401 resultaten.
lading
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 388 rozenhout klemt
als doorn in mijn oog
een zwak protest
de gouden dukaat
aan de afschuwelijk rode draad
ik ben de eenogige piraat
een stompje krijt
hinkelt me
naar een getekende hemel
de stiekem geplakte
kauwgom onderaan
is het knelpunt
om te sluiten
wat moeilijk
open kan…
goede vrijdag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 109 zoektocht en volharding beloond
wanneer ik juist vandaag
tussen duisternis van zonde
en licht van leven
takken met doornen
zie uitgroeien
tot een knoppende roos
die zal open bloeien
als een rood omfloerste
adem van eeuwigheid die
volmaakte liefde neerschrijft…
Van knop tot bloem
hartenkreet
3.4 met 7 stemmen 655 Een rozenknop, half verdronken, half geknakt
probeert al vechtend toch rechtop te staan
heeft tederheid en warmte opgepakt
waardoor haar eigen wortel aan kan slaan
hoe zeer de doornen aan haar prikken
zij hakt ze af en gooit ze op de grond
ze laat zich niet meer door hen verstikken
ze hebben haar lang genoeg verwond
zonder de doornen gaat…
Realistisch alert
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 73 Voetstap voor voetstap
wil ik gaan over groene woorden
met blote voeten
door het zachte mos
voelen de kiezelstenen
verborgen in fluweelschijn
bukken als een doorn
scherp door de zode dringt
het zou een rozentak kunnen zijn
gelegd voor harde voeten
maar om gras loop ik heen
de adder wil ik mijden.…
Met de kleur van liefde
netgedicht
4.3 met 14 stemmen 634 met mijn stil schrijven
schenk ik jou elke kleur
waar elk woord vloeiend
op gelijnd wit zou drijven
het zachte blauw
van een zomerhemel
het natte grasgroen
in een ochtenddauw
een rode roos
zonder doornen
wat goud en zilver
in een hartendoos
met de kleur
van liefde…
Tranen.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 827 Doorns deren,
enkel harten.
Schroeien, schaven,
langzaam weer.
Tranen trachten,
verdriet te bedwelmen.
Stromen, stormen,
beglijden mijn huid.
Verlangens verliezen,
innig gevecht.
trance in tranenput,
de druppel gedroogd.
-----------------------------------
Meagen, 12 jaar.…
Dierbare ding (tautogram)
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.024 Doem der doelen - dacht de dichter, -
Die Dorst der doornen .
Donzige dunne diertjes dwalen drastisch –
Degene die durven doch denken –
Dreiging der demonische drempels doordringend –
Doortasten dove duiven.…
Glariënd gloren
netgedicht
1.8 met 13 stemmen 2.497 Geen geraas
deze morgen
alleen geruis en gekwaak zachtjes
nog voorzichtig en gezoem
huidbedwelmend gestreel van achtergebleven engelen
een gewaad dat in de doornen steken bleef
en het lekte verholen uit
vissen spartelden op de waterlijn
en hapten ademloos toe
het was de stilte vlak voor de verdoving…
november
netgedicht
3.2 met 15 stemmen 505 nu uit de tuin
de rozen verdwenen zijn
kale stelen en doornen grijnzen
boven het bladertapijt
alles ruikt naar vergankelijkheid
zoals vochtig mos
veert onder je voet
en moddergrijs glijdt
trekt de tijd
zich in zichzelf terug
schijnt maanlicht warmer
dan de naakte winterzon…
Realistisch alert
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 131 Voetstap voor voetstap
wil ik gaan over groene woorden
met blote voeten
door het zachte mos
voelen de kiezelstenen
verborgen in fluweelschijn
bukken als een doorn
scherp door de zode dringt
het zou een rozentak kunnen zijn
gelegd voor harde voeten
maar om gras loop ik heen
de adder wil ik te mijden.…
Niemand
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 Eens bloeide hun naam
met
de gloed van de periant
de kelk in smaragd
de bladen geweven goud
en het lied
dat zij zongen
boven de doornen
de rand
van de leegte
De duisternis boetseerde hen
In klei leefde de droom
Niemand herinnert zich nu
hun as
in de urnen van de tijd
Niemand…
Willoos bloot
netgedicht
4.5 met 8 stemmen 173 Gris me
spies me vast
op de doornen
van je liefde
pluk mijn pluizen
van vertwijfeling
en blaas ze
in het windpad
kloof mijn bast
naar bloot hout
en pel mij
uit mijn dop
rol mijn naaktheid
in je handen
ik capituleer
staak verzet
bied me
geheel aan u
onbedekt
een willoos bloot.…
Doornen van de roos, ( Haiku’s)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 405 Doorn van rozenstruik
aureool van eeuwen strijd
hoop in druppels bloed.
Onuitgesproken
zoals de decemberwind,
woord op de lippen.
Het ‘zelf’ zonder vorm
niet de dood te verzwijgen,
in ongeborenen.
Gedreven wolken
biedt vredebewonderaars
hun rustpauzes aan.…
Hiaten
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 447 Omdat ik wilde weten waar je was
Zocht ik naar jou in onbekende straten
Waar oude huizen donker en verlaten
De echo galmden van mijn trage pas
Daar hoorde ik jou achter muren praten
Je stem klonk zacht maar scherp als snijdend gras
Ik trad behoedzaam in het gebroken glas
Van mijn herinneringen, zelfs hiaten
Werden stilaan gevuld met rook en…
De laatste sneeuw
netgedicht
3.8 met 8 stemmen 601 Gelijk een dode ligt ze daar
De handen saam gevouwen op haar borst
En op het kussen ligt het grijze haar
Wat slordig om haar lieve hoofd gemorst
Ze slaat haar ogen op en kijkt ons aan
Met moeite vouwt een glimlach om haar mond
Lijkt meer met ons dan met zichzelf begaan
Want in en om dit huis stormt wanhoop rond
Ze had het graag een laatste…
Oud ivoor
hartenkreet
3.9 met 12 stemmen 1.506 Mijn vader weet dat hij gaat overlijden
Doktoren kunnen niets meer voor hem doen
Angstvallig pratend over nu en toen
Proberen wij de toekomst te vermijden
Morfine kan zijn pijnen iets bestrijden
Zijn zieke lijf gepind aan een harpoen
Ligt hij gebed in smetteloos katoen
En tracht zijn geest van angsten te bevrijden
Grauw licht valt binnen…
Grootmoeder
hartenkreet
4.1 met 11 stemmen 1.385 Waar ben je nu, ik kan je niet meer vinden
'k Heb alle kamers van je geest doorzocht
Maar neergelaten zijn nu alle blinden
Als ik je ergens maar bereiken mocht
Bij elk bezoek moet jij weer aan me wennen
Ik werd een vreemde in jouw poppenkraam
Tot op een keer, een blik van blij herkennen
En je begroet me, met mijn moeders naam…
Geduld
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 1.052 Wat ben je ongelooflijk arrogant
Ik krenk je trots maar dat kan mij niet schelen
Mijn bed wil ik beslist niet met je delen
Vannacht is hier geen plaats voor jou vacant
Maar in dit werk ben jij geen debutant
Jouw zachte ogen noden mij tot strelen
Mijn hart wordt week ik kan het niet verhelen
Jij wint terrein en krijgt de overhand
Ik zie de…
Glas
hartenkreet
3.4 met 12 stemmen 1.628 Nog jarenlang vond zij herinneringen
Getuigen van zijn oeverloze last
Door eigen zwakheid zover opgetast
Dat zelfs haar liefde hem niet meer kon dwingen
Want aan zijn noodlot viel niets af te dingen
Het teken stond al in zijn ziel gekrast
Nog jarenlang vond zij herinneringen
Getuigen van zijn oeverloze last
Zij zag het aan, al zijn ontluisteringen…
Vandaag
hartenkreet
4.6 met 5 stemmen 625 Mijn vaders gang is moe en traag
Ik sla hem gade door de ramen
Hij blijft zich voor emoties schamen
Zodat ik ook zijn tranen draag
Zijn lijf een hulpeloze vraag
Loopt hij langs heggen vol met bramen
Leidt nieuwe ranken weer te samen
En bindt de trossen aan de haag
Hij voelt dat naar hem wordt gekeken
Als hij mij ziet achter het glas
Komt…
Bloesem
hartenkreet
4.2 met 5 stemmen 590 De vlier draagt een gordijn van witte bloemen
Dat zacht bewogen door de lentewind
Een keur van honingzoekers aan zich bindt
Die hogelijk haar zoete nectar roemen
De meidoorn heeft dit jaar haar bloei verzwegen
En 't bijenvolk heeft haar dus niet gemoeid
Omdat haar bloesemkleed is uitgeroeid
Door snijdend koude wind en kille regen
Toch biedt…
Wintermaan
netgedicht
3.7 met 12 stemmen 640 Door boze dromen uit mijn bed verdreven
Vlucht ik de keuken in en maak gehaast
Een beker warme melk gereed, verbaasd
Bemerk ik dat mijn hart en handen beven
Vergeten beelden kwamen weer tot leven
Maar als de oude vrees is uitgeraasd
Veeg ik de ramen schoon die licht bewaasd
Een prachtig uitzicht op de Linge geven
Ik zie een nacht te mooi…
Feilloos
netgedicht
2.8 met 10 stemmen 483 Ik heb hem lief, al kan ik hem ook haten
Dan vriest er om mijn hart een laagje ijs
Want telkens weer geraak ik van de wijs
Wanneer ik word gemeten naar zijn maten
Daarbij ontdekt hij feilloos mijn hiaten
't Is zwart of wit bij hem en nimmer grijs
Ik heb hem lief, al kan ik hem ook haten
Dan vriest er om mijn hart een laagje ijs
Als ik…
Geraakt
netgedicht
3.8 met 18 stemmen 960 Zij vreest de leegte van de straat
En de belegering der muren
Is bang voor het verholen vuren
Van een trefzekere soldaat
Zij proeft de volte van het kwaad
Want in die zwaar bezochte uren
Groeide haar vriendschap voor de buren
Naar een ontluisterende haat
Wanneer de wapens zijn verstomd
En hoop weer tikt aan alle ruiten
Gaat zij nog elke…
Sporen
netgedicht
3.9 met 9 stemmen 501 Morgen zal alles van een ander zijn
Met vaders dood sluiten zich hier de deuren
Het lege huis staat stil de rouw te treuren
Al liet ik wel de troost van een gordijn
Er gaan al vreemden rond op het terrein
Hoewel ik mijn verdriet nog niet kan beuren
Wordt al verwacht dat ik mij los zal scheuren
Van mijn geboortegrond, en dat doet pijn
Nu…
Gras
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 558 er ligt een fietsje en een jas
hangt slordig aan een tak geplooid
ook liggen schriftjes rondgestrooid
die vielen uit een kindertas
verborgen onder struikgewas
ligt zij in bladeren getooid
gebruikt en daarna weggegooid
haar handjes zijn gevuld met gras
in alle onrust thuis ontstaan
ontsnapte er een kleine hond
hij volgt de weg door haar…
Poëzie
netgedicht
3.2 met 9 stemmen 583 ook ik had in mijn jeugd nog mooie dromen
want zeg nu zelf die heb je toch als kind
toch zijn ze merendeels niet uitgekomen
ik heb gehuild, gelachen en bemind
en kijk ik terug in mijn herinneringen
dan was de poëzie een goede vrind
die in mijn hoofd een lied kon laten zingen
als ik door leed of pijn werd overmand
wist dat me op het goede…
Nagalm
netgedicht
3.8 met 14 stemmen 4.283 de ochtend geurde naar gevallen regen
ik had het achterraam wijd open staan
en koesterde mij even in de waan
dat zelfs de merels om mijn weggaan zwegen
de woning was mij jaren zeer genegen
ze bood mij warmte en bescherming aan
nu heeft zij zich gekwetst van mij ontdaan
het stroomde mij vanuit de kamers tegen
ik sluit het raam voor nieuwe…
Zwart
netgedicht
4.3 met 9 stemmen 892 In het begin kon niets aan hem haar storen.
Omdat zij van hem hield met heel haar hart
Hulde zij zich in het vereiste zwart
En werd haar sprankelende geest bevroren
Hij trachtte haar te voegen in zijn voren
Die zeer rechtzinnig waren en benard.
Ze heeft, strijdlustig eerst zijn wil getart
Maar kinderogen hebben haar bezworen
Nu loopt zij…
Brood en vis
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 767 Naargeestig schreeuwen meeuwen in de mist
Het doet mij huiverend naar zon verlangen
Al wekenlang is de rivier gevangen
En ligt mijn woonboot star in ijs gekist
Wanneer de mist door wind wordt weggewist
Zie ik de watervogels onbevangen
Bij honderden rondom mijn arkje hangen
Zij wachten stil er wordt geen plaats betwist
Ik voer hen vis, strooi…