404 resultaten.
Ik ben een tuimelaar
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 554 Doorgedraaid en omgekeerd
droef en doldriest
draag ik mijn fiets ter aarde.…
Stille harten.
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.445 In de stille harten dreef hij mede
de nacht in, tegemoet de einder
waar hij enkel geniet van de donkerte,
de inspiratie van het genegen woord
- en de stilte alom –
Droef glimlachend schreef hij, over liefde
die hij nog niet gekend had, hunkerend,
verlangend naar die warme hand
en bij het zetten van de laatste punt
krulde het papier, nat…
EEN KIND
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 601 Wat kan een kind toch droef zijn
Als het leven om het heen verdwijnt,
Door oorlog, honger en ellende
En er nergens meer een oplossing schijnt.…
Lachspiegel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 127 de schaduwen zien er
niet anders uit dan toen, alleen het
licht valt anders op de muren
de zon steekt achter twee gesloten
vensters genadeloos: om haar heen
heeft zich het vuur
van de verstikking vastgezet
zo droef en moe neergezeten
alleen de kat ontspant en spint
het is een
kunst de lachspiegel van de tijd
de dag, de dagen…
Morgenlied
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 60 ik ontwaak en wrijf de
slaap uit mijn ogen
open het venster en
kijk in het
prille ochtendblauw dat
het gebloemd kruid bevochtigd
zie hoe de
parelmoeren druppels
in de tere rozen kruipen
versmelten met elkaar
luistrend naar het vroege vogellied
hooglied dat de dag licht vrolijk
maakt
afscheid neemt
van droef en moe…
Haar ogen spiegelen zich in mij
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 776 zij kijkt alsof ik lucht ben
ik laat haar in een verte staren
die enkel leegte biedt
ze veegt haar tranen langs mijn huid
ik zie er soms zo mistig uit
dat zij geen toekomst ziet
die brengt haar niet waarnaar ze smacht
ze mist de vent waar zij op wacht
steeds vaker droef van blik
zie ik haar ogen wanhoop baren…
Gedicht
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.410 En elke nieuwe stad
bloem die welkt
herfst vergeelt het blad
zijn alle steden zo
zijn zij alle zo
zo zijn alle
Overal
overal en nergens
overal is nergens
overal
dezelfde bonbons droef in glazen
parelt drank er is geen dorst
een liedje is overal
van liefde en overspel
zijn alle steden zo
zijn zij alle zo
zo zijn zij alle…
Oudjes
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 370 Bejaarden,
opgeborgen, stilletjes
brandstof bestaat uit pilletjes
het lijf al stijf en stroef
de geest bedrukt en droef.
Maar zo zijn die oudjes lang niet allemaal
wel rimpelig, soms kaal,
geest en lijf en leden nog heel vief
daarom hebben zij het leven nog zo lief.
Mooi op deze wijze oud te zijn
op het laatste stukje van je levenslijn.…
Nachtelijk gefluister
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 223 passie, hartstocht
liefde lust
de fluister
van de nacht
zindert ervan
maar ook tranen
van eenzaamheid
van pijn
van het niet willen of kunnen
aanvaarden
van radeloosheid
hangen wolkenzwaar
achter elke stralende ster
stroomt een rivier
van zilt en droef gemis
het maanlicht verzacht
waar de wind
aan het fluisteren is
zoveel gevoelens…
Geen tijd voor de dood
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 392 Ik schouw en vind het ongepast
Net nu het droef geschuifel naar de kerk
Versterft en dan, de dood bij mij te gast?
Ik zie mezelf toch graag nog zonder zerk
En leid hem om de tuin, een duivels werk!…
Voluit
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 140 Soms stemt een vlieg mij droef
hoeft maar één dag
leeft dat voluit
zij (want zij is een echte dame) ontsnapt aan die slag
van Vader en vliegt naar het fruit van Moeder
dat daar op haar ligt te wachten
legt vliegensvlug haar eitjes en
met dat achter de rug
herneemt zij haar vlucht
zij is tevreden
kijkt niet raar op
als zij land op de hand…
Zicht op najaar
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.632 Verlaten hangt het oude steigertje
tegen de oever
terwijl de milde trage najaarsrivier
het afkoelende water
tegen haar kuiten fluistert
het getij keert droef; er
ruist een regen in het riet
die voor nu en later
de zomer van de dagen sproeit
in de geel verkleurende verte loeit
nog éénmaal een laatste koe
het vertrapte gras en ook de zomer…
Jouw naam op de muur
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 448 Symce
Vijf letters
in graffiti op de muur
gespoten
ze vormen je naam
Symce
dat is er wat er
overbleef van jou
een stoere jonge knul
van nog geen zestien
die uit trein surfen ging
het ging mis
zelfs nu na twintig jaar
huilt jou mama
zoveel tranen
als je luistert
naar de stilte
hoor je haar zuchten
in de wind
zo droef…
aanhoudend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 107 vaarwel is het
stoomschip de
lange reis en
het zwaaien
met een witte doek
zwaaien nog voorbij
het ogenblik dat je
slechts een stipje ziet
bezwerend blijf je
zwaaien hoe droef
en ver de hoorn
ook klinken mag
vaarwel is het zout
dat over je wangen
naar de lippen stroomt
het is de smaak van zilt
vaarwel is de glimlach
die…
Na regen komt zonneschijn
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 233 Het is vroeg, miezerig en kil
de wereld nog stil
zit ’n merel op de reling van mijn balkon
uit te rusten van haar ochtendlied
wat me blij verheugt
door de last van regenwater
richt traag het gras zich op
de sprei van madeliefjes in het gazon
buigen droef hun natte hoofdjes
ach, ik glimlach want na regen
komt toch weer zonneschijn…
Nachtbloesems III
poëzie
2.0 met 14 stemmen 3.337 III
Het duister omhuifde de velden;
Droef dwaalde het maantje omhoog,
En droef zag het steeds op ons neder,
Als met een brekend oog.
Wij doolden te zaam door de velden;
Wij hadden elkander zo lief!
Ik zoend' haar, en 't zoeltje lispte:
`O, jij diefje, o, zoentjesdief!…
de overgangspartij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 922 het stond niet in de krant
de met kijken thuis
wel opgevoede waarnemer
heeft het waargenomen
op de kijkersbuis
door het hele land
hebben ze gereisd
weer niet gevonden
de ellenlange lijst
met immense potentie
van vermoeid toch slapeloos
verward en depri
droef en redeloos
wissel in de humeuren
al die opvliegertjes
alles in één moeite…
Een schamel geklap
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 150 had klanken geleerd
in melodieën die raakten
om van hen die ze hoorden
betere mensen te maken
speelde en zong
zonder kind of kraai
honden waren verdwenen
of namen de benen
droef werd het lied
in tonen die vluchtten
alsof de coupletten
ook wilden rusten
pas op het eind
klonk diep in het dal
een schamel geklap
de siësta liep af…
Onkruidvriend
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 531 Woeker in mijn dromentuin
als rebel in verloren land
strek jouw berenklauwen uit
maak alles wat te mooi is droef
geef jaloezie een nieuwe glans
naast paardebloem en poezenboot
breng jouw dromen nog een kans
door bloemenzaad en koeienmest
floreer jij mooier dan de rest
vanavond tijdens lentedans
met dwazen die jouw ziel niet zien.…
Mijn naam in elke hartklop
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 539 Als een droef ritme mijn lach verbreekt,
Laat je me dan stamelend in de steek ?
Als elke hartklop mij doet sterven,
Ben ik je dan nog waard ?
Als ik geen dromen meer kan schenken,
Wil je dan nog aan me denken ?…
Alp
gedicht
2.0 met 21 stemmen 9.997 De koe is groeiensmoe
zij loeit zo droef
op de veranda,
de koe is moe
zij draagt er twee
- enculée de sa mère.
De boer slaat flank, hij roemt haar
boezeroen van vlees en wimpers.
Donsoor trilt, neus snurkt roze
rauw, zij weent en roept
teloor in 't stille dal.…
Eizinnen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 177 Ergens aarzelt het begin
met twijfels, droef geaard
en het woord dat ik bemin
klinkt nogal laf, misschien bedaard
keer ik mijn rug tot eizinnen
als de ochtend in regen valt
‘t paskonijn ontbijt verknalt
vertel ik chocolade dat ik
zelf in draf gesmolten raak
’t kruis verandert in een draak
eigenlijk aarzelt ook het einde
maar dat…
Onvoltooid verleden
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.019 Ik wil me wijden aan een droef sonnet
Over ontroering waaraan ik heb geleden
Over een ver en onvoltooid verleden
En van een snaar die toen werd stilgezet
Ik wil me wijden aan een boos sonnet
Over een liefde die ik eens heb beleden
Over een band die toen werd doorgesneden
En van het ijs dat daar werd afgezet
Voorbij is nu de tijd die mij…
Wantrouwen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 170 Geld zal mij gelukkig maken
van de liefde word ik droef
gezondheid zal mij vrolijker maken
en van kanker ga ik dood.
Aangezien ik niet sterven wil
nu nog niet, wellicht later
verlang ik naar water met droog brood
zet mij maar vast, dan ook mijn geld.…
Weemoed
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 181 zomer voorbij
droef stemmende herfstwind
een lange winter voor de deur
mijmerende avondwandeling
over schone larie
en duister zeer
vanavond geen maan
de schijn ligt ergens verscholen
in 't glimmende gras
ook als 't lichaam rust verdient
is het voor het hoofd
vaak moeilijk wennen
het is nacht en donker
ik denk niet dat hij het merkt…
Eerloos verdriet
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 258 gebruiken
om mijn verdriet te benadrukken
de bomen in het park zijn zelden zwijgzaam
zonder mij komt de zon ook op
of achter wolken vandaan
mijn verdriet is slechts eerloos
tot aan de tanden ontwapend
de maan werd trots geschapen
om met mijn eerzucht te slapen
mijn verdriet is slechts eerloos
tot aan de bodem van mijn ziel
werd mijn geest droef…
Waar het de derde deert
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 533 oude waarden raken vervangen
door dollartekens in ogen droef nog
van vermoord verleden
gestaag regent het biljetten
en het overstroomde land wordt schraler
in het hart waaruit de eer wegvloeit
buffels loeien en hanen kraaien spijtig
van verloren trots
er straalt gewaand goud in de glimlach
geen vreugde in gemeenschap
wanneer de wereld…
Ik voel licht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 214 ben ik mijzelf
dichterbij mezelf gebleven
ingefluisterde waarheden
en vervreemding
liet ik aan mij voorbij gaan
politiek en voetbal
liet ik links liggen
terwijl je naast mij lag
zong ik een lied
over het licht
jij nam mij op
in een gedicht
en vroeg de zon
weer op te staan
bracht mijn tonen
naar een volle maan
maar bent toch droef…
Hoogtijdagen van de zomer
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 469 Ik beadem droef de stilte
op jouw graf met de hortensia
die blijft zwijgen over regen
door mijn vrienden onherkenbaar
loop ik langs oeverloze gewoontes
van de rivier met haar onstuimigheid
licht met ongekende duisternis
passeer je in de schaduw vol empathie
voor het leven in geestelijke ruimte
alsof afstand naar werkelijkheid
bestaat…
Vannacht.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 204 Je ogen die pijnlijk groen zijn en zeldzaam droef kijken
nu bij het ontbijt en later op je fiets
sprekend van een leven, zo nukkig
en onveranderd rins als de oude bieten van de boer.…