19444 resultaten.
mijn dood...
hartenkreet
4.0 met 44 stemmen 2.214 Ik loop door de duinen, langs de zee…
Ik kijk naar de golven, wil met ze mee…
Daarbij droom ik stilletjes over jou…
Ik vertel de zee hoeveel ik van je hou…
De zon schijnt, maar warm heb ik het niet…
Ik sta bij de zee, met zoveel verdriet…
Ik voel me alleen, zonder jou aan mijn zij…
Jij was ongelukkig, nu ben je vrij…
Zoveel schrik was er…
Zeeland
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.239 Huizenhoge golven kwamen
Zij namen namen mee
Soms hele gezinnen samen
Zeeland in de zee
Mensen, koeien en honden
Zij verdronken op het land
Zoveel doden en gewonden
In zee, in Zeeland
Ook echte helden gingen
Zij namen namen mee
Zoveel afgrijselijke dingen
Zeeland, land van zee
Op het verloren land
Bij dreigende westenwind
Op een…
woorden zwart op zwart
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 166 De doden
blijven dood
vergeefs
roept mijn denken ze op.
Hun gezicht
is mijn masker geworden.
Alleen zijn we
alleen
de krijs van een meeuw
en ik.
De avond dekt me toe
de branding spelt haar woorden
zwart op zwart.…
Pijn
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.012 Pijn,
opgeslorpt door een zee
van zout.
Machteloosheid,
gebroken door een orkaan
van gevoelens.
Voortleven,
een doodse stilte
omsluit mijn hart
en stilt de zilte druppels
in mijn lichaam.…
Pasen
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.613 En 's avonds daalde
Hij op Zijn duintop
En zag de velden
Veelkleurig schemeren -
Nog teder blinken -
Zag hoe de zon zich
Baadde in de golven,
Zag hoe de zee zich
Wond om Zijn aarde,
En al de sterren
Stegen en daalden
Rondom Zijn hoofd.
-----------------------------------
kuras = borst- en rugharnas…
DE NOORDZEE
poëzie
4.0 met 6 stemmen 3.507 De Noordzee doet zijn gore golven dreunen
En laat ze op 't strand in lange lijnen breken.
Zijn voorjaarswater marmren groene streken
En schuim en zwart waaronder schelpen kreunen
Zie van 't balkon mij naar den einder leunen
Met ogen die sinds lang zo wijd niet keken:
Een droom in 't hart is me eer ik 't wist ontweken
En 't oog wil buiten…
DE TERRASSEN VAN MEUDON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 377 Op trapgesteenten, broklig, maar gebleven,
Blijf ik dan peinzend en in weemoed staan, -
Want dode dingen zijn die langer leven
Dan wij die werden, welken en vergaan.…
'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
poëzie
5.0 met 2 stemmen 420 'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
al wemelt twijfel in de opalen van mijne ogen;
'k heb in mijn leven meer geloochend dan gelogen,
en zie: de bitterheid ligt om mijn mond versteend.
o Gij, die morgen om mijn laatste bed gebogen,
u voor het raadsel van dees ziele hebt vereênd:
uw zucht trilt door een ijlt die gij vol wisheid…
Katwijk kust mij
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 46 Het woord elfstedentocht was het hele jaar 2019 niet eens uitgesproken
Ja..., zwemmend
Ik zit met mijn rug gekeerd
Zie in mijn spiegel de zee
..heb hem even niet nodig..…
Op zee
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 Mijn dochter in Enschede,
houdt heel veel van de zee.
Op elfhoog in haar torenflat,
voelt ze zich tevree,
als op de golven van de zee.
Maar eens per jaar, dan gaat ze echt.
“Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt.
De haren in de harde wind,
de voeten in het zand,
lekker samen naar het strand.…
achter ramen en wind
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 368 het podium
werd mijn redding
het wachtte
zoals de zee op leven of dood
op een eiland
dat geen weet heeft van wind
of muren waaruit stemmen schuurden
steeds dieper in
mijn hoofd, in het waterglas waarin
ik meeuwen wilde zijn
luider dan
novemberstilte
zonder achtergronden
van angst en dun geklede woorden
die het sterven…
op een zondagmorgen
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 497 vlucht
en ingebonden borsten
ik heb de zee gezien
en herinnerde de dood
in haar lijf…
Melancholie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 verzuilt in melancholie
emoties die me de grond in trekken
gevoelens die bedwelmd worden
meegesleurd door de zware stroming van de zee
totdat ik opgeslokt word door de fouten
die we door de vingers zagen
En nu als een anker om mijn enkel de dood zegeviert…
Het bericht
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 2.622 Een warme zomerdag in Zuidelijk Portugal
we springen lachend in de zee
ik haal een krant, zegt ze
een lange stenen trap naar boven
Het slechte nieuws is snel bereikt
Hij is dood. Herman is dood
ik slik en kijk over de trillende zee
Ken je die dan? vraagt mijn zoon
ik weet niet waar ik moet beginnen
Groeten uit Grollo?…
De dood deed je even blozen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 1.818 op weg
Vind je troost bij al de matrozen
zo genietend van het leven
de dood deed je even blozen…
Wederomgeboren hart
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 136 Als ‘k in het bange wachten
had vertrouwd op de mens
de mens alleen
dan zou ‘k in de meedogenloze pijn
van deze dagen
in het holst van de nacht
als een boot
In nood zonder stuurman
aan boord op de zee woest en groot
zijn vergaan
de dood tegemoet; dan zou ik in mijn slaap
zijn uitgeleverd aan
de hoge golven
de zinderende…
verbintenis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 53 in verlatenheid
sterft het hart
treedt het lichaam in
weerklank buitendijks
wat met ziel en vlees
verbonden is
leeft voortdurend tot
water en zee
ik ga weer liggen
leg afstand naast je neer
-trotseer dood…
Moeder
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 De dood heeft je meegenomen
niet naar de zee of naar een graf
maar naar de droeve stilte van een bos
daar ben je uiteengevallen
je bestaat niet meer
de resten zijn vergaan
maar de herinneringen
zijn sterker dan ooit
het lijkt of je weer danst
weer naar me lacht
mijn haren streelt
zo eenzaam in dit spiegelspel.…
zee aan zee
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.416 als zilverzand
een V-formatie vliegers
verjaagt de winterkou
met zuiderzonnewarmte
vanuit een hemels blauw
het bruisen van de golven
die breken op de kust
het ruisen van de harten
die ademen naar rust
waar komen al die spetters
die glinsteren vandaan
hoe wuiven warme golven
wat stilt een oceaan
en wat schenkt zomerzinnen
dan zee…
de zee de zee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 88 de zee is onbestendig
wisselvallig als een mensenziel
soms is zij grijs en ruw
met zware deining
een koortsachtig ongedurig
spektakel en geraas
beukend op het basalt
om dan weer
in een blauwe slaperige
kalmte te verschijnen
haar golven rekken zich
traag naar alle kanten uit
vandaag is zij een vlakte
egaal als een meer…
Milieu nog maar een keer
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 103 Zee. Rivier. Olie. Vervuiling.
Leegroof. Vissen. Dood. Hoelang nog?
Tot Sint Juttemis? Nee. Veel eerder. Als
we zo door gaan. De lul. De mens. gezond-
heid. Schadelijk. Niet leuk. Voor gene-
raties na ons. En nu al. Verschrikkelijk.
Dood. Dood. Dood. En de mens op het
verkeerde spoor, zo vaak. Als een trein
richting een ravijn.…
‘t gebladert’ staat verdiept
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.322 En slechts ’t gewieg der zee doorzucht de vrede, alover
de trage bomen en de adem van de lucht.
De zee, en haar gedein door mijn bewogen longen…
Maar neen: mijn loomt’ verdroomt de maat van alle maat.
- o Zang van liefde en hoop: mijn zomer is verzongen,
’t gebladert’ staat verdiept en reeds met dood verzaad.…
Harde modder, guur kristal
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.531 Huis dat afsluit en dat kijkt:
hart dat, onbewogen,
hoort de zee die wast en wijkt
vóor verzádigde ogen.
In geen spiegel, gruwvol-eêl,
't beeld van een begeren.
Al de beezmen zijn te veel
om de grond te keren.…
mijn schip ligt klaar
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 149 de zon
we varen nu heel snel
vijf knopen wel
trotseren hoge baren
we zeilen nu al uren
en het blijft maar duren
met het ontwijken van alle gevaren
de bemanning klaagt
en de kapitein vraagt:
wat hoop je daar te vinden
en ik zei:
daar… in de verte zie je de horizon
en elke avond zakt de gouden zon
in die grote blauwe zee…
O zee, die mijne lip doorkeent
poëzie
3.0 met 2 stemmen 479 o Zee, die mijne lip doorkeent met zout-kristallen
waarin het volle licht van alle zonnen breekt;
zand, bij mijn veer'ge zool breed-uitgestraald doorweekt,
waar krijsend iedre tred doet duizend schelpen schallen;
o tuimelende lucht, die brandt mijne ogen toe
maar sluit ze op 't dansen van ontallig-vuur'ge bollen:
ik ben van zee en lucht…
De laatste traan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.539 Terugkijkend op het leven
en de tranen die hij liet
in zijn zee van wanhoop
Zij vielen in het niet
Bij die ene traan
Die viel
Op het sterfbed
Van de dromer
Bespot en veracht
Eenzaam en verguisd
Een illusie armer
en dan... de dood
Een laatste traan
En het besef
Dat hij niet geleefd had
Maar gedroomd…
Evolutie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 101 Evolutie
Eerst die knal
(het moest ergens mee beginnen)
Dan een zee-amoebe
Krijgt pootjes
Kruipt aan land
Scharrelt over de savannen
Gaat staan
Gaat liggen
Gaat dood
Wat zijn we er mee opgeschoten?…
tot aan de horizon
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 1.238 wanneer een duin
zich zal oprichten na mijn dood
denk dan
denk dan onderweg
dat ik in jouw wandeling heb geloofd
* foto : Robin ©…
Als jij dood gaat
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 797 Als jij dood gaat
sterf ik dan een beetje mee
loop ik dan jouw stukje
in mijn eentje langs de zee ?
Als jij dood gaat
heb ik dan tranen genoeg
of zou ik ze inslikken
als jij het me vroeg ?
Als jij dood bent
waar moet ik dan heen
staan er mensen voor me klaar
of ben ik dan voorgoed alleen ?…
laten we Zee zijn
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 591 wie ben ik vraag ik de zee
sluit je ogen bruist zij en luister
Ik luister naar haar komen en gaan
naar 't kolken en stukslaan
en 't vurig na-sissen van
zacht schuimende uitlopers
laten we stil zijn - zegt ze
laten we samen
laten we niets zijn
laten we fijn zijn en pijn
laten we alles zijn
laten we - zegt ze
laten we Zee zijn…