nederlandse militairen in Uruzgan...…

Met een sponde aan tijd lag hij haar tegenwicht te wimpelen (tegen de haren in) de heldendaden tilde hij naar haar ledenen op het lemma in het splijten van een paar seconden en een weinig stuurmanskunst zij telde zijn paar gespleten borstharen getuige van wat speelgoedgeluk hier in zijn moestuin het oeverloze emmeren de glunder op zijn…

Met een sponde aan tijd lag hij haar tegenwicht te wimpelen (tegen de haren in) de heldendaden tilde hij naar haar ledenen op het lemma in het splijten van een paar seconden en een weinig stuurmanskunst zij telde zijn paar gespleten borstharen getuige van wat speelgoedgeluk hier in zijn moestuin het oeverloze emmeren de glunder op zijn…

Het onderschepte licht zal me volgen altijd en overal als ijle lucht doch de pijn is zoet zelfs de nachtelijke uren op witte muren naast mijn te grote sponde verraden in doodse stilte ons innig samenzijn heb een stukje paradijs ontmoet de schaduw van liefde die ik had gevangen was kortstondig doch hemelzoet…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

gesluierd is het licht in de te korte dagen een verregend gezichtsveld bereikt steeds vroeger de avond waar lampen schaduwen leggen op bleke gezichten…

vroeg Winnifred mijn tuinkabouter die niet bestaat en bleek van het huilen is omdat hij niet bestaat Een groeistuip is de dageraad kijk maar naar de statistieken van dag tot dag groeit alles aan ons uit tot een monsterkalebas op een veel te kleine fruitschaal Eindelijk glimlacht Winnifred en zegt; wat ben ik blij dat ik niet besta…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Het is zo'n dag dat ik opnieuw zag... dat wat leek op een slang in mijn donkere kamer en ik in 't nauw het gewoon, ja gewoon een stuk touw bleek toen het licht binnenviel…

eigenlijk achteloos aanwezig was het een dag aan het einde van de reis een dag van de raaf steenmeel en waterlicht de zon lag op de grond en in de lucht hing een inversie van tijd achter de einder bleek geen vooravond te bestaan alles was rustig en niets deed er nog toe…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Zij kwijnde gans de zomer, En stierf die zelfde dag. Hij stapte zwaar en zwijgend Tot voor haar sponde in huis, En zegende de dode Op 't voorhoofd met een kruis. En over 't eenzaam huisje Zonk 't duister van de nacht, Totdat de nieuwe morgen Er nieuwe rampen bracht.…

Toen hij op een dag Plots het grote licht zag, Was het voor hem als gesneden koek. Toen bleek, wat hij zolang naarstig zocht, dat pas nog in de winkel te hebben gekocht.…

Ze voelden zich innig verbonden en vielen in slaap in de sponde. Ze hadden geen zorgen, toen vroeg in de morgen slechts as van de twee werd gevonden.…

En al de dagen naar wier stil genaken Zo lang ons droef verbeiden was gericht Zullen wij samen zoete vreugden smaken En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…

En al de dagen naar wier stil genaken Zo lang ons droef verbeiden was gericht Zullen wij samen zoete vreugden smaken En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…

ik denk aan die deur telkens dezelfde deur en aan jouw hand die koele stilte over drempels draagt in elk nalatend sterfgebaar ik kijk naar je oordeel en de tien geboden je ontneemt mijn blik en bewaart de wind beseft niet dat de tocht, ook doorheen het venster, mijn borst omklemt en dat die deur door vloed bezwijkt…

de maan sterft bleek ik noem vandaag gewoon Dag voor mij alleen…

Aan het hart lachen van de sluier Dagen van beschimmelde apologie Ik heb een groot daar zit ik wel mee Bleek gespeeld, werkelijk op de tast Had ik het maar allemaal Dat is natuurlijk niet zo De legende in een kind Klaar voor de wereld…

Maar op een dag die pauw zich schreeuwend meldt, mij voor de keuze stelt het doodlopende pad te verleggen naar zijn believen en terug te brengen naar mijn roots, bleek de ultieme toets, overleving door het hoofd te buigen, naar een wereld vol bestendige madelieven,enkel die kreet bleek mij te overtuigen.…

Tot hoe laat zwerft de dag in heden? De beeldbuis kent geen rust, verhoort gebeden blijft bewust onbewust. Ik wimper even in het licht, sluit dan mijn slaapkamerogen en dicht een bleek gezicht uit mededogen.…

Leep word ik langzaam door hem leeggezogen, ik kan slechts naar de dagen snakken dat hij mij nog niet zo wreed te pakken had, hij vloert mij vlijtig zonder mededogen. Ik strompel voort, amechtig, zwak en bleek. Vervloekt, vermaledijde hypo-teek !…

uw ogen Als de hoge Bleek-geworden sterren toe.…

'k heb witte wallen rond m'n ogen een rode knop-neus die zo glimt en brede lippen die soms mogen lachen, als de spot licht dimt 'k draag een broek die veel te wijd is, een ruiten jas die veel te ruim is, een valse bloem die maar wat schuim is, ze spuit soms meters guitigheid maar mijn grijns dat is slechts pose door dé traan naast elk…

verbleekte hangende kruinen van zee-anemonen oprukkende grijstonen in tranen in kastanjehulzen mijn kromgetrokken handen tussen je krachteloze tanden het slotaccoord van onze inspanning klonk als een verloren kroniek de bergen lagen geestesziek en comateus als lakens in ons verlaten bed we zaten aan weerszijden van de beek naar een bleke…

Hoe vluchtig als een schim te zweven buiten tijd en ruimtelijk gevaar in een schuilplaats voor de zon te leven. Te bestaan als bijziend dienaar beroofd van oog voor 't vergezicht is het mijn schaduw die ik nastaar. Vermengd met waarvoor ik ben gezwicht, niet langer meer van schuilend zwart, rent hij weg van mij, dragende zijn eigen licht…

In een bleke balzaal Dansen mensen De danswedstrijd Vlinders kijken mee Mensen schuifelen verder…