Alle inzendingen over Dwaas

te vroeg voor een beginnetje te laat om te besluiten er staat veel op het spel ik wil niet vechten ik wil niet dood ik geef mezelf wel langzaam bloot ik moet een oude schuld beheren voorbij de rouw- en trouwdeur met een kratje cola en de nieuwe krant neemt de dwaas zijn plaats weer in ik zie hem door het ossenoog hij gooit als altijd…

waar licht verschraalt en dromen stollen land tot welke macht versteend platgetreden dwaas van gedachten de wind monddood geen vogel vliegt nog verwoest luchtkastelen aarde stilzwijgend stil veert onder voeten schaduwen verloren lijviger dan ooit de stad onbebouwd waait er een boom voorbij ik was nimmer hier…

zie deze mens hier staan gedoornde bleke koning volksmenner of gewoon een bloedende dwaas zie hem zwijgen hoor ‘t volk krijst hem dood hij is onschuldig maar wat is waarheid nu nog mijn handen zijn gewassen de vloer wordt gedweild vanavond zijn we ‘m vergeten ik en de rest van de wereld pontius pilatus drieluik linkerdeel…

hoe komt het toch dat ik mij nog steeds verbaas over de wereld en mensen ben ik dan een dwaas?…

ZO GROEN NU Als zij haar nek maar niet breekt dacht ik bij het zien van haar, zij op haar hoofd staat en ik weet - Zij kent haar vader nu wel - wat zij later zeggen zal, iets van dat iemand die zo vol talent zit heel blijft in haar escapades hoe dwaas en onmogelijk ook Zo ontsnappen kan aan altijd normaal de aandacht krijgt, die zij…

.' De mop zei hierop tot de knaap: 'Hoe dwaas praat gij daar toch! Had gij mij niet bedorven, 'k Was een lief mopje nog.'…

alsof ze ooit schitterden de dromen van een dronken dichter de eerste roos of een vroeg getij naar wat hij zag of hoorde in resten vrouw en kind weggevaagd langs vlakke zeeën maakt het nog wat uit dat niets meer naar hem toekomt zo dwaas zijn levend, zwervend lijf de winter wit met kamerwandgezichten wanneer hij in zijn dichte aders…

Nu jij niet meer bij mij bent wacht de nacht met vreemde stilte ik was jouw stem zo teder gewend omring het duister nu met kilte ben ik alleen, o nacht zo lang hoor ik slechts in tranenzang hoe dwaas ochtend zal aanbreken zonder jou in mijn vizier eenzaam is het wachten hier dat mijn hart niet meer zal hopen ik het hopen zal vergeten…

wanneer ik er niet ben- kruip je uit je hoek en spuugt wat draden vuil langs witte muren hangt nu een gordijn vol dode vliegen rond de glimlach van een dwaas verrijst het spiegelbeeld van goed fatsoen de opgepoetste norm verhult slechts zelfgesponnen onschuld die niets anders meer mag doen dan eeuwig vaster liggen, in de zomen van…

Jouw liefde voor haar als een fleurige waas lente steek je niet onder banken of stoelen het boeket van liefde voelt zich een dwaas die haar meeldraden in onrust laat voelen maar jij ziet schoonheid in haar geurig zwijgen door verlegenheid is ze niet in bloei te krijgen achter schemering van jouw stille vitrage om wat zij werkelijk is, een…

Maar er is ook de pijn, de last, het afscheid van geliefden, de duisternis, het dwaas vertoon en ook wat ons ooit griefde. Maar ’t leven is toch eind’loos mooi, al zien we dat maar even, want door de lange jaren heen is ’t kind soms weggebleven.…

ik mag chaotisch denderen zoeken als water vallen te vlug zijn of doodmoe en dwaas tegen alles in klimmen ineens blijken de dagelijkse drama's druppeltjes zoute warmte een mooie ven vol lichte ironie altijd vind ik weer een plek een moment water spiegelglad heb ik weer oog voor het eeuwige in mezelf en spring opnieuw…

In haar snelsonnet "Kunstmatige Intelligentie", over het matige "kunst"gehalte van chatbottechnologie, deelt Inge Boulonois een stevige sneer uit aan de quasi poëzie van chatGPT ___________________________________ Je vraagt je af, is het een dwaas of zot Een mathematische psycholinguïst Aculturele pseudotaalpurist Een die niets weet van…

Sterk, sterk mij, Heer, in 't hopen op de hemel: Hier is de helste glans een nevlige avondschemel ; De stoutste poëzie een zinloos, dwaas, geremel; De reinste liefde een wufte gloed: 0, maak mij los van de aard; maar geef mij moed en krachten 't Verlangde scheidingsuur in ootmoed af te wachten En Uwe wil te doen in voor- en tegenspoed!…

de dwaas staat op de hoek en mompelt mensen na zijn armen zwaaien naar de trams zijn ogen lachen auto’s toe en fietsers trappen op hun rem want hij wil spelen op de weg hij plukt de wolken uit de lucht en zucht de hitte van de zon zijn hemd gaat los hij pakt de rails en fluit vooruit zijn treinen uit hij wordt in wit…

Bekend is het oude verhaal van de dwaas die een woning op zand had die spoedig een grote puinhoop was maar het huis van de wijze man stond op een betrouwbare rots hield bij storm en onweer stand mijn geloof staat echter op los zand waar keien en kiezels in liggen steeds vraag ik of die stenen zich broederlijk mogen verenen tot een onwrikbare…

Wat zij van mij vragen is dwaas en bijna onmogelijk hoopvol En toch Ik voel De droom die zij dromen Is ook de mijne We reiken naar enige samelijk tol Het vuur dat nog smeult in het as van de heer 't Is genoeg Is genoeg.…

O leer mij, arme dwaas, hoe dat ik bidden moet!…

Liggend in mijn bed denk ik, doe niet zo dwaas En vecht tegen die gedachten Al doet het ook pijn. Dus stap ik uit bed Vlucht voor die gevoelens Maar je zit in mijn hoofd en je vlucht met mij mee.…

Geen ijdelheid, geen dwaas vertoon maar enkel lichtdoorlatend en vol toegankelijkheid? Wie kent ze niet; de rand van akkers en beemden verft ze onvervaard met tederheid van kleur en dromen, ver weg van haat en nijd.…

Enfin, gulzig verschalkte tekeningen, prent het eens in, dwaas, of gek, of lieve lieveling. Eens in het gelijk gesneden, eigendom, karikatuur, causaal verband, ik bid u, geef acht, ik bid u, geef acht.…

Je knap gezicht zou dan geen dwaas meer van mij maken. Niks viel er dan nog meer te lachen, halfstok hingen dan de vlaggen! Was ik maar dood, wat zou het je dan spijten. En iedereen zou het jou ook verwijten! Wat zou je snikken, huilen, janken, brullen. Was ik maar dood, wat zou ik smullen!…

de vlinders die de gek benoemt in een woordgeschilderd omlijsten van stille, wakkere nachten snijden het weefnet van gevangen dromen die onder het tweehoofdig lijf tollen als waren zij verkrampt door de weeën van het baren de dwaas laat zijn vleugels los in het stuwen van het bloed en zegeviert om wat hij achterlaat onder het presse-papier…

Wat we weten dwaas. Waar oordelen verdampen. Waar meningen verstommen. Waar dichters zwijgen, bereikt een mens het paradijs. Het paradijs, waar mensen verwonderd worden, en wijs.…

Toen ik hem daaglijks sprak en zag – Dat vriendlijk oog, die milde lach – Beminden wij elkander; Toch hield ik, zo verbeeldde ik mij, Iets meer van menig ander; Van jonger vrienden, dwaas en vrij, Vol opgewonden jong gevoel, Want hij was kalm en scheen wel koel...…

Dag Fien, je bent nu thuisgekomen na deze allerlaatste reis; zo graag vertelde je van vroeger van hoe het was en wat de mensen deden; je maakt nu zelf al deel uit van heel dit groot verleden en lacht om heel veel dwaas vertoon...…

Een warme avond en weer wordt alles stil: de stemmen en de drukte, het wachten en het heimwee, de jacht en heel veel dwaas vertoon.…

In een waas Prikt de dwaas Ieders zeepbel door Het staal trekt een spoor In de ontzetting van de ziel Met de stemmen in zijn hoofd Beroofd van enig moraal Dief van werd beloofd Aan de onschuld van het leven Waant hij zich weer even baas Over wat hem niet werd gegeven Met ogen zwart, vaal gezicht Gedachten verward, doelgericht Uithaal naar…

Laat een dwaas maar lachen, hij mag later de scherven bijeen rapen. Je mag liever wonen in rust dan te moeten genieten van bitterheid.…

De dwaas doet alles zonder denken, reageert zonder alles te weten, de schapen volgen na slechts te wenken, alleen de wijzen reageren verbeten. Een oorlog, bijna niet te vermijden, God, wat zal hij de wereld verblijden…