Alle inzendingen over Henriette OR sjaal OR thuis

Zijn soort is dood, ze zullen niet meer jagen De snode graaf die zo bloeddorstig deed En blanke deernes in hun halzen beet (Vandaar dat wij nu sjaals en boerka's dragen) Door vampierjagers wordt het toegejuicht Maar volgelingen zeggen wel: 'het zuigt!'…

De warming-up was bezig op het veld, Toch hadden we maar één vraag in gedachten, De spanning steeg, we konden nauw’lijks wachten, Draagt de minister wel of niet een speld? Hoewel haar boodschap helder was als glas, Bleef - hé, wat gek - Qatar zoals het was.…

mobiel in de trein en luister niet naar muziek ik kijk niet strak ik duik in mijn boek met mijn pen en zie voordat we onderduiken drie dromedarissen langs de rails en een vrouw die mooi leest met een rode sjaal de zon valt op haar…

Haar sjaal omarmt haar slanke nek beide handen lijden een eigen leven ogen kijken maar ontzien een nieuwe dag terwijl vlokjes sneeuw het zicht verbloemen vlucht gisteren ijzig langs haar gezicht…

De takken spelen wild een schimmenspel Het scherm is kant en klaar - ecru gordijnen De zon is lamp en niet te dimmen, fel Belicht hij wat ik zoal voel verschijnen Intense liefde voor het fundament Waarop hij rust, mijn meesterlijke woning Aan mij nu vijfentwintig jaar bekend We zochten lang en dit was de beloning Het pand lag lonkend…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

De burgemeesterskandidate Reker Werd met een zware messteek neergehaald De dader heeft in zijn tactiek gefaald Want zij is van verkiezingswinst nu zeker Er blijkt maar weer: de inzet van geweld Maakt zomaar van een slachtoffer een held…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Spinrag ligt als een dun geweven sjaal rond stakerige schouders van wat struiken in mijn tuin Geen kruid lijkt opgewassen tegen het verstrijken van de tijd en zelden lag een hof er zo verlaten bij Mijn lustoord blijkt vergankelijk te zijn en mij rest slechts het brakke paradijs…

Ik merk het aan de wijze waarop jij je stappen zet onzeker, slepend, traag de indruk vaag voor iemand van jouw lengte ik zie het aan de sjaal die om je hoofd gewikkeld is maar mijn begrijpen wil niet weten pas als je weigert krab te eten krijg ik geen hap meer door mijn keel…

En of het koud is 'k Dacht het wel Koud tot op het bot Een natte kou Zweeft in de lucht Een kou waar 'k niet van hou Ik breide mij Een warme sjaal Zo dik als warme deken Ik zwaai hem Driekeer om mijn hals 'k Zag dat er Naar mij werd gekeken...…

Ik had een droom Over een sjaal, die waaide weg Over een schreeuw, die weerklonk Over golven, die het zand overspoelden Over een zee die ruiste Ik had een droom Over bloemen, die geurden Over dieren, die dronken Over paden die elkaar kruisten Ik had een droom Over twee mooie ogen Over een vriendelijke lach Over een liefdeskus…

Thuis is te weten dat jij er ook bent…

Een thuis verschilt van een huis, slechts bestemd voor een dwangmatig nut, “Voelen jullie niets?” hoor ik mezelf vragen “Waaraan herinnert dit?” “Aan wat?” werpen zij terug, eendrachtige twijfel.…

Er was wel een huis maar je was er niet thuis er was wel te eten Smaakmaker vergeten Er was wel een bed maar verkeerd neergezet Ze waren er wel, ze waren er niet. snapt U nu iets van mijn verdriet? Ik trek mijn conclusie mijn jeugd,een illusie…

geen zoetgevooisde verte geen hemel van satijn bekoort mij meer dan elke keer weer veilig thuis te zijn…

Het woord trof doel een nieuwe kroontjespen vlijmscherp geslepen sneed pijn los van mannelijke onverschilligheid Ik gaf weg en telde uit onder de doden om een ziel te krijgen het leven onder de duim gouden munten op gesloten ogen voorgoed terug bij jou…

Slepend loop ik naar huis Elke voeg van de straatstenen geteld Als of dat belangrijk was Waar er toch andere problemen waren Verborgen pijn van alles Alles van gisteren en vandaag Het went nooit Daarom tel ik maar Maar als je me morgen ziet Vraag me niet naar de weg die ik heb afgelegd Want die is altijd te lang geweest Om nergens thuis…

Voorbij, streef ik nu Ben mijn eigen parvenu Gedichten, gedachten Geducht draag ik mijn kruis Heel cru durf ik te wachten Ik kom echt wel thuis.…

verbeten vlucht ik weg weg van het vertrouwde op zoek naar horizon wars van bekend en eigen alsof duiken in het onbekende diepe van een vreemde zee een zelfverloochening kan zijn bijna verdrink ik in het ritme van een vreemd volk tot ik mezelf weer ontmoet in een geluid van thuis…

Is er een eindige wandeling waar ik thuis zal komen over heuvels, gras tuin perken langs het geslepen spoor van sterrengruis. Voetstappen liegen niet net als de wortels diep het vasthouden niet vergeten.…

ik herken mezelf in frustratie, irritatie gelijk hebben, gelijk krijgen de knipoog van poezenkind beerenburgwarmeborrelgolf de oude kater op mijn rug terwijl ik weer eens wakker word goedemorgen morgen ISO gecertificeerd waar iedereen gelijk is maar het niet heeft erken ik bovenstaand…

Het geluk ons toelachend Op weg naar ons nieuwe huis Vaarwel huis met de bittere tranen We komen nooit meer terug Want daar was ik nooit thuis.…

op de bank ongenaakbaar geen boodschap neuk de wereld Ik slaap zometeen een dekbed met poezenkind ze zoekt de warmte van mijn kruis en daar lig ik poezenkind zoekt en zij weet ik ben thuis…

Voel je niet gedwongen, maar welkom thuis.…

Thuis zijn en je niet thuis voelen Tja wat betekent eigenlijk ‘thuis’ Voor mij is een thuis, een plek Een plek vol liefde, gezelligheid Vol vertrouwen ook vooral Een plek waar je jezelf kunt En vooral mag zijn Vol eerlijkheid, zonder leugens Soms denk ik, zal die ooit bestaan Vast wel, je moet het er zelf naar maken Met mensen die je…

thuiskomen zal; Vervolgens door naar de werkkamer, alwaar ik eerst nog wat klusjes doe en dan mediteer voor m’n altaar; Koken in de keuken, met z’n alles samen eten, gezellig kletsen en kibbelen: een traditie diep ingesleten; ’s Avonds samen series bingen, op de bank voor de buis, poes en dekentje op schoot: ik weet, ik voel, ik ben hier thuis…

Ik kwam thuis waar het licht en warm was en dacht ik hoef nergens heen Ik zat voor mijn raam te kijken naar alle bedrijvigheid en dacht, die mensen die nu buiten lopen, zijn blij dat als ze thuis zijn, net als ik.…

Lief en o zo vertrouwd Muzikaal en mooi Jammer dat de tijd om is Ik moet weer naar huis Maar ik kom terug En dan zal ik blijven Mijn waardevol stekkie Dat is mijn thuis © Schrijfster: Anja Maria Vereijken 07-07-2008…

Een eigen plek een schuilplaats op het land op water of hoog in de wolken van bescheiden naar riant waar ook ter wereld wonen een mensen waarde ergens thuis zijn is meer is een gevoel de binnenwereld bij de huismus als bij de zwervende zijn wie je bent verbonden vertrouwd en welbeschouwd het fundament thuis dat ben jij.…