Alle inzendingen over Goor

Voor hem die al dees dagen, zonder bate voor zijn verdriet, zijn eigen ik ontvlood, en langs de huizen liep met kaken rood van drift en pijn in 't harte bovenmate; Voor hem die, wankel, in zijn trotse nood de moed niet vond om 't leven zelf te haten, die beedlaars tegenkwam langs gore straten en hun niet gaf hun luttel dagelijks brood…

Het breed gewelf, door rosse gloed beschenen Is ruig van stugge pegels, grauw en goor, Die wenen, wenen, duizend eeuwen door En tot het eind van duizend eeuwen wenen. En 't kromt zich over warrelrotsen henen Waar elke traan, die viel, een traan verkoor Om tot albast te worden en te schoor Aan nieuwe smart, die kegels wordt en stenen.…

Zuster Sonja rolt zijn rijstoel op het zuiden en rukt zijn handen van zijn goor geworden gulp. Mevrouw de Winter bibbert met de koffie: ze heeft haar Parkinson weer op bezoek en kleinzoon Theo wil geen vlekken op zijn kloffie Een bronzen plak verstoort haar grijs gewassen broek.…

Weer is het nacht, verzonken klokken luiden, een gore wolk hangt om de scherpe maan. Het kerkhof droomt, waar oleanders staan, en zerken om de graven aan te duiden. De spanning stijgt. De wijzerplaten slaan. De klokken durven niet meer goed te luiden. Er stroomt een grote luwte door het Zuiden, het is het uur dat graven open gaan.…

Een vale slang kruipt uit die hellepoort, Zij zwelt haar flanken op met dof gesteen, Zij schuift haar gore kronkels langzaam voort, Wijl nieuwe kronkels baart die mond van steen.…

het is al lang geleden je zou haast zeggen in een gedachteloos verleden dat ik naar jou schreef ze waren koud, die korte zinnen gekrast met aangelengde inkt ik heb het nabij zijn gemeden kruiste de degens vanbinnen heb zodoende de eigenliefde verlinkt leve de republiek schreeuwde ik tegen het laatste kladblokvelletje van goor uitziend…

rust toch eeuwig gij zeveraar uit zuur gesproten zoek heil in het slijm van ene zoete kwijl uit mijn kots na danige overmaat gij, met zwerende vingers trek strepen met bloed doortrokken pus in de diepe zware grond van modder en schimmel gij baart de stank uit ongekende hoeken uwe gore geest zal doordrenkt geraken van het zwart…

sinds ik nog op die plek heb gestaan De oude hoeve waar ik als kind heb gespeeld Mij nooit een ogenblik verveeld De groene poort, het hof, de stallen Vroeger vol bruisend leven, nu vervallen Zacht heb ik de deur achter mij dicht gedaan In de hoeken weven glimmende spinnen hun ijle waan Een zonnestraal zoekt weifelend haar weg door het gore…

Toen zij mijn hart gebroken had reed ik huiswaarts op mijn fiets en zocht naar nachtelijke troost in dertien gore kroegen. Dronken van verdriet en vodka en stoned als een aap kwam ik ten val en brak mijn beide polsen en een rib.…

Ik heb een kou te pakken Maar eigenlijk pakte ie mij Te zeggen dat ik blij ben Dat is er helemaal niet bij Ik hoest me in de rondte Rode ogen, dichte neus Ze zeggen dat het overgaat Ik denk; maar niet heus Fors neus ophalen Geeft een goor geluid Zal blij zijn als het over is Die kou; die moet eruit!…

In wier leven armoe heeft gesproken, Gore stem van tellend kopergeld, Deze zullen horen, de ontloken Gouden klokken van het voorjaarsveld. Zij, die voor de meester bogen neder, Handen opwaarts naar het dageloon, Zullen springen op en worden weder Van de vrije aarde vrije zoon.…

Ik kreeg de rambam en de volle laag De mikmaksantekraam de hele bubs Ik gaf m'n portie haast aan fikkie's pups 't Was over uit al zeg ik het niet graag Ze kon de boom in 't dak op ja 'k had maling Aan alles uit de hand en in de soep Het werd een gore bende en een troep Kijk ik niet uit verval ik in herhaling Je bent een grote…

Vergeet de vlinders en de zwanen: hier gromt een stad - extreem en goor. Toch komen hier veel jonge mensen. Tempo: 'Constant hebben wij haast.' Gestroomlijnde wereldforenzen, running for a perfect day... De grauwe brug zoekt troost bij een parkje. Mentale nood? Zie rode kerk.…

En oostwaarts tot aan goor en enschede daar druilt en mot het net als in blokzijl een front zo breed als midden- nederland Soms plenst het stevig als in Swifterband of is het swifterbant met harde t of toch als regenband, met zachte d?…

al koutend over mijn kwelling het was van den droeve thuis zonder uitzondering gordijnen aan rechte roeden onverklaard dalend met helling zei jopie van jack's laminaat kijk eens naar je schroeven die waren scherp gepunt en bedraad pluggen met erbij gezochte maten voor door gave voorgeboorde gaten in onze wit gestuukte zoldering tergend…

boerenmaagden aan de dorpspomp en brengen hem hun groet zij kussen zijn bezwete konen zelfs bedaagde maagden vlijen warm hun harten aan zijn voet omdat hun oude moeders zeggen dat het moet laat in het hooi prevelt de zwerver zijn gebeden en leest wat lezenswaardigs in het oude boek terwijl pooiers en hoeren strompelen door de steden hun gore…

wie zoet is krijgt Geer en Goor terug bij de toppers wie stout is vindt het ook nog belangrijk de wind wakkert aan het regent hagelstenen moeder aarde huilt om weer duizenden extra soldaten gestuurd naar broeihaarden van extremisme Nederland zwicht wie zoet is blijft aan den arbeid tot hij sterven gaat rijk worden heeft te maken…

men zevert en zuipt en men lalt en bedruipt er het eindeloze falen drinkebroers verhalen  en geile Bas hengelt met gore poten de as uit zijn glas en dan is daar nog Trees die feest als een beest dat overvloedig tot zich neemt en ook veelvuldig wordt genomen men schenkt in hoofdzaak blond en maakt het elke nacht te bont valt er nog…

Nu hebben we een residuutje van een platgegooid kalifaat 60 Nederlandse kindjes creperen in gore kampen in een land van het kwaad We willen ze niet terug Ze hebben verkeerde genen Ze blazen straks de boel hier op Ze gooien nu al met stenen Van al die fijne christenen Van al die met de saus sociaal is er niet één die zegt: We halen…

Een stem die loeihard en triangelfris beklijft Gloedvol intens rake woordenkudden drijft Muziek van een zeestad in groen golvend land Kerk en politiek stonden er in goor verband Ze heeft als kind gruwelijk geleden Nu verbergt vaak een schrijnend verleden In een land vol van dans, woord en muziek werd speelsheid lang wreed paaps verziekt…

Je haar valt uit, je lust verdwijnt Je sterft af, cel voor cel De chemo heft zijn zware tol Het leven lijkt een hel Beroerd en misselijk, ieder uur Te moe om op te staan Die gore zware chemo-kuur Slaat hopelijk goed aan Door pijn en twijfel van de kaart De moed voor even kwijt Wat is je leven dan toch waard Als je dag in dag uit hier strijdt…

een zwerm gesternte er omheen en het is kern van niets, en niets is het heelal. ongezien is het er licht, de lege weg voorbij het einde van de weg. op doelloos draaiende spaken spalkt de tijd haar tikkel-tokkel van het vuil dat willoos waait, het stof op gore straten. stem schroeit in de sneeuw, kroepoek snijdt op de tong.…

Je was me weer voor Arghh wat ruik je weer goor ik sta te draaien op m'n benen tot de lucht van 't toilet is verdwenen... Je nam gewoon alle tijd wou het allemaal kwijt kan ik een gasmasker lenen tot de lucht van 't toilet is verdwenen...…

Stinkende mestvlieg werd ik, die op drek Aas van het gore en vunzige, en bevlek Met vuile spot 't mooiste van 't mensenhart. Mijn ogen hunk'ren naar de ellende heen, En gaan gulzig te gast op elk gezicht, Waar lach van leed wreed-ingevreten ligt, En 'k denk gretig: 'Hij ook, niet ik alleen!…

vertoon van fantsoen van heb ik jou toch net niet gezien ja, misschien kunnen we het hebben over frisse appels nu jij zo naast me zit je handen zedig afzijdig als was ik een vreemde een melaatse aidslijder en mocht je kunnen die muur naast je negeren om zomaar van me af te gaan zitten wie weet kunnen we zelfs proeven van die verrekte gore…

uit deze natte benauwde stad de geulen van straten vol modderen huizen de lucht van afwas erboven de bomen geen bomen maar verdwaalde houten klazen het geraas van stinkdieren de verspijkerde broeken van ontuig dat vloekend&brommend voorbij daast het pils dat geel de gore kroegen uit stinkt….…

de knaapjes van jouw koor die jij aan het kruis sloeg naast hun graf proeven dag en nacht jouw goor maar zwijgen, uit angst voor helse straf en jij alleen kunt dat be-amen! zodra jij, zwarte stigmazaaier in de kerker wordt gesmeten en elke luizige huidplooi door ongedierte wordt opengereten dan pas schreeuw ik volmondig amen!…

De Noordzee doet zijn gore golven dreunen En laat ze op 't strand in lange lijnen breken.…

Nooit hoef je meer te zoeken in gore hopen vuilnisbelt of met je kinderlijf te koop te lopen voor nog veel goorder geld. En dan is het maar te hopen, lieve kind dat je eenmaal groot je weg tenslotte vindt: nooit meer stakker op de akker van de dood.…

Soppen in mijn sandaaltjes, klamme handen vochtig voorhoofd voorzichtig deppen, en dan overal die gore natte plekken.…