Alle inzendingen over Noorse boskat

En zijn die u bewonen nors en klein, geroest, gekerkerd in de stugge schijn: wat vreemd en anders is dan wij, deugt niet ... Ik, die u heb geproefd op straat en plein, moet duizelen en soms zelfs dronken zijn van al uw zon en wind en wijd verschiet.…

Hij vergeeft de wind zijn ontuchtige handeling en als een norse dorpspastoor of een sacherijnige bonder vervolgt hij zijn saaie weg. Vreemde vrouwen raken hem niet meer en in wezen vindt hij alle vrouwen vreemd, als kitscherige lok- eenden.…

Ik heb mijn jeugd hartstochtelijk bemind, Jaren geteerd op haar vergaarde schatten, Nu ben ik weer het nors, Stijfhoofdig kind, Dat alles wegwerpt wat zijn handen vatten, Alsof op gans de wereld niets bestaat dat nog eerlijk is, Dat niet vergaat.…

Als een koning op een nors eiland gaat de wind heen en weer door de avond. Ik jaag op mijn onzichtbare leven. De vleugels van mijn ogen branden. Zwarter worden de vogels. Een koperen avond schalt in de bergen. Onder de houten bomen graast de rust, maar niemand gelooft het. Alle struiken verbergen soldaten.…

De grutvadder kiekt nor z’n gruuntes, de ertjes en de slaojen de svojje. En hoew of de kelver ‘r bij ston. De jonge kiekt ok en hij prakkeziert ‘r ovver wa-t-ie opa’s nog mèr ken vroage. En wa zin dè, Opa? Dè zin zwarte bizzeme, jonge. En ze zin rowd, Opa? Dè kumt dè ze nog gruujn zin, jonge. kelver = kervel bizzeme = bessen…

Terwijl wij in de stilte zitten, brood delen met de zwanen, aan de overkant houten huisjes op de radio noorse klanken, iemand vraagt of we geloven in Odin! Uit de zee verrijzen vanzelf vage gestalten, trollen en dwergen lopen door het bos, terwijl kraaien, sommigen al 100 jaar oud, een plekje zoeken op het zachte mos.…

Uit het hoogste noorden valt een norse wind, barsten dwarse gaten door trillend middenrif. Zwaar als lood zakt bloed grijs in benen, trekken spieren stijf, slaan armen zich bitter. Zinkwit sterven teugen mist buiten adem, vriezen lippen vast in een blauwe maankus.…

zijn lied, dat mij nooit toebehoorde Zijn plek, zijn plaats waar ik geen poos verwijl Voor dromen ga ik nimmer voor de bijl Voor mij geen verre onbekende oorden De wegen van een dichter zijn vaak grillig Je loopt niet snel een eindje met hem mee En soms dan lijkt hij bot en onverschillig Toch ging je met die onbenul in zee Al doet hij nors…

Dacht dat je ver was, vader, een ander land was, mijn stem daar niet kon horen, dat je grijs gestold als steen, grimmig als een oude boom nors omschorst was. Ik kijk naar het omlijst gezicht, de stroeve blik langs mij gericht.…

de meeste woorden zijn mijn maatjes als bondgenoten in een ongelijke strijd sommige horen niet tot de kameraadjes keren mij nors de rug toe geven bij tijd en wijle steken onder water kruipen onverhoeds onder mijn huid en nagels zijn onbetrouwbaar jagen mij de stuipen op het lijf tonen inborst van Jan Hagel neem nou een woord zoals klopgeest…

Hooggelaarsd staan zij, norse, roerloze wachters, in de flikkerbeweging van lentelijk water. Tussen verstarring en leven is verbinding en overgang de regelmatige zwiep van de hengel door de luchten van Büllingen.…

Hij is correct een dienaar van mevrouwen, die slechts belonen met een fooi of lach; en of hij nors of praatziek wezen mag, op hem kan heel mijn huisgezin vertrouwen. Al houdt hij ook zijn winzucht niet in toom en mist zijn melk ook soms voldoende room, mijn kindren hebben melk het meeste nodig.…

Dan sluip ik nors de kamer uit, ze werd teveel de zijne. Te veel zijn lucht, zijn bloed, zijn brood dat ik wel eten moet. De hand die ik dan bijt en die me steeds weer voedt. En dat ik zwaarder werd van heupen met de jaren. Dat is het kind van hem waarop ik eeuwen broed en wellicht nooit zal baren.…

Een week nadien, ‘t was wasselijk weer, bewoog nog slechts zijn norse kop over de wiegende maïszee. En opgelet ! nu volgt het dak, het zinken zet zich door. Hulpgeroep wordt niet gehoord. Nog eenmaal meen ik iets van hand of hoofd te zien. Verzwolgen is het huis nu helemaal, vergaan met man en muis, zowaar.…

Bbrr wind mist op de ramen, chagrijnige vlug- wandelende norse mensen, geen 'hoi' of 'hoe gaat het', ik loop ook met strakke kop de supermarkt in en schud m'n paraplu. Naast me een hond die schudt z'n vacht, hij stinkt, rotbeest... terwijl ik altijd zo'n net, liefdevol mens ben, scheld ik nu een hond uit!…

De Alpenhut, binnen rotswanden gevat, en het Noorse huis der schone bezinning schenken eendracht aan de lusthof van de stad.…

over ijs glijden Zwierig een ganse natie verblijden Op winterspelen blinkt metaal vaak warm oranje Ze gaan dan ook ijzig snel in dito franje Sportbeleid gaat niet over het ijs van één nacht Slim investeren schept schaatsers van stavast Hoe ze steeds glaciaal olympisch scoren Daar kan je als Belg alleen maar van dromen Kramer lijkt wel met noren…

Met dank aan Nico Noorman (zie zijn snelsonnet van vandaag) die volop geniet van de rust en ruimte van de Noorse archipel in het hoge noorden ver boven de poolcirkel (lucky bird!). En van de overweldigende natuur (incl. vis).…

Laten we hopen dat de jonge Noor kan laten zien waarom hij er staat...zonder mishaps...…

De sloten voorzien van onbetrouwbaar ijs lijken afwerend, de ree naar de boerderij glad nog, onbepekeld, nors inviterend, ziet Jan en Alleman aan zich voorbij gaan. De pseudowinter beheerst de omgeving plagend, weet niet van wanten noch oor- kleppen. Elfstedentocht een opgewarmd gebeuren waarover oudgedienden reppen.…

Oom agent stuurt uit de losse hand zijn motorfiets door het Franse land in mijn spiegel opgedoemd volg ik trouw de Franse wet en houd angstig nauwgezet mijn blik op velden zongebloemd Zijn manoeuvre, tamelijk fors zet mij stil, zijn blik staat nors een gelaarsde stap tot aan mijn raam brengt mijn klein gezin in trilling kent hij wellicht…

Wat norse wrevel legde in uw borst die wondre drang om, met uw kinderbende, jaar in jaar uit te zwerven zonder ende, uw orgel draaiend voor de schrale korst; Gij die u nooit aan werk of tucht gewende; met onbezorgdheid uw bestaan omschorst, en willig op uw sterke schouders torst de jammerlast der dagen van ellende?…

Gij staat boven de massa, als boven 't dicht Weefsel der zee een zuil, de Noors-basalten. Gij hebt het rode vaandel opgericht, Toen het, een vod, lag op de vuile vaalte, Wapperend stralende voor elk gezicht, - Gij, Man van edel en zuiver gehalte. Gij stierf. Waardoor?…

Wat wij kunnen: meeneuriën, nors voor ons uitkijken, energiek of juist bedremmeld protesteren - maar achter alles zingt de zinloosheid haar kalme, onopvallende lied, dat elke stilte die we laten vallen onverdraaglijk maakt. Niet mooi is die muziek! Maar zo groot onze hang naar de schoonheid: willoos laten we ons grijpen.…

zwabberde een auto in het ongewisse met onbekende aan het stuur klokslag ’s morgens vijf uur geen kip kon het missen of daar zat een luchtje aan De chauffeur zei van onder zijn wit uitstaande snor ik ben Haags zonder daartoe strekkende bescheiden de man werd te verdacht geacht om te laten rijden en kordaat geklist en gekooid in de plaatselijke nor…

de Middellandse Zee de Egeïsche Zee en stuurloze rubberbootjes en aangespoelde kinderlijken en stapels reddingvesten en immense chaos en toegeworpen broodhompen en norse politiemensen en haveloze massa's en hoge hekken en rollen prikkeldraad en propvolle treinen en warme welkomwoorden en wir schaffen das en Keulen en modderige barakkenkampen…

De Nederlandse schaatsers halen brons en de Noren halen koper. Ja de Noren een ander ouderwets schaatsland halen koper met schaatsen en met dominostenen in een rood badpak met zilveren lepels onder de schoenen. Mooie mensen zijn dat die Noren. Blijf houden net als mij van die ringen. De skispringers liggen al op het ziekenhuisbed.…

U was natuurlijk zo gewend aan een toch ietwat norse man die doodviel op een cent Die altijd zo belerend praten kon De wijze staatsman met de welbekende stem Die alles zo versomberde Nooit scheen de zon De man met de ervaring Hij kreeg uw stem U bouwde steeds op hem U had er toch vertrouwen in Hij had zo’n goed begin En dan ineens…

na hoe schokkend alles was maar dan je vriendje libby een meerderjarige leugenaar en bepaald niet gehandicapt wel dagelijks bewust liegend over je dode soldaten in irak hij had van die dure advocaten en ze vielen echt niet in slaap tijdens zijn showproces mijnheer de president slaap ook maar lekker door jouw kliek komt niet in de nor…

het IJ leeft, woelt en kolkt van kracht, de bovenlucht is vol wind, scherpe wolken, bolle, blozende zeilen verrukken het publiek, stoer en statig veroveren tall ships de stad, stilschuimend, ingetogen, glijden ze voort op de adem van al lang vervlogen tijden, een golvend eerbetoon aan prachtige schepen, bemand door Russen, Zweden, Noren,…