Alle inzendingen over Dierbaar

Dit alles door het verlies van een dierbare vriend.…

Als tranen zijn gedroogd de kaartenstroom stagneert het leven verdergaat alleen zo anders doorleef je al die woorden en door de regels heen lees je de liefde voor haar die je zo dierbaar was ervaar je Vader als dauw over het gras.…

leven met níeuw leven dat zo dierbaar en zo welkom is compenseert immers het gemis van hen die achterbleven.…

Ik draai aan de koker en ik zie alsmaar weer meer dierbare beelden van jou. Als ik daar niet naar kijk, is het vooralsnog stikdonker, maar uit de ether vang ik dierbare beelden op en ik weet wel dat je meer dan een kaleidoscoop bent, omdat onze geestesband boven aardse pijn de liefde intact houdt.…

waar de met bladeren bedolven namen nog altijd ruisen rond een dierbaar graf het stille gemis hier nog sluimeren mag ja, alsof het al die tijd op iets of iemand wacht voorbij de dood ooit van weerzien droomt…

En daarom raken we door oververhitting en een overschot aan wapens onze dierbaren veel te vroeg kwijt!…

Ach dierbaar flierefluitend vogelkijn Meer dan van jou hou ik van 'n jubelduo Dat in de ochtend klinkt als dudeljuo Een wielewaal met zanglijster, hoe fijn! Als melomane melodie- nomade Geniet ik van hun morgenstond aubade…

Ik grijp alle spullen aan, het dierbare familieportret mijn oude klarinet. Hetzelfde soort stof haal ik weg dat al viel over het verleden. Het stof der eeuwen neem ik af, zo blijft alles bij het heden.…

Zij spreekt de kasten dierbaar aan of zij hun sleutel goed bewaren en van elke lade het geheim dat zij ooit dierbaar samen waren. Zij boent haar angst voor slechte tijden met het bergkristal en zilver op, en veegt de vloer aan met de twijfel dat wie eenmaal liefheeft meermaals achterblijft.…

in mijn brein lijkt het minder bevolkt neemt na ieder afscheid de woeste leegte toe steeds meer tast ik mis op zoek naar leven van dierbaren, geliefden durf soms hun namen niet meer noemen…

Na een overlijden na een heengaan van een dierbare lijkt even alles anders dichter desolater droeviger erger groter leger maar niet mooier mooier komt niet in dit rijtje voor sterven is nooit mooi of het moet mooi verfilmd zijn…

Waarom, dierbaar strand, zo immens ver weg van mijn vaderland en de moeder die ik mis, voel ik me zo aan jou verwant?…

Ooit komt het uur op 'n dag vol zon en regen Steeds dichterbij Het zal koud zijn en warm tegelijk als je iemand dankbaar en jou zo dierbaar voorgoed vaarwel zegt en dan ineens mist..…

Weer een ster erbij In mijn hemelgalerij Nog even en jullie zijn een kroon Van ieder dierbaar persoon Een juweel van de nacht In mijn hart zit jullie kracht Herinneringen in mijn hoofd Zullen nooit worden gedoofd.…

Het raakt in ons kortstondige bestaan Door alle drukte wel wat uit de mode, Maar 2 november blijft de dag der doden, De dierbaren die ons zijn voorgegaan. Wij missen hen op dagen als vandaag, Maar of ze óns ook missen, is de vraag.…

als hel van spijt zo overtreft dat er geen dag of nacht is en ik geen hand vind van wie dierbaar is geen schouders om het leed te dragen geen ogen die de tranen stromen geen stem die woorden troost als hel van spijt zo overtreft dan breekt het mij tot as…

gestorven broeders vinden binnen de kloostermuren hun zichtbare rust als vertrouwde namen op sobere kruisen als ruisende bomen tussen geurende bloemen zo leven ze verder in de broederschap dierbaar, nimmer verloren…

Je moet in droefheid ook eens denken aan momenten van geluk die je toch nog samen hebt gedeeld al is je beeld nu somber en je uitzicht stuk Zolang je leeft is hij of zij en al dat dierbaar is geborgen in je hart Daar koester je de liefde nog en is dus ook nog licht te vinden te midden van het zwart…

“Vanavond zijn twee dierbare vriendinnen Onaangenaam behandeld in de trein, Het zullen eens géén Marokkanen zijn! O, Nederlanders, ga je toch bezinnen. Breek los van politiek correct gelul, En lees op Twitter al mijn flauwekul.”…

MEISJES VAN TOEN Zij zijn ouder geworden dierbaar gebleven als de zon in de morgen weer zichtbaar is Hun warme strelingen bemoedigende woorden zijn mij bijgebleven Heb hen in een doosje gedaan hen voorzichtig meegedragen zij zijn met mij verder gegaan…

ontdek een troostvolle plek toch doch sombere grijze stenen mensen het verlies niet begrijpend afscheid van dierbaren nemen na de begrafenis van je geliefde keren de mensen terug naar hun dierbaar thuisfront heus nadenkend over jouw immens verdriet let wel het volgend bezoek heerlijk lentezonnetje luister de vogeltjes…

Het zijn slechts maar enkele woorden herinneringen aan zij die zijn geweest over dierbaren die bij ons hoorden voort blijven leven in onze geest…

Een gedicht hoeft niet te schreeuwen fluistert hij in haar dierbare oren terwijl zij zorgvuldig een gedicht schrijft wanneer hij aarzelt met zijn toverstaf wie wil het dwaze zielenoffer brengen om zijn diepste hart te beminnen een geest uit een andere wereld spreekt tegen een jongeman in zijn aardse stoffelijkheid het kerstlicht onderweg…

Dat huis waar eens haar levenstrein begon, waar dierbaren zijn meegereisd, verlaat ze nu, alleen…, vergrijsd…, Om te vertrekken naar haar eindstation.…

tropisch zonnig dierbare dag met lente in het hoofd je komt ogen tekort en aapt aapjes na met familietrekjes dralen over schildpaden terug ijsberen was er niet bij vandaag misschien een beetje om op te schieten geen beest ontglipte je blikken…

zelfopoffering de zorg voor een dierbare de mantelzorger omringt je met de mantel der naastenliefde net zo lang totdat het slachtoffer zelf waar-lijk op is uit bundel "rouwkost" isbn: 978 90 809885 2 1 juni 2007…

ik heb klamme handen, voel trillerig aan, knieën die niet strak gaan staan, mijn gedachten die blokkeren, ben stilletjes niet mezelf, onaanspreekbaar voor wie me dierbaar zijn, duurt de hele morgen lang, heb een klus te gaan, ‘k heb te spreken in het openbaar.…

overvallen door natuurgeweld ineengeplet door de overweldigende zwaartekracht tevergeefs worden armen uitgestoken in de hoop een levende hand te kunnen vinden roepen om hun dierbaren worden stemmen in de kiem gesmoord vermengd met kalk opgaand in het niets duurt het wachten... oneindig…

Sterretje aan mijn boom Jij spant voor mij de kroon Staat daar maar te pronken En naar ons te lonken Nu ben je niet zo ver Ik praat tegen je dierbare ster Een traan vloeit over mijn wangen Verdriet houdt mij deze dagen gevangen Door het gemis Wat nooit en te nimmer te slijten is.…

Ik teken jouw gezicht in mijn hart dierbaar dicht bij me je bent nooit weggegaan je blijft altijd voor mij bestaan want ik lees je in de ochtendlucht zie je boodschap in de sterren zie je lach breeduit in mijn droom je bent me nooit ontvlucht.…